Razeno blogas Esperante...

Jen la fino de mia vojagxo. Post du horoj mi ekveturos al Narita flughaveno kaj tio estos la fino de mia unu-monata vojagxo en Japanio. Mi multe gxojis. Mi vidis cxion - Esperanton, esperantistojn, familiojn, trasporton, vivmanieron, civilizacion, lingvon, pejzajxon, kulturon, heredajxon ktp ktp. Mi plej parte volas danki al Japana Esperanto-Instituto kaj miaj prizorganto ges-roj Doj, kaj gastigintoj Sino Aikauxa, S-ro Harada, ges-roj Oshioka, kaj S-ino Hujxioka. Kaj ne lasu al mi doni cxiujn nomojn kiuj helpis min dume. Mi memoros cxiujn. Kaj en miaj okuloj cxiajm estos la verda flago surb Japana cxielo, kiu dauxre instigos min labori por la Espernto-movado kaj freneze revi ke iam iel okazos Universala Kongreso en Nepalo... Kaj, fine mi hazarde trovis iun forumon kie oni diskutas pri japana vivo en la alngla. Mi aldonis iom pri mia sperto en Japanio kaj ankaux utileco de Esperanto en japana societo. Jen la adreso: http://www.japanforum.com/forum/general-discussion/7375-espera...

Hodiaux estas la fino de mia vojagxo do mi ne volas fari ion. Mi jam ests tre laca. Vespere ni iris al iu tipa resturacio kaj gxuis la vere japanan tipan, luksan mangxajxon. Estis tiel bonguste kuiritaj ke ecx la plej mangrandan pecon havas valoron. Kaj, pri aspekto, cixu peco, cxiu plado estis artajxo. Belaj koloroj, formoj kaj kunmetadoj. Same, etis bona audoro, kiu tiras miajn manojn al la pladoj. Jes, la cxambro kaj kalnerino en tradicia vestajxo ankaux aldonis la valoron de la mangxajxo. Mia lastas tago jen estsis memorinda. Mi ne povas klarigi gxin. Eble poste mi aldonos la fotojn kiuj pli bone parolas ol la internacia lingvo.

Hodiaux estas la lasta tago de mia monata vojagxo en mirinda lando, Japanio. Vojagxonte, mi timis ke unu monato estos tro por mi. Mi nur ne povis sangxi lasta momente kaj decidis toleri gxin. Sed vidu, kiam mi estas tie cxi, mi pensas ke mi ankoraux nenion vidis en tiu cxi bela lando, kaj ankoraux nenium renkontis. Restas tiom da gravaj esperantistoj...Mi ne plu volas fini mian vojagxon! Sed, vere, mi ja soifas mian landon, mian familion (ne demandu al mi pri mia laboro). Dank' al S-ino Hujixkauxa Jxunko, mi alvenis gxis Shin Jokohamo kaj tie estis S-ino Doi preta por akcepti min. Estis kontenta. Mi atendis en la hejmo (ja, gxi preskaux estas mia hejmo) vespere kaj ripozis. Antauxe mi havis planon renkonti al Pooja aux aliaj Nepalaj amikoj cxi tie, do poste ne havis kuragxon cxar mi ne volas denove perdigxi. Nun mi nenion volas fari. Kiam mi diris al mia koro ke jen estas la fino, do estis la fino. Devas estis tiel. Mi dormos hodiaux kaj domormos morgaux. Kaj poste petos pardonon ...

