Dum pli ol unu semajno, Katmando restis malpaca.
Unu flanke, la studentoj (fakte studentaj filioj de politikaj partioj) demonstraciis en stratoj de Katmando, postulande malaltigo de veturkotizo.
Aliflanke, la laboristoj (aux denove, laboristaj filioj de Maoistoj) fermis pli ol 50hotelojn en Nagarkot, postulande altigo de ilia salajro. Miloj da turistoj en tiu cxi sezono devis suferi pro tio.
Kvankam Maoistoj estras la registaron, akvivistoj de la partioj dauxre kreas timgon kaj hxaoson en la urbo. La cxefministro finfine konfesis ke li ne povis fari bonon al la lando. Li ecx diri fari sxangxon en la registara sistemo estas pli malfacila ol Popola Milito.
Trie, du knaboj estis murditaj post forkaptado. La du knaboj malaperis dum du semajnoj kaj finfine, la policanoj trovis iliajn kadavrojn en iu malproksima gxangalo. La lokanoj demonstraciis, postulande konkretan legxan proceson kaj punon al la kriminaloj. Infansxtelado estas perskaux regula fenomeno en Katmando. Acxuloj sukcesis forkapti ecx filinon de eksministro kaj prenis grendegan sumon de mono. La eksministro pagis al kriminaloj cxar ili scias ke polico ne estos helpo al li. Do, nin savas nur dio, cxar registaro ne ekzistas en vero.
=
Estis kunveno hieraux en Thamel. Ni gxenrale cxiuj sambate kunvenas por (teorie) diskuti pri kaj en Esperanto cxe nia oficejo.
Estis Narenda kaj Philip kiam mi eniris. Poste venis Shri, Bharat, Indu kaj Mukunda.
Oni cxefe diskutis pri kotizo de IHR.
Narendra havis printan paperon pri la enkonduko kaj gramatiko de Esperanto, kiun mi skribis por la vortaro. Li montris al mi tajperarojn. Shri volis ricevi kopion de gxi.
2008/11/30
2008/11/22
Konsilanto-komitato, UK kaj vortaro
Okazis estrara kunsido hodiaŭ. Estis Bharat, Shree, Narendra kaj Philip kiam mi alvenis. Daŭris longa krokodilado kaj dume venis aliaj.
La estrarao decidis ke estu jenaj homoj konsilantoj: Razen Manandhar, Mukunda Pathik, Philip Pierce kaj LP Agnihotri. Ili ankaŭ volis ke nun ili preparu laborplanon, kiun ili poste preparos.
Ili diskutis pri partopreno en a UK. Bharat diris ke Himlal jam sendis lian aliĝilon al NEspA kaj ankaŭ aliaj montris intereson partopreni en ĝi. Mi proponis ke tiu kiu volas partopreni kaj serĉas subtenon je aliĝo devas deponi egalan sumon al NEspA kaj ili ricevos tiun monon post kiam li sukcesos aranĝi vojagon. Tio estas tial por ke li ne rezegnu post aliĝo kaj la mono je aliĝo ne iru vane. Do, ili decidis ke la petoj kun mono alvenu al NEspA ĝis 15 de decembro. Kaj monhelpo venos al partorenantoj, tiu mono estis dividita inter a partoprenantoj. Mi kredas ke tiel nur seriozaj homoj petos aliaj homoj por aliĝi.
Pri vortaro, Indu diris ke ŝi ne sciis pri la vortaro kaj tion ŝi diris dum la UK. Bharat diris ke ĝi jam ne venis al la asocio. Sed ambaŭ diris ke estas grava dokumentoj kaj NEspA eldonos ĝin. Estas granda ŝanĝo, mi kredis. Li diris ke la komitato pri la vortaro donu al "li" la kopion, li decidos al kiu peti monon kaj kies nomoj aperu en ĝi. Li ankaŭ diris ke neniu alia persone skribu ion ajn pri vortaro. Mi memorigis lin ne uzi vorton kiel "mi, mia kaj al mi" ĉar estas la asocio kiu decidos. Ili decidos ke la preparado komencos post ni donos al la asocio finan rezulton en CD.
Mi baldaŭ devas aranĝi kunvenon kun membroj de vortaro-kunveno.
Ĉio okazis en Nepali lingvo kaj Shri skribis sur la protokollibro. Oni jam ne parolis pri transdono de mono al nova kasisto. Mi kredas ke post mia batalo, nun ĉiuj sekvos sistemon kaj nova kasisto havos rajton teni la kason.
La estrarao decidis ke estu jenaj homoj konsilantoj: Razen Manandhar, Mukunda Pathik, Philip Pierce kaj LP Agnihotri. Ili ankaŭ volis ke nun ili preparu laborplanon, kiun ili poste preparos.
Ili diskutis pri partopreno en a UK. Bharat diris ke Himlal jam sendis lian aliĝilon al NEspA kaj ankaŭ aliaj montris intereson partopreni en ĝi. Mi proponis ke tiu kiu volas partopreni kaj serĉas subtenon je aliĝo devas deponi egalan sumon al NEspA kaj ili ricevos tiun monon post kiam li sukcesos aranĝi vojagon. Tio estas tial por ke li ne rezegnu post aliĝo kaj la mono je aliĝo ne iru vane. Do, ili decidis ke la petoj kun mono alvenu al NEspA ĝis 15 de decembro. Kaj monhelpo venos al partorenantoj, tiu mono estis dividita inter a partoprenantoj. Mi kredas ke tiel nur seriozaj homoj petos aliaj homoj por aliĝi.
Pri vortaro, Indu diris ke ŝi ne sciis pri la vortaro kaj tion ŝi diris dum la UK. Bharat diris ke ĝi jam ne venis al la asocio. Sed ambaŭ diris ke estas grava dokumentoj kaj NEspA eldonos ĝin. Estas granda ŝanĝo, mi kredis. Li diris ke la komitato pri la vortaro donu al "li" la kopion, li decidos al kiu peti monon kaj kies nomoj aperu en ĝi. Li ankaŭ diris ke neniu alia persone skribu ion ajn pri vortaro. Mi memorigis lin ne uzi vorton kiel "mi, mia kaj al mi" ĉar estas la asocio kiu decidos. Ili decidos ke la preparado komencos post ni donos al la asocio finan rezulton en CD.
Mi baldaŭ devas aranĝi kunvenon kun membroj de vortaro-kunveno.
Ĉio okazis en Nepali lingvo kaj Shri skribis sur la protokollibro. Oni jam ne parolis pri transdono de mono al nova kasisto. Mi kredas ke post mia batalo, nun ĉiuj sekvos sistemon kaj nova kasisto havos rajton teni la kason.
