Veturo sur ŝarĝveturilo
La sabaton kaj dimanĉon mi vojaĝis al vilaĝo Bijayapur de Dhading. Vivas tie miaj malproksimaj parencoj. Mi iris tien kun mia familo. Ĉar mankas busoj kaj multaj homoj volis reiri al sia vilaĝo, ne estis sufiĉe da seĝoj en la buso. Do, mi klopodis sidi sur la tegmento de la buso! Estis mallarĝaj vojaoj laŭ la montoj kaj estis danĝera valo apude.
Mi ĝuis la estoson vilaĝan kaj manĝaĵo freŝan.
Dimanĉe mi revenis. Ni devis marŝi dum du horoj kaj duono kaj kiam atingis al la ŝoseo, denove mankis busoj. Kaj do, ni pretigis sin grimpi sur ŝarĝveturilo kaj sidis surgenue kaj veturis al Katmando. Iel estis tre aventura vojaĝo.
Mi bedaŭ ke mi ne povis ĉeesti en la Esperanto-kunveno, tamen.
Comments