DO, HODIAUX ESTAS MIA LASTAS TAGO DE MIA VOJAGXO. MI BONE TURISMIS EN LA ANTIKVA URBO DE NARA, PRI KIO MI MULTE LEGIS KAJ ECX DUM MIA VOJAGXO MI NE ESTIS CERTAS CXU MI POVOS PARTOPRENI AUX NE. MORGAUX POSTTAGMEZE MI REIROS AL MIA *HEJMO*, EN JOKOHAMO KAJ DORMOS GXIS LA TEMPO KIAM LA AVIADILO POR MI ESTOS PRETA. MI VERE ESTAS LACA. NUR SE OKAZOS KE ONI NE LACIGXOS POST VOJAGXO, MI VOJAGXUS DUM MILOJ DA JAROJ..... MI MULTE PREMENIS AL TODAI-JI TEMPLO, NIGACU-DO TEMPLO, KANSUGA\TAISXA TEMPLO, KVIN ETAJXA PAGODO DE NARA. JES TUTE HAZARDE MI POVIS VIDI *KARNIVALAN* DANCON SUR STRATO KIU ESTIS LA CELEBRADO DE BASARA (?) FESTIVALO. DANKON AL S-RO NAKACU MASANORI KIU AKOMPANIS MIN GXIS LA FINO DE HODIAUXA TURSIMO EN NARA KAJ AL S-INO HIJIKAUXA JUNKO CXE KIE MI HODIAUX GASTIGXAS. MI SRKBOS DETALE POSTE CXAR TIU CXI KOMPUTILO NE PERMESAS UZI MIN MINUSKLAJN LITEROJN. MI NE VOLAS GXENI VIAJN OKULOJN.

Mi hodiaŭ vizitis al la muzeo pri trasporta evoluo de Japanio. La muzeo situas sub iu ferfoja stacio de Osaka kaj nature ĝi plej parte montras la evoluo de la kulturo de ferfojo de Japanio. De 1872, kiam Japanio havis sian unuan fervojon de Tokio al Jokohamo, ĝi daŭre laboras por la meĥanismo de fervojo kaj por doni la plej bonan servon al la popolo. Jam pasis pli ol 100 jaroj de fervojo (pli malnova ol Esperanto mem) en Japanio kaj kompreneble la laboremo de japanoj ankaŭ estis la kialo ke ĝi nun fieras kiel unu el la plej bonaj fervojoj de la mondo. Kiel ano de Nepalo, kie ekzistas nur muzea peco da fervojo, mi tre ĝuis la muzeon kaj lernis multe pri la historio de fervojo. Samtempe estis ankaŭ informoj pri evoluo de aviadilo, aŭtomobilo kaj ŝipoj. Mi kaptis ŝancon fotiĝi antaŭ la aviadilo de Ashahi shimbun. Antaŭe ni havis planon viziti tiel nomata akvarion sed kiam mi hararde vidis la afiŝon de la muzeo, tio allogis min kaj tuj ŝanĝis la planon. Post la vizito al la muzeo, ni...

Mi alvenis en Osaka hodiaux. Mi eits tre nervoza cxar mi ne havis horlogxon kaj estas tiel malfacila vivi en Japanio sen horlogxo. Kaj dank: al dio, S-ro Nakacu Masanori al venis cxe la kajo je la gxusta tempo. Malgraux la stulte granda valizo, mi antingis al la celo. Trinkinte kafon, ni kune iris al lia hejmo. Estas tre agrable. Lia edzino estas tre scivola pri Nepalo kaj tio donis al mi sxancon paroli multe pri Nepalo kaj gxia kutimo ktp. Mi gxojas ke la paro (maljunaj, laux nepala kutimo) tiom multe laboras en hejmo kaj preparas mangxajxon ecx por mi. Mi iomete promenis en la cxirkauxo de lia hejmo. Ankaux cxi tie egale varmas sed cxe la riverbordo aux su la ponto multe ventas kaj do estis fresxa. Espereble, jam venis auxtuno en Nepalo kaj noktoj estas malvarmaj. Morgaux ni iom promenos kaj poste iros al Nara kune. S-ro Nakacu diris ke iu Mongolo ankaux volas estis kune, do nia vojagxo estso pli interesa.

Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmangxo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaux. Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmanĝo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaŭ. Sperto de ŝipeto estis bona. Kaj post 10 minuta sajlado, ni iris al tiu ekzotika insulo, ĉefe pro la Ŝintoisma templo de Itsukushima, ankaŭ nomata kiel mondheredaĵo de UNESCO. Ĝi estis unue konstruita en la unua duono de la a jarcento kaj poste ĝi venis en nuna formo dum 1168. Ĉiuj temploj havas ĝian signifojn - kaj kulturan kaj religian kaj arĥitekturan. Kaj ĝi estas konata ĉar ĝi estas konstruita ĉe la marbordo kaj ĉefe per lignoj. Kaj mara akvo jam estas pruvita malforta ol la ligno. Kaj por aldoni beleco, ĝi havas grandan pordon ruĝan, tn, O-Torii, kiu staras el la maro mem. Proksime estis kvin-etaĵa pagodo tre elstara antaŭ la aoro kaj ĉirkaŭigita per malaltaj domoj kaj verdaj pinoj. Ĝi vere ne estas tiom granda kiom estas la Nyatapola de Bhaktapur, sed ĝi estas bone konservi...