2008/11/16
Mi estas libera! Nova estraro post la NEspA kongreso
Jen finfine okazis la 10a nacia kongreso de Nepala Esperanto-Asocio la 15an de novembro 2008. Mi atingis al la kongresejo je la 11.00 antaŭtegmeze kaj la programo komenciĝis je la 12.30 posttagemeze. Tio estas nepala kutimo, anoj venas je sia tempo.
Poŝraj montris al mi financan raporton kaj mi subskribis sur ĝi kiel prezidanto. Estas la unua mia subskribo kiel prezidanto (antaŭe, mi subskribis sur vojaĝbileto de kelkaj homoj por ke NEspA pagu post la elektiĝo antaŭ du jaroj).
Bharat, Poŝraj kaj mi planis ke estu malmulte da homoj en la podiomo kaj malmlute da homoj parolu. Laŭ ĝi estos Mukunda, Philip kaj mi sur la podiomo kaj Mukunda, Philip, Poŝraj, Bharat kaj mi parolos. Komence ni estis 27 anoj.
Estis solena programo, en iu klasĉambro de Kanya Lernejo. La anoncistino, Archana, sidigis min, al Mukunda kaj Philip. Ni kun Philip kantis La Esperon kaj poste memoris F-inon Apsana. Poste Narendra bonvenigis. Philip rakontis pri babela turo el Biblio. La eksprezidanto kaj direktoro de Nepala Esperanto-Lernejo Mukunda parolis pri la historio de movado.
Intertempe venis Subhas kaj Philip lasis la podiomon por ke li sidu.
Archana vokis al Bharat por prelegi pri liaj internaciaj vojaĝoj. Kaj Bharat legis bondezirmesaĝojn el diversaj homoj. Ŝi ankaŭ petis al Indu por prelegi pri ŝia vojaĝo. Ŝi rakontis ke ŝi partoprenis en Roterdama Kongreso kaj ankaŭ montris fotojn al ĉeestantoj.
Poŝraj prezentis la financan raporton. Ne venis mltaj diskutoj. Nur Nabil Lal diris ke ni havu nur unu poŝtkeston kaj ĉiuj konsentis.
Sekvis vico de Bharat prezenti sekretarian raporton. Ironie, li vokis min kiel "prezidanto" kontruax lia antaŭa deklaro ke mi ne estas la prezidanto. Li ne havis raporton, kaj diris ke li ne preparis ĉar ne okazis gravajn decidojn kaj due, multaj homoj ne konservas la printitan raporton. Anstataŭe li prelegis kiel Mukunda komencis la movadon kaj kiel Subhas helpis al la movado. Li prelegis pri vojaĝoj de Mukunda, li mem, al UKoj kaj al IJK. Li dankis al tiuj kiu helpis aĉetis la grundon. Shri Prasad diris ke la ĝenerala sekretario devas doni sian rapoton. Kaj aliaj ankaŭ postulis kopoion. Bharat promesiske li sendos ĝin al tiuj kiuj volas, per reto.
Mi, je la fino, petis pardonon ke mi ne povis prezidi pro interna konflikto kaj dankis al ĉiuj partoprenantoj. Tio estis fino de unua sesio kaj la antaŭa estraro. Philip, Mahenda kaj Sadhana estis selektitaj kiel membro de elekto-komitato.
Ni paŭzis por teo - mi ĝojis ke venis multaj novaj vizaĝoj, kiel mi antaŭe konjektis. Ĉiam okazas tiel ke dum ĉiuj naciaj kongresoj (kiam okazas elekto), venas multaj novaj viĝaxoj kaj ili poste preskaxu ne apears en E kuvenoj. Kelkaj homoj volis aligxi al NEspA kaj ili preparis peto-leteron. Mi devis subskribi sur gxi por aprobi. Mi ne sciis cxu ili parolis/skribis Esperanton aux ne sed mi blinde faris por eviti hxaoson. Sed iu knabino refuzis skribi peton en Esperanto kaj faris tion en Nepali lingvo. Sur tio mi ne subskribis.
La elekto-komitato preparis la liston de voĉdonantoj. Mi memorigis ke ni antaŭe decidis ke tiuj homoj kiuj ĵus iĝis membro ne raotjs baloti. Estis akceptita. La kalkulado rezultis ke 34 homoj havis rajton baloti inter ĉikarŭ 40 partoprenantoj.
Kandidatoj estis vokitaj. Subhas montris al mi liston jam preparitan. Ĝi havis Indu kiel prezidanto, Bharat kiel ĝenerala sekretario ktp. Nur restis vako por membroj kaj mi elektu unu pozicion kaj evuti elekton. Tio mirigis min kaj mi respondis : aŭ mi kontestos por prezidanto aŭ mi silente sidos. Mi tute ne havis denove esti en la estraro kaj pupo de Bharat.
Mi instigis al junuloj ke ili ankaŭ kandidatu kaj laboru en la landa asocio, anstataŭ glui sin al NEJO. Ili estis preta sed, iu diris ke ili ne rajtos kandidati ĝis ili havos 30 jaroj. Mi miris. Se estos tial, ni neniam havos junulojn en nia landa asocio kaj ili mem fariĝos iel okupita de tiu jaro aŭ ili ne plu interesiĝos pri Esperanto.
Ĉiuj postenoj estis aranĝita kiel mi antaŭe vidis. Nur venis ses kandidatoj por kvin postenoj por membroj. Ili iris ekstere kaj unu lasis. Do, ni ne havis elekton.
Tuj post, Bharat diris al mi ke fakte ĉiuj malnovaj membroj devas lasi la postenon al novaj esperanstioj por daŭrigi la movadon. Tre paradokse, li ĵus kandidatis por la sama posteno kiun li servis dum multaj fojoj. Mi diris ke lia esprimo estas same kiel la eks-ĉefministro Girija Prasad Koirala (kiu restis prezidanto dum multaj jaroj, malgraŭ protesto de aktivistoj).
Tamen, mi petis al la komitato ĉu Indu estas taŭga kandidato, kiu ankoraŭ ne trasdonis monon kaj financan respondecon al elektita kasisto Rustam ek de du jaroj. Kaj mi ankaŭ demandis ĉu tiuj homoj estas taŭgaj kandidatoj kiuj elektiĝis antaŭ du jaroj sed neniam venis al la asocio kaj eĉe ne partoprenis en estraraj kunvenoj. Mi diris ke Rustam multfoje venis al la asocio sed forlasis la tutan asocion ĉar li ne ricevis la respondecon. Himlal diris ke estas hontinde ke dum du jaroj kasistino ne trasdonis monon al nova kasisto. Indu longe klarigis ke ŝi "tre tre" volis doni monon la kastisto ne venis por preni kiam ŝi havis tempon doni.
