Ni memoris la puĉon
Ni memoris hodiaŭ la fifaman puĉon de eksreĝo Gjanendra, kiu okazis antaŭ 4 jaroj. Estis neimagebla teruro por ni. Venis subite lia mesaĝo en la ŝtata televido ke nia registaro ne plu estas! Kun serioza kaj malkontenta mieno, li diris ke la elektita ĉefministro estis nekapabla kaj do li mem prenis la respondeco de "ĉefo de kabineto" kaj li elektis liajn ministrojn, aŭ nekontatajn aŭ fifamajn.
Subite homoj trovis ke ne plu funkciis telefono, poŝtelefono kaj reto. Eĉ ne estis kabla televido kun internaiaj kaneloj. Ho! Homoj eĉ ne havis kuraĝon paroli pri ĝi en hejmoj. Poste venis novaĵoj kompreneble, per buŝoj al oreloj, ke ĉefaj politikistoj estis aretitaj en siaj hejmoj. La stratoj fariĝis malpneja kaj videblis armeo kune kun grandaj militveturiloj.
Estis mia feria tago sed mi ne povis resti ĉe hejmo; mi tuj kuris al mia laborejo (tiam mi larois por la angla ĵurnalo The Himalayan Times) kaj ĝi estis kvazaŭ tombejo. Ĉiuj jam venis sed estis morte silentaj. Ni ne scis kion ni skribos vespere. Niajn ĵurnalojn cenzuris armeaj oficistoj. Dum semajno daŭris tia silento. Mi sekrete skri\bis pri tiu sperto sur kajero kaj mi ĝin poste metis en mia retpaĝo www.razeno.net (aux rekte cxe http://razeno.googlepages.com/pucxo. Pro la malfacilo ni devis prokrasti jam aranĝitan 4an Azian Kongreson. Libera Folio bone raportis pri tio.
Tiel pasis 18 monatoj. La reĝo venis kun novaj aktoj de la dramo kaj ĉiuj mem malsukcesis. Li ne povis fari ion magian por la popolo. Do, devis esti la fino. Aliflanke, la politikaj partioj protestadis kaj intertempe okazis historia traktato inter la politikaj partio kaj la Maoistoj ke ili kune batalu kontraŭ la aŭtoritata regado de la reĝo. Dum la protestado, ĵurnaloj kaj retpaĝoj ne havis rajton rekte skribi kontraŭ reĝo. Kaj mi, per mia antaŭa blogejo www.razeno.blog.com duaxre raportis pri la protestoj kaj la aĉaj paŝoj de la reĝo. Mi eĉ iam skribis -- "Nepalo iras respubliken".
Jen, la fino: La reĝo devis anonci ke "laŭ la deziro de la popolo". Li forlasis la regadon kaj invitis la politikajn partiojn revivigi la parlamenton kaj ekpreni respondecon de la registaro.
Tiel, la 240-jaraĝa dinastio de Ŝaha akceptis malvenkon. Paŝoj post paŝoj, nun la reĝo estas nenie kaj ni nun havas Federalan Demokratian Respublikon de Nepalo. La politikaj progresoj daŭras, malgraŭ etaj malkontentoj inter la politikaj partioj. Ni povas diri, tio okazis dank' al knabeca poĉo de la reĝo.
- - -
Hieraŭ estis Sri Panchami, la tago de printempa festivalo laŭ nepala sistemo. ni havis regulon ke la reĝo iru al la historia palaco de Hanumandhoka por aŭskultu la printempan muzikon. Sed ĉi foje, iris tien la prezidento.
Estas la tago de infanoj por ekinstruiĝi kaj por gestudentoj preĝi al dio de edukado Mahamanĝuŝri (aŭ diino Sarasuati, por Hinduanoj). Multaj homoj iris al temploj por preĝi al dio (aŭ diino) por sukcesi en ekzamenoj.
- - -
Mi iris al Esperanto klubo tagmeze. Mi esperis ke multaj homoj sciivolos pri la voratro. Estis nur Narendra, Shri, Rudra, Nabinlal kaj Philip. Shri kaj Rudra kalkulis monon.
Mi aŭdis ke Bharat jam skribis mallongan leteron al KAEM ke ĝi sendu monon por eldoni la vortaron. Sed kiel mi scias, la petleteron devis skribi Indu, la prezidantino. Mi kredas ke kiel KAEMano, ŝi devas bone scii pri la regulo. Mi ne scias pri aliaj KAEManoj, sed mi opinias ke la KAEM-prezidanto estas pozitiva por la vortaro de Nepalo. Sed mi aŭdis ke ŝi estas en la vilaĝo. Mi multe esperas ke aliaj KAEManoj ankaŭ bone helpu al historia eldono de Nepalo.
Neniu estis tie por paroli pri la IHR kiu okazos post unu monato. Mi aŭdis ke Bharat iros al montoj por akompani al S-ro Arai kiu baldaŭ venos por lia privata piedvagado. Mi tre deziras ke mi ankaŭ partoprenu en ĝi.
Vendrede, mi, Jacob kaj Sri iris al la presejo por diskuti pri la grandeco de la vortaro. La teĥnikisto proponis ke ni faru ĝin iom malgranda. Jacob preparis alian finlaboritan version de la vortaro. Lunde ni iros al la presejo por la eldonado!