Mi felicxe alvenis en Hirosximo, unu el miaj gravaj celoj en Japanio. Mia sorto aux dank' al plano de s-ro Oshioka, mi rekte povis iri al tiu mondfama Paco Parko kaj tusxi la muron de la atombomb-atakita konstruajxo. Mi poste iris al la Paca muzeo, kie kun helpo de auxdilo-gvidilo, vidis kaj komprenis kiel kruele oni atakis al homaro per helpo de scienca fidonaco. Mi jam legis multe pri la atako, gxia viktimo kaj gxiaj rezultoj sed mi sentis ke miaj okuloj malfermigxis kiam mi vidis la partojn de la vfestajxoj, subterigitan tri-ciklon, sxtoptan horlogxon, kaj detruitan statuon de la Budho mem. Tre bedauxrinde, la budho, kiu donis solvon de paco al la mondo forgesis doni la samon la kelkaj homoj... La rakonto de Sodako kaj paperaj gruoj turnis min vere emocia. Mi vidis ke kelke da virinoj havis malsekaj okukloj. Kial ne? Por mi ili estis rakontojn kaj por ili, gxi estis vera vivo. Kaj mi ne scis cxu miaj okuloj ankaux ekrespondis al la bildoj kaj enhavoj. Poste ni trovis S-ro ...

Ankaux estis interese hodiaux. Preskaux ne atendite, venis al mi propono ke mi vizitu al Himeji, naibara urbo al Himeji. Antaux kelkaj tagoj, mi hazrde skribis al S-ro Mine Yoshitaka ke mi ne povis longe paroli kun li dum UK. Kun li mi longe korespondis. Lia eldono "Riveroj" tre placxis al mi sed nun gxi dormas. Kaj, li subite kontaktis kun iu kaj arangxis tiel ke li akceptus min hodiaux por promeni cxirkaux la kastelo en lia urbo. Estis 25 minuta veturo al Sinkanshen aux la superexpressa trajno. Mine estas tuj cxe la stacidomo kaj li kaptis min. Ekstere estis lia edzino kiu veturigis gxin. Sxi suficxe bone parolis Esperanton. Ni kune iris al iu bela konstruajxo kie venis ankaux alia s-ino. Ni kune iris al la kastelo sed du sinjorinoj devis iri kaj mi tre eksciite ekis al la enirejo de la kastelo. Nia promenado en tiu kastelo, ankaux unu el la mondheridagxo, dauxris dum du horoj kaj ni revenis por mangxi. La kastelo estis mirinde konservita. Oni devas lerni el japanoj kiel k...

Jen mi lasis la Espernato-domon hodiaŭ matene. Venis Dennish Keefe hieraŭ vespere sed kun mi ne povis longe paroli. Jen mi kaj S-ino Aikaŭa al la stacidomo de Shinkansen kaj ŝi lasis min ĝis la ĝusta vagono. Mia vojaĝo al Okayama estis tre facila. Mi nur timis kiel mi povos trovi S-ron Harada sed li estis ĉe la ĝusta angulo kaj trovis min. Per taksio ni iris al lia hejmo kaj montris al mi la ĉambron. Mi devas diris, estis vere luksa. Kaj ni unue iris al la lernejo (oh, mi forgesis la nomon). Ĉirkaŭ 10 knabinoj lernas Esperanton tie kaj kelke de ili ankaŭ vizitis al UK en Jokohamo. Mi kredas ke estis tre bona ŝanco por ili vidi la esperantan etoson. Ili komprenas kion mi diris sed estis kutime malfacila por ili paroli aŭ respondi Mi mallonge rakontis al ili pri Nepalo, kun helpo de desegnado. Kaj ni iris al la kvartato Kurashiki. Estis am fama por rizo-komerco kaj ankaŭ estis granda fabrikejo de kotona ŝtofo. Poste, laŭ la tempo ĝi sanĝiĝis kaj nun la historia loko kaj konsruaĵo servas ...