La komitato akceptis ilin kiel taŭgaj kandidatoj. Mi klarigis ke mi ne estas kontraŭ kandidatiĝo de iu sed mi volas ke oni sekvu la regulon kaj instruu al novaj komitatoj ke ni eraris.
Jen la nova komitatato:
Prezidanto: Indu Devi Thapaliya
Vic-prezidanto: Narendra Bhattarai, Poŝraj Subedi
Ĝenerala sekretario: Bharat Ghimire
Sekretario: Himlal Parajuli
Kaŝisto:Sri Prasad Pokharel
Membroj: Sakuntala Dhakal, Nabin Lal Shrestha, Bhagabati Adhikari, Nirmala Gautam, Rudra Adhikari kaj Prarasar Rijal
Interese, ĉiuj krom Nabin Lal, apartenas al kasto de Brahminoj.
Post la elektiĝo mi deziris bonon al nova estraro kaj petis al ili sekvi filozofion de Esepranto.
En la unua prelego de Indu, ŝi longe krikis tiujn homojn kiu skribas "malbonajn"leterojn pro kio homoj demandas al ŝi kial tio okazas en Nepal. Ŝi petis al ĉiuj ke ne skribu pri interna konflikto al aliaj homoj.
Sed mi ne povis aŭdi kian planon ŝi havas por prezidi. Aliaj elektitaj homoj ne devis diri kion li aŭ ŝi faros en venotaj du jaroj. Nniu parolis pri la vortaro, aŭ alia projekto nia asocio povas komenci.
Interese, Mukunda estasi tute silenta dum tuta dum tuta tago.
Mi kredas ke nun la estraro bone funkcios ĉar Bharat kaj Indu estis feliĉaj. Ili fariĝos bona paro por kunlabori kaj li ne denove minacos ke li ŝercos alian prezidanton...Por la asocio al kiu mi ligas dum pasintaj 17 jaroj, mi nur havas bondezirojn. Kaj, venas tempor por mi pensi kiel mi poavas labori por la Esperanto-movado.
Poŝraj montris al mi financan raporton kaj mi subskribis sur ĝi kiel prezidanto. Estas la unua mia subskribo kiel prezidanto (antaŭe, mi subskribis sur vojaĝbileto de kelkaj homoj por ke NEspA pagu post la elektiĝo antaŭ du jaroj).
Bharat, Poŝraj kaj mi planis ke estu malmulte da homoj en la podiomo kaj malmlute da homoj parolu. Laŭ ĝi estos Mukunda, Philip kaj mi sur la podiomo kaj Mukunda, Philip, Poŝraj, Bharat kaj mi parolos. Komence ni estis 27 anoj.
Estis solena programo, en iu klasĉambro de Kanya Lernejo. La anoncistino, Archana, sidigis min, al Mukunda kaj Philip. Ni kun Philip kantis La Esperon kaj poste memoris F-inon Apsana. Poste Narendra bonvenigis. Philip rakontis pri babela turo el Biblio. La eksprezidanto kaj direktoro de Nepala Esperanto-Lernejo Mukunda parolis pri la historio de movado.
Intertempe venis Subhas kaj Philip lasis la podiomon por ke li sidu.
Archana vokis al Bharat por prelegi pri liaj internaciaj vojaĝoj. Kaj Bharat legis bondezirmesaĝojn el diversaj homoj. Ŝi ankaŭ petis al Indu por prelegi pri ŝia vojaĝo. Ŝi rakontis ke ŝi partoprenis en Roterdama Kongreso kaj ankaŭ montris fotojn al ĉeestantoj.
Poŝraj prezentis la financan raporton. Ne venis mltaj diskutoj. Nur Nabil Lal diris ke ni havu nur unu poŝtkeston kaj ĉiuj konsentis.
Sekvis vico de Bharat prezenti sekretarian raporton. Ironie, li vokis min kiel "prezidanto" kontruax lia antaŭa deklaro ke mi ne estas la prezidanto. Li ne havis raporton, kaj diris ke li ne preparis ĉar ne okazis gravajn decidojn kaj due, multaj homoj ne konservas la printitan raporton. Anstataŭe li prelegis kiel Mukunda komencis la movadon kaj kiel Subhas helpis al la movado. Li prelegis pri vojaĝoj de Mukunda, li mem, al UKoj kaj al IJK. Li dankis al tiuj kiu helpis aĉetis la grundon. Shri Prasad diris ke la ĝenerala sekretario devas doni sian rapoton. Kaj aliaj ankaŭ postulis kopoion. Bharat promesiske li sendos ĝin al tiuj kiuj volas, per reto.
Mi, je la fino, petis pardonon ke mi ne povis prezidi pro interna konflikto kaj dankis al ĉiuj partoprenantoj. Tio estis fino de unua sesio kaj la antaŭa estraro. Philip, Mahenda kaj Sadhana estis selektitaj kiel membro de elekto-komitato.
Ni paŭzis por teo - mi ĝojis ke venis multaj novaj vizaĝoj, kiel mi antaŭe konjektis. Ĉiam okazas tiel ke dum ĉiuj naciaj kongresoj (kiam okazas elekto), venas multaj novaj viĝaxoj kaj ili poste preskaxu ne apears en E kuvenoj. Kelkaj homoj volis aligxi al NEspA kaj ili preparis peto-leteron. Mi devis subskribi sur gxi por aprobi. Mi ne sciis cxu ili parolis/skribis Esperanton aux ne sed mi blinde faris por eviti hxaoson. Sed iu knabino refuzis skribi peton en Esperanto kaj faris tion en Nepali lingvo. Sur tio mi ne subskribis.
La elekto-komitato preparis la liston de voĉdonantoj. Mi memorigis ke ni antaŭe decidis ke tiuj homoj kiuj ĵus iĝis membro ne raotjs baloti. Estis akceptita. La kalkulado rezultis ke 34 homoj havis rajton baloti inter ĉikarŭ 40 partoprenantoj.
Kandidatoj estis vokitaj. Subhas montris al mi liston jam preparitan. Ĝi havis Indu kiel prezidanto, Bharat kiel ĝenerala sekretario ktp. Nur restis vako por membroj kaj mi elektu unu pozicion kaj evuti elekton. Tio mirigis min kaj mi respondis : aŭ mi kontestos por prezidanto aŭ mi silente sidos. Mi tute ne havis denove esti en la estraro kaj pupo de Bharat.