Interalie, mi rapide preparas la libreton Vojaĝo al Muktinath, kiun ĵus finredaktis Tatjana. Mi kredas ke ĝi eldoniĝos ĝis la fino de la renkontiĝo.
Subite homoj trovis ke ne plu funkciis telefono, poŝtelefono kaj reto. Eĉ ne estis kabla televido kun internaiaj kaneloj. Ho! Homoj eĉ ne havis kuraĝon paroli pri ĝi en hejmoj. Poste venis novaĵoj kompreneble, per buŝoj al oreloj, ke ĉefaj politikistoj estis aretitaj en siaj hejmoj. La stratoj fariĝis malpneja kaj videblis armeo kune kun grandaj militveturiloj.
Estis mia feria tago sed mi ne povis resti ĉe hejmo; mi tuj kuris al mia laborejo (tiam mi larois por la angla ĵurnalo The Himalayan Times) kaj ĝi estis kvazaŭ tombejo. Ĉiuj jam venis sed estis morte silentaj. Ni ne scis kion ni skribos vespere. Niajn ĵurnalojn cenzuris armeaj oficistoj. Dum semajno daŭris tia silento. Mi sekrete skri\bis pri tiu sperto sur kajero kaj mi ĝin poste metis en mia retpaĝo www.razeno.net (aux rekte cxe http://razeno.googlepages.com/pucxo. Pro la malfacilo ni devis prokrasti jam aranĝitan 4an Azian Kongreson. Libera Folio bone raportis pri tio.
Tiel pasis 18 monatoj. La reĝo venis kun novaj aktoj de la dramo kaj ĉiuj mem malsukcesis. Li ne povis fari ion magian por la popolo. Do, devis esti la fino. Aliflanke, la politikaj partioj protestadis kaj intertempe okazis historia traktato inter la politikaj partio kaj la Maoistoj ke ili kune batalu kontraŭ la aŭtoritata regado de la reĝo. Dum la protestado, ĵurnaloj kaj retpaĝoj ne havis rajton rekte skribi kontraŭ reĝo. Kaj mi, per mia antaŭa blogejo www.razeno.blog.com duaxre raportis pri la protestoj kaj la aĉaj paŝoj de la reĝo. Mi eĉ iam skribis -- "Nepalo iras respubliken".
Jen, la fino: La reĝo devis anonci ke "laŭ la deziro de la popolo". Li forlasis la regadon kaj invitis la politikajn partiojn revivigi la parlamenton kaj ekpreni respondecon de la registaro.
Tiel, la 240-jaraĝa dinastio de Ŝaha akceptis malvenkon. Paŝoj post paŝoj, nun la reĝo estas nenie kaj ni nun havas Federalan Demokratian Respublikon de Nepalo. La politikaj progresoj daŭras, malgraŭ etaj malkontentoj inter la politikaj partioj. Ni povas diri, tio okazis dank' al knabeca poĉo de la reĝo.
- - -
Hieraŭ estis Sri Panchami, la tago de printempa festivalo laŭ nepala sistemo. ni havis regulon ke la reĝo iru al la historia palaco de Hanumandhoka por aŭskultu la printempan muzikon. Sed ĉi foje, iris tien la prezidento.
Estas la tago de infanoj por ekinstruiĝi kaj por gestudentoj preĝi al dio de edukado Mahamanĝuŝri (aŭ diino Sarasuati, por Hinduanoj). Multaj homoj iris al temploj por preĝi al dio (aŭ diino) por sukcesi en ekzamenoj.
- - -
Mi iris al Esperanto klubo tagmeze. Mi esperis ke multaj homoj sciivolos pri la voratro. Estis nur Narendra, Shri, Rudra, Nabinlal kaj Philip. Shri kaj Rudra kalkulis monon.
Mi aŭdis ke Bharat jam skribis mallongan leteron al KAEM ke ĝi sendu monon por eldoni la vortaron. Sed kiel mi scias, la petleteron devis skribi Indu, la prezidantino. Mi kredas ke kiel KAEMano, ŝi devas bone scii pri la regulo. Mi ne scias pri aliaj KAEManoj, sed mi opinias ke la KAEM-prezidanto estas pozitiva por la vortaro de Nepalo. Sed mi aŭdis ke ŝi estas en la vilaĝo. Mi multe esperas ke aliaj KAEManoj ankaŭ bone helpu al historia eldono de Nepalo.
Neniu estis tie por paroli pri la IHR kiu okazos post unu monato. Mi aŭdis ke Bharat iros al montoj por akompani al S-ro Arai kiu baldaŭ venos por lia privata piedvagado. Mi tre deziras ke mi ankaŭ partoprenu en ĝi.
Vendrede, mi, Jacob kaj Sri iris al la presejo por diskuti pri la grandeco de la vortaro. La teĥnikisto proponis ke ni faru ĝin iom malgranda. Jacob preparis alian finlaboritan version de la vortaro. Lunde ni iros al la presejo por la eldonado!
Interalie, mi rapide preparas la libreton Vojaĝo al Muktinath, kiun ĵus finredaktis Tatjana. Mi kredas ke ĝi eldoniĝos ĝis la fino de la renkontiĝo.
Comments