Hodiaux estas iel mia speciala tago en Kioto. De mateno gxis vespero, mi estis cxirkaux la belaj, historiaj kaj kulturaj lokoj de la antikva urbo. Dank: al s-ino Michukawa Sumiko, la lerta gvidantino por ni. Antaux ol nia komenco, ni iomete vidis kiel homoj celebras specialan Budhisman tagon por infanoj. Ili kolektas monon el najbaroj kaj prenas multe da amuzigiloj por infanoj kaj invitas ilin por ludi. Kaj fine ili ankaux ricevas mangxajxojn. Interese. S-ino Aikauxa krarigis ke iam. Laux legendo, estis tie iu rivero kie fluis la idolon de Budho kaj la lokanoj konservis gxin. Do tiel komencis la festivalo. Je la 10.30 matene ni eliris kaj kaptis la buson. kaj iris al la Ora Templo *Kinkakuji*. Estis ege bela, trankvila loko, ankaux nomita kiel mond-heredajxo de UNESCO. Bone, ni promenis cxirkaux la gxardeno. Poste ni iris al proiksima la sxtona gxardeno *Ryoanji Temple*. Estas tiom vasta regiono kun precize antikva konstruajxo kie estsa flanke mond-fama sxtona gxardeno. Estis trankvila...

Estis interesa hodiaux mi prelegis pri sociaj problemoj de Nepalo. Estis honoro por mi ke Kioto-Esperanto-Societo elektis min por prelegi pri Nepalo. Granda gxojo, kompreneble. Mi prelegis pri diversaj aferoj pri Nepalo kaj gxia popolo. Mi parolis pri etnoj, lingvoj, virinoj kaj aliaj. Estis pli ol 10 partoprenantoj kaj ili interese demandis pri diversaj aferoj. Sxajne, ili scias cxion pri Nepalo kaj nur volis nur klarigon. Ili cxefe volis scii pri kasta sistemo, kaj mi respondis tiom kiom mi sciis. Kaj antauxe mi estis cxe la kunsido de esperantistoj el Kioto kaj Jxojo kaj Nara, kiie ankaux venis kvin Bulgaroj. Kaj pli antauxe mi estis cxe la fama palaco sed mi ne rajtis eniri. Temen, kiam mi revenis, mi iris en iu florvendejo kaj la vendistino hazarde monstris intereson pri mi, kaj mia celo viziti japanion kaj do ni multe parolis pri Esperanto. Mi donacis al sxi la Orienta Revuo, eble sxi iam iel kontaktos kun Espernatistoj tie cxi kaj sxi lernos gxin.

Jen mia restado en Jokohamo finigxis kaj nun mi alvenis en Kioto ~ la bela, kvieta urbo de Japanio. Mi spertis tiel nomata super express trajnon kiu veturas 300 kilemotroj po horo. Estis interesa sperto por mi. Kaj pli interese, mi entrajnigxis en malgxusta trajno, sed kiu veturis al la sama direkto. Mi devis esti en la sekvanta trajno. Tamen ne gravas, mi uzis la saman trajnon cxar estis vakaj lokoj kaj bone atengis al Kioto. Dank' al Tahira, sxi jxuste venis cxe la kajo kaj akceptis min. Sen sxia helpo, mi tute ne atingos al la domo. Sxi gvidis min gxis la Esperanto-Domo de Kioto. Mirinde, etas agrabla ideo malfermi tian domon kie esperantistoj de tuta mondo povas veni kaj tranokti. Estis nia ideo fari tion en Katmando, eble en 1995. Mi revis pri tio kun S-ro Kim eble en 1995 kaj cxio nun malaperas. Tamen restas espero cxe mia koro ke mi tiel iel faros similan. Mi de kore dankas al S-ino Aikauxa Secuko pro sxia dauxra laboro. Estas malgranda tri-etajxa domo kie homoj ve...