Mi instigis al junuloj ke ili ankaŭ kandidatu kaj laboru en la landa asocio, anstataŭ glui sin al NEJO. Ili estis preta sed, iu diris ke ili ne rajtos kandidati ĝis ili havos 30 jaroj. Mi miris. Se estos tial, ni neniam havos junulojn en nia landa asocio kaj ili mem fariĝos iel okupita de tiu jaro aŭ ili ne plu interesiĝos pri Esperanto.
Ĉiuj postenoj estis aranĝita kiel mi antaŭe vidis. Nur venis ses kandidatoj por kvin postenoj por membroj. Ili iris ekstere kaj unu lasis. Do, ni ne havis elekton.
Tuj post, Bharat diris al mi ke fakte ĉiuj malnovaj membroj devas lasi la postenon al novaj esperanstioj por daŭrigi la movadon. Tre paradokse, li ĵus kandidatis por la sama posteno kiun li servis dum multaj fojoj. Mi diris ke lia esprimo estas same kiel la eks-ĉefministro Girija Prasad Koirala (kiu restis prezidanto dum multaj jaroj, malgraŭ protesto de aktivistoj).
Tamen, mi petis al la komitato ĉu Indu estas taŭga kandidato, kiu ankoraŭ ne trasdonis monon kaj financan respondecon al elektita kasisto Rustam ek de du jaroj. Kaj mi ankaŭ demandis ĉu tiuj homoj estas taŭgaj kandidatoj kiuj elektiĝis antaŭ du jaroj sed neniam venis al la asocio kaj eĉe ne partoprenis en estraraj kunvenoj. Mi diris ke Rustam multfoje venis al la asocio sed forlasis la tutan asocion ĉar li ne ricevis la respondecon. Himlal diris ke estas hontinde ke dum du jaroj kasistino ne trasdonis monon al nova kasisto. Indu longe klarigis ke ŝi "tre tre" volis doni monon la kastisto ne venis por preni kiam ŝi havis tempon doni.
La komitato akceptis ilin kiel taŭgaj kandidatoj. Mi klarigis ke mi ne estas kontraŭ kandidatiĝo de iu sed mi volas ke oni sekvu la regulon kaj instruu al novaj komitatoj ke ni eraris.
Jen la nova komitatato:
Prezidanto: Indu Devi Thapaliya
Vic-prezidanto: Narendra Bhattarai, Poŝraj Subedi
Ĝenerala sekretario: Bharat Ghimire
Sekretario: Himlal Parajuli
Kaŝisto:Sri Prasad Pokharel
Membroj: Sakuntala Dhakal, Nabin Lal Shrestha, Bhagabati Adhikari, Nirmala Gautam, Rudra Adhikari kaj Prarasar Rijal
Interese, ĉiuj krom Nabin Lal, apartenas al kasto de Brahminoj.
Post la elektiĝo mi deziris bonon al nova estraro kaj petis al ili sekvi filozofion de Esepranto.
En la unua prelego de Indu, ŝi longe krikis tiujn homojn kiu skribas "malbonajn"leterojn pro kio homoj demandas al ŝi kial tio okazas en Nepal. Ŝi petis al ĉiuj ke ne skribu pri interna konflikto al aliaj homoj.
Sed mi ne povis aŭdi kian planon ŝi havas por prezidi. Aliaj elektitaj homoj ne devis diri kion li aŭ ŝi faros en venotaj du jaroj. Nniu parolis pri la vortaro, aŭ alia projekto nia asocio povas komenci.
Interese, Mukunda estasi tute silenta dum tuta dum tuta tago.
Mi kredas ke nun la estraro bone funkcios ĉar Bharat kaj Indu estis feliĉaj. Ili fariĝos bona paro por kunlabori kaj li ne denove minacos ke li ŝercos alian prezidanton...Por la asocio al kiu mi ligas dum pasintaj 17 jaroj, mi nur havas bondezirojn. Kaj, venas tempor por mi pensi kiel mi poavas labori por la Esperanto-movado.
10a NEspA kongreso : Fotoj
Okazis la 10a Nacia Kongreso de Nepala Esperanto-Asocio heriaux (15/11/2008). Jen kelkaj fotoj. La rakonto sekvos poste.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
2008/11/15
Pardonu min
Estimataj Nespanoj,
Saluton. Jen mi staras cxe la fino de mia dejxoro kiel prezidanto de Nepala Esperanto-Asocio.
Unue mi dankas al vi cxiuj kiuj vocxdonis min dum la baloto antaux du jaroj. Via subteno estis nepre valora por mi. Sed, nun venas tempo ke mi petu pardonon al vi. Mi petas pardonon ke mi ne povis fari tion kion mi promesis kaj mi palnis post elektigxo kiel la prezidanto.
Kiam mi venikis, mi kredis ke mi multaj aliaj atendis sanĝon same kiel mi sed mi ne povis plenumi viajn dezirojn.
Tuj post la rezulto de la baloto, mi proponis ke 1. La kunvenoj estu en Esperanto 2. La decidoj estu haveblaj al ĉiuj membroj 3. Niapropra retejo estos malfermita kie ni metos ĉiuj informoj pri sia agado kaj 4. La monataj kunvenoj okazu laŭ la internacia kalendaro.
La 18an de novembro okazis la unua oficiala kunsido. Mi kredis ke forgestinte cxiujn pasintajn miskomprenojn, oni promesos kunlabori. Mi proponis diskuti pri jenaj temoj:
1. Korespondi al UEA pri nova estraro, konto, retadreso, restrondo ktp
2. Oficejo kaj sekretario
3. Trasdono de oficialaj informoj al nova estraro
4. Banko-konto, meti ĝin en nemovebla konto
5. Kandidatoj al Jokohamo-UK
6. Eldono de Kalendaro 2007, kun nomo k adreso de membroj
7. Eldono de vortaro
8. Oficialaj kopioj de raportoj al UEA, KAEM, ktp
9. Oficialaj kopioj de senditaj kaj ricevitaj leteroj de NEspA
10. Renovigo de NEspA atestilo
Sed la gxenerala sekretario refuzis skribi gxin kaj diskuti pri gxi.
Li protestis ke li ne volas paroli en Esperion ajn dem iaj agendoj. Anstatauxe, li diris rekte ke li ne bezonas min kiel prezidanto kaj li ecx minacis ke li denove vokos kongreson kaj trovos alian prezidanton. Do, li staris kontarux cxiuj miaj punktoj sed mem ne donis ideon kiel la asocio antauxen iru. Do, estas la sumo de la du jara prezidado kie neniu rajtas ion ajn decidi sen konsento de la gxenerala sekretario kaj li dauxre kasxis cxiuj oficialajn dokumentojn de la asocio.
