"Registara" atako al ĵurnalaro

Aktivistoj de la reganta Komunista Partio de Nepalo (Maoistoj) hieraŭ atakis al unu el ĉefaj ĵurnalejoj. Ili vundis unu ĵrunaliston kaj rompis oficaĵojn de Himal Khabarpatrika.

Ili estis "laboristo"-aktivistoj de la partio aŭ, iu sence, la registaro mem. En la plej nova numero de la ĵurnalo estis artikolo pri Maoisto-laboristoj kiuj nur kreas problemojn en ĉiuj fabrikejoj kaj ĝi fifamigas la mondskalan movadon de la laboristoj. Ĝuste pro iliaj agadoj, multaj fabrikejoj jam fermiĝis.

La aktivistoj serĉis tiun raportiston kaj kiam ili ne povis trovi lin, ili rompis tablon kaj ankaŭ vundis alian ĵurnaliston. La ĵurnalisto tie diris ke estis simple spertaj militistoj kiuj atakis ilin. Ili estis bone disaranxitaj, malgranda grupo venis supre kaj serĉis la ceteran ĵurnalistoj kaj rompis ĉion kiam ili ne povis trovi lin. La atako dum 15 minutoj estis tre bone planita - ekzakte kiel ili atakis al policejo dun tiel nomata "popola milito".

Ironie, la ĉefministro (kiu prezidas la Maoistan partion) poste diris ke atako al ĵurnalejo estas nur "unu aŭ duono" de agadoj de socia trasformado kaj oni devas pensi pri verkado de konstitucio, anstataŭ serioze peni pri la bagatelaĵoj. Li samtempe diris ke libereco de ĵurnalaro estas grava kaj lia partio ĉiam honoras liberan ĵurnalaron. Li diris ke li jam odornis la ministro pri hejmaj aferoj por bone traserĉi pri tiu afero kaj nur hodiaŭ posttagmeze, la policanoj bastonbatis al la demonstraciantaj ĵurnalistoj.

Iu veterana ĵurnalisto ĝuste diris ke labori kiel ĵurnalisto nuntempe estas pli malfacila nun ol dum la milito. Antaŭe, policanoj atakis al milistioj kaj militistoj atakis al policanoj do estis duflanka milito kie ĵurnalistoj bone savis sin. Sed nun, ĉiu estas ĉies malamiko kaj ili ne sukcesas, kiam ili akuzas/atakas al ĵurnalistoj.

Hodiaŭ ĵurnalistoj okazigis demonstracion en Katmando kontraŭ la barbara atako de la reganta partio al libera ĵurnalaro. Kaj, la policanoj tre severe batis al ili.

Nature, la policanoj kritikis la aferon kaj diris ke estas nur unu el paŝoj de la Maoistoj, starigi senpartian sistemon kaj kapti ĵurnalaron. Ili ja havis bonajn vortojn. Kutime, ili ripetas la saman vorton ĉiam kiam atako okazas al ĵurnalo (eble por trovi sian vorton aŭ vizaĝon en ĵurnalo aŭ televido). Sed vere mankas politikaj promesoj. Neniu partio ĉi tie estas fakte libera aŭ helpema al ĵurnalistoj. Ĉar ili scias ke ĵurnalistoj vivas por kritiki al la malbonaĵo.

Jam la laboristoj de Maoistoj atakis en ĉiuj ĉefaj ĵurnalo-eldonejoj kaj minacis al ĵurnalistoj multfoje. Oni kredas ke la aktivistoj atakas nur por "instrui" al al ĵurnaloj ke ili ne skribu ion ajn kontraŭ la reganta partio.