Estis interesa tago hodiaŭ je multaj anguloj. Etis nia plano viziti Kanagawa Simbhun hodiaŭ. Ni atingis al la oficejo je 11.00 kaj iu s-ro R Kamata rakontis al ni pri la historio kaj aktuala afero de la ĵurnalo. Li rondvojaĝigis nin al la oficejo. Etis grandega oficejo kun eble 200 komputiloj kaj multaj faksiloj, kopiiloj ktp. Mi volis scii pri la ĵurnalisma demokratio en Japanio. Mi pensis pri la Maoistoj kiuj malhelpas disdono de ĵurnaloj en Nepalo. Mi ne plu volis paroli pri nepala ĵurnalismo. Poste ni iris al Newspark, la Japana Ĵurnalo-Muzeo. Same kiel ĉiam en japanio, la muzeo esas bone aranĝita kaj bela klarigita (sed ne multe en la angla). Japanoj vere havas pli kaj pli longa historion kaj rakonton pri rapida evoluo ol Nepalo. Subite mi memoris ke mi volis donaci mian ĵurnalon "The Himalayan Times" al la japan ĵurnalo kie mi vizitis. Mi bonsanĉe forgeis tion kaj nun mi volis donaci ĝin al la muzeo. Mi hazarde proponis al iu gardisto pere de s-ro Doi kaj li t...

Estis "okupita" dum tuta tago hodiaŭ. Matene mi iris al la moaro kun Prwaaz kaj multe ĝuis la akvon. Kiel ano de montara lando, mi ĉiam soifas vidi amason da akvo sur la tero - tiom vasta kiom tero povas esti. Kaj mia koro malfermiĝas kiam mi vidas senliman akovo-amason. Mi multe ĝojis serĉante konkaĵon en la marbordo kaj vidante kiel homoj prenas iliajn gefilojn al la maro por ĝojigi ilin. Ni eĉ trovis tiujn specojn de tribo ke homoaj timu nin. Poste ni tagmanĝis kaj preparis sin por turismi en malnova parto de la Kamakura, gvidite de gs-roj Doi. Ni vizitis al tombejo de Jui Ĉuunoŝin, la esperantisto el Jokohamo kiu sinbruligis ĝis morto, protestante kontraŭ la milito en Vjetnamio. kaj samtempe mi povis viziti al la tombejo de familio de Doi. La loko kaj sistemo de tombejo plaĉas al mi. La loko vere etis bela, paca kaj agrabla. Kaj tombejo donas al ni specifikan lokon kie vi povas saluti, danki, plendi kaj grumbli al viaj gepatroj forpasintaj kiam vi ne sukcesos f...

Hodiaux estas eble la plej malgxoja tago dum mia vojagxo. Etis tiel planita ke hodiaux okazos kajto-flugigado kaj ankaux trinakdo de nepala suko "Kwati" kun nepalanoj kiuj laboras tie cxi. De mateno mi estis eksciita. Sed mi unue malfruigxis pro dormanta horlogxo. Mi haste iris al la stacidomo de Kanajawa-Bunko, kie mi nun logxas. Kaj kaptis la trajnon al Yokohama, kiel ni planis matene. Mi do eltrajnigxis preskaux je la gxusta momento. Sed mi ne povis vidi iun ajn tie. Mi sercxis s-ino Gyanu Didi, kiu devis atendi min tie. Mi multe sercxis sed neniu ne-japana vizagxo estis tie. Mi eksteren iris por telefoni post 15 minutoj. Kaj strange la mi ne povis kontakti sxin. Iu vocxo auxdigxis en la japana, kiun mi tuute ne povus kompreni. Mi petis al nekonata japano kaj li volis helpi min sed nur estis neebla. Mi cxefe folas acxeti iun ludilon. Kaj poste mi iomete promenis en magazenoj proksimaj kaj finfine reiris al hejmo, laca, malsukcesa kaj malfelicxa. Iomete ripozis kaj uzis ret...