Unu monato post la elekto fondigxis nova instituto de Esperanto en Nepalo, kie ankaux tenis posteno NEspA estraranoj. Mi kredas ke tiuj samideanoj povis fari pere de tiu organizajxo tion kion ili ne povis fari per nia asocio.
Dum du jaroj, la ekskasistino ne trasndonis financan respondecon al la elektita kasisto kaj la eksprezidanto ankaux la asocian konton je lia nomo. Tio signifas ke tiu cxi estraro fakte ne estis estraro kaj tiu baloto ne estis baloto. Simile, la gxenerala sekretario ne monstris al mi oficialajn korespondajxojn de la asocio malgraux miaj petoj.
Mi ne povis malkovri sekretojn de gravaj Esperanto-vojagxoj de gravuloj de NEspA. La gxenerala sekretario vojagxis al Euxopo neinforminte al la estraro kaj ecx partopreninto al UK ne informis al la estraro antaux ol sxia vojagxo. Nia asocio devis helpi al tiuj homoj vojagxi al IJK kiuj jam ne estis membro de la asocio aux neniam partoprenis en niaj agadoj.
Simile, mi ne povis kreski travideblecon en finacaj aferoj de la asocio. Ni dauxre estis elspezema orgnizajxo. En unu jaro nia asocio elspezis 215,782 rupioj kvankam nia membrokotizo-kolekto estis nur 4,240 rupioj.
Eldono de Nepali-Esperanto vortaro ne realigxis en du jaroj, kvankam NEspA jam promesis eldoni gxin antaux kvar jaroj. Malofte okazas tiel el la mondo ke prezidando kompilas la vortaron laux la decido de antauxa estraro kaj la gxenerala sekretario malferme skribas al la mondo ke la asocio ne eldonos gxin. Mi esperas ke homoj iam komprenos ke vortaro ja estas fundamento de kresko de movado.
Tamen, mi fiere povas diri ke almenaux kelkaj personoj dauxre helpis min kaj komprenis ke miaj vocxo kaj batalo ne estas sensencaj. Sed neniu scias kion aliaj membroj pensas, cxar maujltaj ne aperis dum sabataj kunvenoj, ecx estraraj kunvenoj ne povis okazis regule pro manko de cxeestantaj estraranoj.
Konklude, mi povas esperi ke la venonta estraro sekvu la statuon kaj nia amata asocio ne estu plu en ies posxo. Mlgraux mia malsukceso, mi multe esperas ke la asocio de nun laboru por la gravaj celoj de nia internacia lingvo. Mi cxiam estas preta kontribui al la asocio je demokratiaj niveloj.
Saluton. Jen mi staras cxe la fino de mia dejxoro kiel prezidanto de Nepala Esperanto-Asocio.
Unue mi dankas al vi cxiuj kiuj vocxdonis min dum la baloto antaux du jaroj. Via subteno estis nepre valora por mi. Sed, nun venas tempo ke mi petu pardonon al vi. Mi petas pardonon ke mi ne povis fari tion kion mi promesis kaj mi palnis post elektigxo kiel la prezidanto.
Kiam mi venikis, mi kredis ke mi multaj aliaj atendis sanĝon same kiel mi sed mi ne povis plenumi viajn dezirojn.
Tuj post la rezulto de la baloto, mi proponis ke 1. La kunvenoj estu en Esperanto 2. La decidoj estu haveblaj al ĉiuj membroj 3. Niapropra retejo estos malfermita kie ni metos ĉiuj informoj pri sia agado kaj 4. La monataj kunvenoj okazu laŭ la internacia kalendaro.
La 18an de novembro okazis la unua oficiala kunsido. Mi kredis ke forgestinte cxiujn pasintajn miskomprenojn, oni promesos kunlabori. Mi proponis diskuti pri jenaj temoj:
1. Korespondi al UEA pri nova estraro, konto, retadreso, restrondo ktp
2. Oficejo kaj sekretario
3. Trasdono de oficialaj informoj al nova estraro
4. Banko-konto, meti ĝin en nemovebla konto
5. Kandidatoj al Jokohamo-UK
6. Eldono de Kalendaro 2007, kun nomo k adreso de membroj
7. Eldono de vortaro
8. Oficialaj kopioj de raportoj al UEA, KAEM, ktp
9. Oficialaj kopioj de senditaj kaj ricevitaj leteroj de NEspA
10. Renovigo de NEspA atestilo
Sed la gxenerala sekretario refuzis skribi gxin kaj diskuti pri gxi.
Li protestis ke li ne volas paroli en Esperion ajn dem iaj agendoj. Anstatauxe, li diris rekte ke li ne bezonas min kiel prezidanto kaj li ecx minacis ke li denove vokos kongreson kaj trovos alian prezidanton. Do, li staris kontarux cxiuj miaj punktoj sed mem ne donis ideon kiel la asocio antauxen iru. Do, estas la sumo de la du jara prezidado kie neniu rajtas ion ajn decidi sen konsento de la gxenerala sekretario kaj li dauxre kasxis cxiuj oficialajn dokumentojn de la asocio.
Unu monato post la elekto fondigxis nova instituto de Esperanto en Nepalo, kie ankaux tenis posteno NEspA estraranoj. Mi kredas ke tiuj samideanoj povis fari pere de tiu organizajxo tion kion ili ne povis fari per nia asocio.
Dum du jaroj, la ekskasistino ne trasndonis financan respondecon al la elektita kasisto kaj la eksprezidanto ankaux la asocian konton je lia nomo. Tio signifas ke tiu cxi estraro fakte ne estis estraro kaj tiu baloto ne estis baloto. Simile, la gxenerala sekretario ne monstris al mi oficialajn korespondajxojn de la asocio malgraux miaj petoj.
Mi ne povis malkovri sekretojn de gravaj Esperanto-vojagxoj de gravuloj de NEspA. La gxenerala sekretario vojagxis al Euxopo neinforminte al la estraro kaj ecx partopreninto al UK ne informis al la estraro antaux ol sxia vojagxo. Nia asocio devis helpi al tiuj homoj vojagxi al IJK kiuj jam ne estis membro de la asocio aux neniam partoprenis en niaj agadoj.
Simile, mi ne povis kreski travideblecon en finacaj aferoj de la asocio. Ni dauxre estis elspezema orgnizajxo. En unu jaro nia asocio elspezis 215,782 rupioj kvankam nia membrokotizo-kolekto estis nur 4,240 rupioj.
