Vojagxo al vilagxo de Bhojpur en orienta parto de Nepal





















 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Pikniko, IHR kaj cxaro-festivalo

kiel ĉiam, mi iris al la oficejo de Nepala Esperanto-Asocio, esperante ke mi trovos gesamideanojn kiuj parolos en Esperanto, pri Esperanto. Surevoje mi visitis al D-ro Nirab en Bir Hospitalo kaj transdonis al li la doncon senditan de S-ino Tatjana atnaŭ kvin monatoj. Mi iomete babilis kun li pri Esperanto kaj nia movado; li tre volas esti akvita sed ne povs aranĝi tempon. Mi atingis al la scocio kaj al s-ro Philip donis la foliojn de vortaro, donitan de Shri. Ene estis Narendra, Barat, Nabin Lal kaj Ajit. Nabis tuj forlasis. Ni diskutis pri ebla adiaŭprogramo por Jacob. Narendra proponis ke ni iru al Dokha, mezepoka vilaĝo, fama por kosenrvado de anktiva historio kaj heredaĵo. Sampteme ni diskutis pri seminario pri Esperanto. Venis la sama temo : ni kreis tian grupon de homoj kiuj venas la asocio kiam ni ofertas al ili senpagan manĝaĵon kaj ili ne venas se ni postulas monon por manĝo. Barat volis organizi "internacian" seminarion. Sed estas la demando, kiu venos el kiu lando?...
Read more

Saluton.

Image
 Saluton.  Post longa tempo mi venoas por blogi. Ne estas temoj... aux interesoj por skribi plu. Mi iel malproksimigix de miaj geamikoj.  Mi vias pace kaj felicxe.
Read more

Saluton

Image
  Karaj geamikoj, Saluton. Mi jen venas post jaroj.  Nu. La tempo flugas. Nun mi estas for de Epseranto-movado. Kaj pli malpli ecx for de Esperanto mem. Tamen Esperanto ja estas en mia koro. Kaj mi ne povas forgesi gxin. Cxar gxi donis al mi multajn belajn memorojn kaj bonkorajn geamikojn tutmonde kiujn me ne povus trovi se mi ne lernis la internacian lingvon.  Jes. Nun tempe oni ne legas blogojn. Do mi silentis. Mi esta tamen ligita kun "Facebook". Mutaj homoj venas, montras iliajn opiniojn kaj fotojn. Oni mi povas legi pri Esperanto-movado en multaj landoj. Mi dankas ilin. Kelkaj venas por babili. Mi ankaux lelkfoje babilas kun ili felicxe. Jam de longe oni cxesis skribi leterojn. Kiam mi eklernis Esperanton en 1990. Siribi leterojn, iri al posxtoficejoj, stari en vicoj por acxeti posxtmarkojn kaj sendi leterojn... kaj denove atendi dum monatoj por ricevi respondojn kaj denove skribi. Tio estas vera gxojo. Nun tio estas nun en mia memoro. Nunteme oni ecx ne korespondas ...
Read more