Estis malfacile adiaŭi sed tio estas la regulo. Matene mi vekis sin frue ĉar restis iom da pakado. Mi ne sukcesis manĝi sufiĉe. Neio plaĉis al mi. Simple, mi evitas manĝi kaj preferis trinki sukon. Mi sukcesis telefoni al Gyanu Diri kaj subite memoris ke mia programo kun Newa amikoj ne estas hodiaŭ sed nur morgaŭ! Dankon al ŝi. Mi tiom okupiĝis kun kongresaj aferoj ke mi ne povis memori la daton... Iris al salona halo kun Vjetnaminoj. Estis preskaŭ preta. La programo estis mallonga sed sufiĉe signifoplena. Post la raporto de la ĝenerala sekretario kaj kongresa rezulucio, la membroj de LKK venis antaŭe kaj ni havis sanĉon saluti ilin. Post la fino, same kiel ĉiam, longe daŭris adiaŭo - la senfina laboro inter geesperantistoj. Mi iris al la hotelo por ekzameni mian monujon ĉar ĝin hazarde lasis al mia valizo. Kaj poste mi iris al ZAIM, kie oni ĵus finis la ekspozicio kaj koncertoj. kiel antaŭ promesis, venis Ombro. Ni havis ŝancon helpi iomete al la Esperanto-pentristo kies pentraĵoj est...

2007-07-10 Matene komencis la UEA Komitato 3 kie oni diskutis pri reformacio de regularoj ktp. Tio ne multe interesis min kvankam mi devis lerni la kernon de la UEA admnistracio kiel la prezidanto de la landa asocio. Mi ne plu povis toleri ĝin kaj tuj turnis sin al la kunsido de E@I. Estis du junuloj kiuj respondecis pri E@I kiuj rakontis pri la historio de la projekto, disvastiĝo de la programo kaj denove pri iliaj planoj. Tio estis vere utila por mi. Mi provos labori kun aŭ por ili je mia nivelo. Mi scias ke mi estas stulta pri tiaj aferoj sed mi estos ĉe ili. Post mallonga umado venis tempo por la kunsido pri indiĝenaj popoloj. Do mi volis lerni kiel Esperanto povas helpi la movadon de indiĝenoj kaj konservi iliajn rajtojn. Sed sekvis rakontoj pri kio mi ne interesiĝis kaj volis dormi. Jen finfine mi estis libera. Mi tuj iris al kongresa poŝtoficejo por sendi poŝtkarton al Ursula. Kaj mi ankaŭ havis kelke da katrojn kun speciala ŝtampo. Mi tuj iris eksteren por manĝi kaj surv...

Mia hodiauxa kongresado komencigxis kun partopreno en la kunsido kie nova estraro de UEA prezentis sin. Estis fakte gxoja ke nova estraro anstatauxas la malnovan. Ili nature havis tre multe por paroli, promesi, por diri al la tuta mondo ke ili nepre bone laboros. Sed poste okazis tiel ke ecx partoprenantoj ne povis espremi ilian plendojn aux gratulojn cxar pli multe da tempo la podiumo mangxis. Estis tiel. Mi gxojis ke iu sinjoro havis kuragxon paroli pri la diskriminaco inter la maljunuloj kaj junuloj en la UK. Vere, la ejo por gejunuloj, tn, ZAIM, estis tre kompatinda, se ne estas mizera. Ili vere ne postulas lukson sed ili ankaux volas estis en preskaux egala loko. Mi povis iri al la kunsido de Deligita Reto, la listo de nomoj kaj adresoj kiuj promesis helpi al gastoj. Mi informis al ili ke kelkaj amikoj ne volas estis delegito plu do ili devas havi sistemon forjxeti tiujn nomojn. Poste mi povis iri por mangxi kun Onklo kaj Rose. Mangxajxo nepre estis bona. Kaj ni renkontis iun uson...