Eldono de Nepali-Esperanto vortaro ne realigxis en du jaroj, kvankam NEspA jam promesis eldoni gxin antaux kvar jaroj. Malofte okazas tiel el la mondo ke prezidando kompilas la vortaron laux la decido de antauxa estraro kaj la gxenerala sekretario malferme skribas al la mondo ke la asocio ne eldonos gxin. Mi esperas ke homoj iam komprenos ke vortaro ja estas fundamento de kresko de movado.
Tamen, mi fiere povas diri ke almenaux kelkaj personoj dauxre helpis min kaj komprenis ke miaj vocxo kaj batalo ne estas sensencaj. Sed neniu scias kion aliaj membroj pensas, cxar maujltaj ne aperis dum sabataj kunvenoj, ecx estraraj kunvenoj ne povis okazis regule pro manko de cxeestantaj estraranoj.
Konklude, mi povas esperi ke la venonta estraro sekvu la statuon kaj nia amata asocio ne estu plu en ies posxo. Mlgraux mia malsukceso, mi multe esperas ke la asocio de nun laboru por la gravaj celoj de nia internacia lingvo. Mi cxiam estas preta kontribui al la asocio je demokratiaj niveloj.
2008/11/11
Venis respondo de Koreio
Post mia blogo, venis respondo de
> MIN, Hyeonkyeong / gxenerala sekretario de Korea Espernato-Asicio. Li klarigis kiu kiel vojagxis al Koreio.
Mi volus citi enhavon de tiu leero por ke ne plu restu miskompreno.
On 11/10/08, Korea Esperanto-Asocio wrote:
"Unu nepalano partoprenis en la 40-a Korea Kongreso de Esperanto, Busan, la 18an kaj la 19an de okt. 2008. Li partoprenis ne kiel reprezentanto de Nepalo. Li persone demandis la invitleteron por la kongreso pere de s-ro NA ByoungDo(Joseph).
Sube estas la informo pri la partopreninto je la Korea kongreso de Esp.
> NOMO: Mr. SAMIR KUMAR SUNAR
>
> NASKIĜDATO: 1989/april/11
>
> ADRESO: V.D.C. CHAPAKOT-9, BAMDHI, KASKI GANDAKI, POKHARA, NEPAL
>
> TELEFONO: +977-9806512070
>
> PROFESIO: Studento de JANAPRIYA HIGHER SECONDARY SCHOOL
> INVIT-PERIODO: 2008 oktobro 11 ~ 25
>
> Mi pensas, ke la partopreno de unu persono en la KKE faros neniun problemon."
Mi kredas ke tio iom forigas miskomprenon kaj hxaoson. Do, Nepala Espernato-Asocio ne devas zorgi pri cxiuj kiuj invitas homojn je persona nivelo.
> MIN, Hyeonkyeong / gxenerala sekretario de Korea Espernato-Asicio. Li klarigis kiu kiel vojagxis al Koreio.
Mi volus citi enhavon de tiu leero por ke ne plu restu miskompreno.
On 11/10/08, Korea Esperanto-Asocio
"Unu nepalano partoprenis en la 40-a Korea Kongreso de Esperanto, Busan, la 18an kaj la 19an de okt. 2008. Li partoprenis ne kiel reprezentanto de Nepalo. Li persone demandis la invitleteron por la kongreso pere de s-ro NA ByoungDo(Joseph).
Sube estas la informo pri la partopreninto je la Korea kongreso de Esp.
> NOMO: Mr. SAMIR KUMAR SUNAR
>
> NASKIĜDATO: 1989/april/11
>
> ADRESO: V.D.C. CHAPAKOT-9, BAMDHI, KASKI GANDAKI, POKHARA, NEPAL
>
> TELEFONO: +977-9806512070
>
> PROFESIO: Studento de JANAPRIYA HIGHER SECONDARY SCHOOL
> INVIT-PERIODO: 2008 oktobro 11 ~ 25
>
> Mi pensas, ke la partopreno de unu persono en la KKE faros neniun problemon."
Mi kredas ke tio iom forigas miskomprenon kaj hxaoson. Do, Nepala Espernato-Asocio ne devas zorgi pri cxiuj kiuj invitas homojn je persona nivelo.
2008/11/07
Kiu nepalano vojaĝis al Koreio?
Mi iam blogis, ke nepalaj esperantistoj ne troviĝas en Nepalo, sed ilin oni trovas eksterlande. Simile okazis ĉi foje ankaŭ.
Iu nekonanta persono vojaĝis al Koreio antaŭ du semajnoj por partopreni en la Korea Junulara Kongreso, okazinta en 18a-19a de oktrobro. Kaj tre timinde, ke tiu persono ne ankoraŭ revenis. Nur dio scias, ĉu li volas migri tien kontraŭleĝe.
Venis ĉe ni la novaĵo tre malfrue ke iu viro, kiu nomiĝas Samir Suruar, vojaĝis al Koreio por partopreni la kongreson. Mi jen metas ĉi- informon, pri kiu mi aŭdis tie ĉi (vi povas sendi al ni ĝustan informon). La Korea Esperanto-Asocio (KEA) invitis iun junulon, kiun neniu konas en Nepala Esperanto-Asocio (NEspA) aŭ Nepala Esperanto Junulara Organizaĵo (NEJO). Li povas esti iu nova lernanto de Himlal (unu el la NEspA -estraro el Pokhara).
Je nomo de Nepala Esperanto-Asocio, li vojaĝis al Koreio, partoprenis en la kongreso, reprezentis NEspA-n kaj NEJO-n kaj nun li loĝas en Koreio!
Mi ripetas, ke sekretaj vojaĝoj esterlandaj de geesperantistoj estas unu el la kialoj, ke homoj ne volas veni al la asocio kaj partopreni en la movado. Unu persono profitas, sed 99 personoj restas en ĥaoso, kaj ili vole nevole kredas, ke movado estas nur por tiuj homoj, kiuj gajnas senpagan vojaĝeblecon. La ĥaoso lasas ĉe ni kelkajn demandojn:
1. Kial KEA invitis tiun personon, kiu preskaŭ ne parolas Esperanton aŭ kiu tute ne havas rilaton al la movado aŭ la landa asocio?
2. Kiel li sukceis ricevi tiun inviton, kiun neniu de nia asocio meritis?
3. Kial KEA sendis oficialan invitilon al iu persono individue kaj sekrete, se ĝi volis, ke Nepalo estu prezentata en la kongreso?
4. Kial tiu persono tute ne kontaktis NEspA-on aŭ NEJO-n, se li volas/ pensas, ke li reprezentos Nepalon?
5. Kio okazos, se tiu person ne revenos kaj se la Korea ambasadorejo ĉi tie en Nepalo pensas, ke ĉiuj Esperanto-vojaĝantoj estas migrantoj? En Nepalo, danco- kaj muziko-grupoj jam esats fifamaj, kiel agentejoj por migrigi homojn al riĉaj landoj, do, ĉu iu volas uzi ankaŭ Esperanton?
6. Post lia partopreno, li neniel raportis al ni pri liaj bonaj agoj dum la kongreso. Ĉu lia partopreno ankaŭ estas sekreto?
7. Kial KEA ne demandis al NEspA, ĉu tiu persono estas Esperantisto aŭ ne, se lin ĝi pretis akcepti kiel oficialan partoprenanton? Kiu en KEA respondecas pri lia invito, kaj ĉu KEA respondecos, se io malbona okazos al li?
Mi memoras, ke en la kongresa libro pri AK de 2002 troviĝis nomoj de 5 nepalanoj, kiuj ne estis esperantistoj. Ili estis Padam Bahadur Mgar Chaucha, Reena Shrestha, Prem Bahadur Budhathoki, Deep Bahadur Shrees Thapa kaj Chittra Kahttri. Ni ankoraŭ ne povis trovi, kiu helpis ilin aliĝi. Ĉu iu scias, ĉu ili vere partoprenis en la kongreso aŭ ĉu ili ja revenis post la kongreso?
Post serĉado, mi ricevis jenan rakonton. Estas iu Josep de Koreio, kiu loĝis en Nepalo (Mi ne estas certa, ĉu li estas la sama persono, kiu vizitis nin en 1993) kaj lia edzino instruas la korean lingvon en Pokhara. Strange, li neniam kontaktis iun ajn en NEspA aŭ NEJO dum sia restado. Liaj gefiloj ankaŭ estas en Nepalo kaj ilin instruis tiu viro. Eble, li volis vojaĝi al Koreio aŭ Josep volis kunvojaĝigi lin al Koreio? Do, li petis al KEA prepari invitilon por li. Por vojaĝi al Koreio, eble li lernis kelke da Esperanto-vortoj (pere de s-ro Himlal?). Estis bona aranĝaĵo. Sed poste, li devis peti leteron de NEspA por atesti, ke li estas esperantisto por ricevi la vizon. Sed li ne sukcesis. Ni jam ne ĉertas, ĉu iu vere preparis tian leteron nome de NEspA aŭ ne. Mi opinias, ke iu tamen jam preparis tiun leteron por li. Sufiĉe interese, ĉu ne? Tiuj estas nepalaj 'esperantistoj', kiuj neniam partoprenas kunvenojn, venas al kongresoj, korespondas nome de nepalanoj aŭ verkas ion ajn en Esperanto.
Ni, nepalaj geesperantistoj, ofte vojaĝas eksterlande sekrete, sed ĉi foje estas tro, estas preskaŭ mensogo. Ni vidu, kiel la misterio solviĝos. Iu ajn povas lerni Esperanton, uzi ĝin kaj ankaŭ vojaĝi persone, sed neniu havas rajton reprezenti nian asocion ne informinte aŭ sen permesoj. Samtempe, internaciaj esperanto-organizaĵoj ankaŭ eklaboru respondece kaj ne faru tion sekrete, kio povas disfaligi la kreskantan movadon en Nepalo.
2008/11/02
Kunveno ĉe NEspA
Okazis kunveno ĉe NEspA hieraŭ. Venis Bharat, Indu, Poshraj, Narendra kaj alia junulo, kiu nomiĝas Mahendra. Nature ni krokodilis. Estis nur ĝenerala kunsido kaj do ne venis gravaj decidoj. Venis multaj temoj pri politiko, reĝo, festvialoj - Daŝaio kaj Tiharo, mondmerkato, nepala ekonomio, agnosko de Nepala Kalendaro, malnovaj komputiloj, vetludo, monarĥio ktp ktp. Ni menciis pri venonta UK kaj ankaŭ junularo. Ni ankaŭ iomete volis diskuti pri IHR kaj nacia kongreso. Mi proponis ke ni diskutu hodiaŭ sed venis propono de Bharat ke ni denove renkontiĝu merkrede.
Laŭ la nova programo, okazos nacia kongreso 15an de novembro. Unue Bharat proponis ke ni okazigu ĝin tri-tagan kaj mi proponis ke ni faru du-tagan. Ni iru al iu malprosimeta loko kaj tranoktu tie, kun gajaj diskutadoj kaj varmaj disputoj; kaj sekvu solena kongreso venota tage. Kaj, nun ni denove kalkulis ke eble ne multaj homoj ŝatus tian programon. Venis ankaŭ propono ke ni aranĝu ĝin ĉe nia grundo, kun tendoj ktp. Ni esperis ke eble venos 50 da homoj(pasinta kongerso okazis kun 30-38 da homoj). Mia propono hodiaŭ estis ke ni kmencu ĝin tagmeze, kaj ni aranĝu vespermanĝon tie. Kutime mi donas ilin tagmangon kaj multaj homoj lasas la programon manĝinte. Pli oli tio, mi demandas min, kial ni devas regali la membrojn per tagmanĝo aŭ vesperamanĝo? Ili pagas 120 rupioj por unu jaro kaj unu manĝo kostas 200-400 rupioj. Kaj kiel vivtenos la asocio? Ni vidu.
Jam ni ne havas oficialan liston de partoprenontoj de IHR, sed ni imagas ke venos ĉirkaŭ 20 da eksterlandanoj. Tio estas bonega. Eble mi kolektos la nomojn kaj metos ĝin en la blogo por plua korektado.
Venis demando pro estonta estraro. Iu demandis ĉu ni tradicie (libere) elektos estraranojn. Kaj alia ĝuste respondis - ĉu ni havos sufiĉe da homoj por la estraro. Sed mi scias tiam venos multaj homoj kiuj preskaŭ neniam aperis en la asociaj kunvenoj, troviĝis en Esperanto-diskuto kaj verkado. Ili pli laŭte montros deziron esti estraro kaj promesos ke li/ŝi pli bone laboros por NEspA. Kaj, tiuj homoj post du semajnoj malaperos kaj montros viĝazon nur tiam kiam venas eblecon trovi profiton. Ni esperu ke vere venu "esperantistoj" kiuj kapablas uzi la lingvon kaj havas honorojn pri la temoj de Prago Protokolo (almenaŭ kiuj scias pri kio temas tiu ĉi lingvo).