Hodiaŭ estis speciala tago por ni. Ĉar estis la eksturso-tago, mi ne devis kongresi kun mia peza sako. Kaj, kiel ĉiam, la ekskursoj estis multe-kostaj kaj mi preferis eviti tion. Do, mi volis plani promeni en la tuta urbo (almenaŭ tiom kiom eblos). Matene mi aŭdis ke JEI havis specialan programon por invititoj. Ni ĉiuj estos bonvenigita de Japana Esperanto Instituto (JEI). Bonege - estas la loko kie mi tre tre volis iri - mi fakte volis ŝteli la sekreto de ĝia sukceso. Sur la strato mi trovis kafejon "Esperanto". Estis interesa kaj laŭ mia opinio, tio helpos homojn pensi pri la vorto kaj eventuale ili mem serĉos la signifon. Je la naŭa ni trovis Tahira atendanta kaj ni per trajne iris al JEI, estis ĉirkaŭ la centro de Tokyo, en la strato nomata Shinjuku. Estis tre okupita larĝa strato. Kaj la domo estis ne granda sed estis ĉe la strato kaj havis malgrandan fenestron sur teretaĵo kun ekspozicio de Espernato-libroj. Ankaŭ estis metala vorto Esperato super la pordo kaj sama...

Landaj agadoj Post longa atendo mi sukcesis paroli kun Atilio hodiaŭ. Mi unue donis la donacon senditan de Narendra kaj poste temis pri nepala Esperanto-movado. Mi ne devis diri al li ion ajn ĉar li mem bone scias kio helpas/malhelpas nepalan movadon. Fakte li bone ricevis leterojn de Bharat kaj Mukunda kiujn ili skribis al Atilio. Mi montris la manuskripton de la vortaro kaj li promesis tralegi la Esperantan parton post kiam li estos en lia hejmo. Kaj, mi ankaŭ diris al li ke mi verkis vojaĝrakonton kaj folkrakontojn. Espereble li serĉos eldonistojn por miaj aliaj du libroj kaj mi ne devas multe pensi pri la vortaro ĉar ĉi finfine estos eldonata de Nepala Esperanto-Asocio. Poste mi povis paroli pri la sama afero kun Franciska. Ŝi nur multe timas. Mi poste iom restis ĉe tiel nomata "UEA respondas" sed ne povis longe resti ĉar baldaŭ finiĝis. Mi tuj ion volis manĝi ĉar mi nepre volis esti dum tuta periodo en la kunsido pri landaj agadoj. Mi tuj kuris al manĝejo sed trovis min ...

Mi havis interesan diskuton pri nepala Esperanto-movado matene kun Sri. De matene mi estis en diversaj kunvenoj. Unue mi iris al iu ĉambro kie parolis iu ruso pri sia sperto en Japanio, poste mi iris al la komuna historio de Ĉinio, Koreio kaj Japanio. Poste mi iris al la kunveno pri aziaj religioj. Estis reprezentantoj el Sintoismo, Budhismo kaj Uŭonbulismo. Mi ne povis kompreni kial neniu el Bharato staris tien por paroli pri la hindua religio. Poste dum duon horo, mi iris ekstere ĉar mi devis manĝi. Mi sciis ke poste estas gravaj kunvenoj kaj mi ne havos tempon eĉ por manĝi. Manĝite venis kaj estis komenco de Kleriga Lundo -Esperanto- Movado en Azio. Estis interese aŭdi pri la raportoj el diversaj landoj. En mia vico, ankaŭ mi parolis pri Nepalo. Post unu-hora paŭzo komencis la malferma kunsido de KAEM kiam venis ĉirkaŭ 100 da homoj por scii pri Azia movado. En vicoj prelegis Bharato, Ĉino, Pakistano, Vjetnamio kaj aliaj landoj. Poste denove venis Mangolio kaj Indonezio. Dume iu Uso...

Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo. Estos aro de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko. Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo. Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM. Poste mi re...

Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo. Estos arp de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko. Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo. Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM. Poste mi...

Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo. Estos arp de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko. Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo. Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM. Poste mi renkon...

Do la kongreso komencigxis Mi iris al la kongresejo kun invitaj geamikoj. Reza gvidis nin. Estis bela pejzajxo kun la maro kaj aro da sxipoj/boatoj. Mi povis renkonti novajn kaj malnovajn geamikojn. Rita salutaro okazadis. Inter alie, mi gxois renkonti Franziska, Onklon kaj Sxlosxilon. Poste mi vidis Atilion dum la komitato. Franziska, kiel kutime, devigis mangxi multege... Mi gxois esti cxe la budo de Budhista Ligo. Mi premesis cxeesti en la kunveno por ni. Estis malfacila trovi tablon por nia budo kaj mi ne ecx estis preparita por tio. Tamen mi kaj Indu sukcesis fari ion. Nokte ni havis planon viziti al ZAIM sed mi revenis kun Vjetnamaj amikinoj.