Aliflanke, mi timas ke ne venos multaj homoj por estraniĝi ĉar nun nia asocio ne estas riĉa kaj ĝi mizere vivos ĝis la IHR. Kaj, tiuj kiuj serĉas profiton en NEspA eble ne interesiĝos pri ĝi.
Devas estis ke ni okazigu kongreson de NEJO (junulara sekcio de NEspA) en la sama tago. Sed mi timas, ke ne multaj junuloj venos. Mi aŭdis ke preskaŭ ĉiuj konataj junuloj jam vojaĝis eksterlande por studado kaj aliaj atendas iliajn vicojn. Do, kiu en la estraro kaj kiuj aliaj?
Junuloj de Nepalo estas ĉiam preter komprenoj. Mi skris al ĉikaru 10 konataj junuloj kaj proponis helpon por daŭrigi la movadon. Mi demandis al ili kian planon ili havas por estonto. Tre bedaŭrinde, neniu respondis. Tiaj estas ili.
Jes. Nun mi memoras. Antaŭ unu monato, mi legis kelkajn esprimojn pri graveco de junulara movado en retgrupo "Azio". Ili diris estas grava parto por ili. Mi, en mia lingvo, skribis kiel kaj kiom malfacila estas por ili lerni Esperanton kaj movadi por ĝi. Ilia vivo estas pli malfacilaj ol niaj kaj ni ne povas multe esperi de ili. Estis vero kaj do estis amara. Neniu resopndis al mia ideo.
Ni denove parolis pri serĉado de nova malmulte kosta ĉambro por la oficejo. Ni scias ke ni ne havas lumonon sed iu ne volas translokiĝi al malplimulte kosta ĉambro.
Mi redonis la sakon de varoj kiun donis al mi Apsana antaŭ ol mia vojaĝo al Japanio. Ŝi lasis ĝin al mia oficejo kaj ne povis kapti ĝin. Interese, neniu inter la junuloj petis min redoni ĝin al ili. Tio signifas ke neniu inter NEJO sciis pri tio. Ĉu vi komprenis ion?
Laŭ la nova programo, okazos nacia kongreso 15an de novembro. Unue Bharat proponis ke ni okazigu ĝin tri-tagan kaj mi proponis ke ni faru du-tagan. Ni iru al iu malprosimeta loko kaj tranoktu tie, kun gajaj diskutadoj kaj varmaj disputoj; kaj sekvu solena kongreso venota tage. Kaj, nun ni denove kalkulis ke eble ne multaj homoj ŝatus tian programon. Venis ankaŭ propono ke ni aranĝu ĝin ĉe nia grundo, kun tendoj ktp. Ni esperis ke eble venos 50 da homoj(pasinta kongerso okazis kun 30-38 da homoj). Mia propono hodiaŭ estis ke ni kmencu ĝin tagmeze, kaj ni aranĝu vespermanĝon tie. Kutime mi donas ilin tagmangon kaj multaj homoj lasas la programon manĝinte. Pli oli tio, mi demandas min, kial ni devas regali la membrojn per tagmanĝo aŭ vesperamanĝo? Ili pagas 120 rupioj por unu jaro kaj unu manĝo kostas 200-400 rupioj. Kaj kiel vivtenos la asocio? Ni vidu.
Jam ni ne havas oficialan liston de partoprenontoj de IHR, sed ni imagas ke venos ĉirkaŭ 20 da eksterlandanoj. Tio estas bonega. Eble mi kolektos la nomojn kaj metos ĝin en la blogo por plua korektado.
Venis demando pro estonta estraro. Iu demandis ĉu ni tradicie (libere) elektos estraranojn. Kaj alia ĝuste respondis - ĉu ni havos sufiĉe da homoj por la estraro. Sed mi scias tiam venos multaj homoj kiuj preskaŭ neniam aperis en la asociaj kunvenoj, troviĝis en Esperanto-diskuto kaj verkado. Ili pli laŭte montros deziron esti estraro kaj promesos ke li/ŝi pli bone laboros por NEspA. Kaj, tiuj homoj post du semajnoj malaperos kaj montros viĝazon nur tiam kiam venas eblecon trovi profiton. Ni esperu ke vere venu "esperantistoj" kiuj kapablas uzi la lingvon kaj havas honorojn pri la temoj de Prago Protokolo (almenaŭ kiuj scias pri kio temas tiu ĉi lingvo).
Aliflanke, mi timas ke ne venos multaj homoj por estraniĝi ĉar nun nia asocio ne estas riĉa kaj ĝi mizere vivos ĝis la IHR. Kaj, tiuj kiuj serĉas profiton en NEspA eble ne interesiĝos pri ĝi.
Devas estis ke ni okazigu kongreson de NEJO (junulara sekcio de NEspA) en la sama tago. Sed mi timas, ke ne multaj junuloj venos. Mi aŭdis ke preskaŭ ĉiuj konataj junuloj jam vojaĝis eksterlande por studado kaj aliaj atendas iliajn vicojn. Do, kiu en la estraro kaj kiuj aliaj?
Junuloj de Nepalo estas ĉiam preter komprenoj. Mi skris al ĉikaru 10 konataj junuloj kaj proponis helpon por daŭrigi la movadon. Mi demandis al ili kian planon ili havas por estonto. Tre bedaŭrinde, neniu respondis. Tiaj estas ili.
Jes. Nun mi memoras. Antaŭ unu monato, mi legis kelkajn esprimojn pri graveco de junulara movado en retgrupo "Azio". Ili diris estas grava parto por ili. Mi, en mia lingvo, skribis kiel kaj kiom malfacila estas por ili lerni Esperanton kaj movadi por ĝi. Ilia vivo estas pli malfacilaj ol niaj kaj ni ne povas multe esperi de ili. Estis vero kaj do estis amara. Neniu resopndis al mia ideo.
Ni denove parolis pri serĉado de nova malmulte kosta ĉambro por la oficejo. Ni scias ke ni ne havas lumonon sed iu ne volas translokiĝi al malplimulte kosta ĉambro.
Mi redonis la sakon de varoj kiun donis al mi Apsana antaŭ ol mia vojaĝo al Japanio. Ŝi lasis ĝin al mia oficejo kaj ne povis kapti ĝin. Interese, neniu inter la junuloj petis min redoni ĝin al ili. Tio signifas ke neniu inter NEJO sciis pri tio. Ĉu vi komprenis ion?
Subscribe to:
Posts (Atom)