Matene mi lasis la hejmon de ges-roj Doi. Mi devis rekte iri al la hotelo Seaman's Club (Yokohama Escale) vespere. Mi ricevis la UK T-cxemizon de la Hirosxima paro kaj mi sukcesis donaci al idolon al la Doi. Mia nova vojo al la hotelo estis bone klarigita do mi ne timis pri la trajno. Estis la dua tago cxe Nitobe Simpozio hodiaux. Mi trovis la lokon iom frue kaj iomete sole promenis laux la largxa strato. Estis bela loko kaj mi gxois la veturarton de lokaj homoj- tiom okupita strato kaj oni tiel patience veturas. Eble honoro al la regulo estas la eniro al evoluo. Ankaux estis interesaj prelegoj kaj diskutoj - cxefe temis pri la disvastigxo de la angla en la aziaj landoj. Jen estas la listo de la prelegtemoj kaj gxiaj prelegintoj: 4.1 La kultivado de fremdlingva edukado en la japana kultrura kunteksto - Marek Koscielecki 4.2 La nova lingvo-imperia ordo: lecionoj euxropaj kun tutmonda signifo - Robert Phillipson 4.3 Anlglalingva edukado kaj lingvopolitiko en Japanio - Kawahara Tishia...

Estis eksciita sperto hodiaŭ. Mi finfine trovis la ejon de 5a Nitobe-Simpozio. Mi lasis hejmon kun ge-sjoj Doi kaj ili montris al mi la trajnstacion. Kiam mi aŭskultis al la klarigoj de S-ro Doi hieraŭ vespere, mi tute ne povis imagi ke mi ekveturos. Mi nur volis ke mi evitu ĝin iel. Sed, samtempe, ankaŭ estis oportuno por mi sperti la sola vojaĝo - fakte estis minacon kiun mi volis akcepti. Doi donis al mi ankaŭ la biletkarton kaj telefonkarto. Do mi ne devis elspezi monon. Jes, mi iom da monon ricevis por elspezi intertempe. Mi estis vere timis uzi la trajnon por unua foje ĉar mi estis preskax certa ke mi perdos la vojon kaj mi nur sencele vagos laŭ la nenkonataj stratoj. Ne gravas. Mi memoris kion S-ro Doi diris - ke mi nenion perdos se mi ne sukcesos sed mi gajnos abundan kuraĝon travivi en Japanio se mi sukcesos. Certe mi sin kuraĝigis kaj iris en la vagono. Mi komencis el stacio de Kanazawa-bunko (proksime de kie mi loĝas) kaj iris al Shinagawa per la keikyuu-linio. De Shinagawa...

Estis kiel mia sonĝo realiĝis kiam la virino ĉe la giĉeto kun rideto redenos al mi mian pasporton kaj diris, "Dankon. bonvolu trovi vian vojon malsupren ". Mi vidis ke mi vere eniris Japanion. Estis ĉirkaŭ 8.30 matene laŭ japana tempo. Mi malfermis mian pasporton kaj vidis kej ŝi jam donis malgrandan parton de la dokumenton. Jen sukcese! Mi forgesis mian lacecon kiun donis al mi sendorma vojaĝo. Mi senpatience atendis mian valizon kiuj venis antaŭ mi post eta atendo. Mi puŝis mian valizĉaon kun kuriozaj okuloj eksteren kaj antaŭ ol mi serĉu konatajn vizaĵojn, kaptis min la granda esperanto-flago. Estis S-ro Doi, kaj li tuj konis min. "Ĉu Razen?" li demandis. Mi poste vidis ke S-ino Doi ankaŭ estis malantaŭe. Do mia ĝojo dekoblis ĉar mi nun povis atingi al UK senprobleme. Mi tuj forgeis ke mi devis trapasis preskaux tuttaga flugo - de Katmando gxis Bankoko kaj denove tutnokata flugo de Bangkoko gxis Narita. Jen mi gustumis frukton de sukceso. Estis freŝa veturado en...