Razeno blogas Esperante...

Laux la letero de Bharat, de 2007-12-26, jenaj homoj vojagxos al Bangaluro por partopreni en la Azia kongerso. La bileto estis acxetitaj kiam li skribis al mi. Loka Pani Agnihotry Indu Devi Thapaliya Shree Prasad Pokharel Posh Raj Subedi Navin Subedi Sita Ghimire Bharat Kumar Ghimire Parashar  Rijal Shakuntala Dhakal Nirmala Gautam Binita Rimal Kanchan Mishra Mukunda Bahadur Chhetri Hareram Bista Ganesh Neupanne Rudra Adhikari Ganesh Niraula Ram Kumar Rai Himalal Parajuli Volentuloj: Navaraj Buddha Santosh Karki Pratima Shrestha Gita Thapa Archana Joshi

Karaja samideanoj, Saluton. Mi deziras al vi gajan kristnaskon. Mi kredas ke vi bone festis la tagon kun familio kaj gaeamikoj. Mi scias gxi estas la plej grava/vasta festivalo en la mondo kaj ecx ne-kristanoj gxin bone celebras. Mi kredas ke cxiuj religioj estas egalaj kaj mi honoras cixujn anojn de cxiuj religioj. Tamen bedauxrinde, kvankam la registaro deklaris ke Nepalo nun estas sekulara lando, la registaro ne povis anonci unu-tagan ferion por Kristanoj, kiam Hinduoj gxuas 5 tagan ferion dum Dashain. kaj ankaux restas dekoj de aliaj ferioj dum iliaj festivaloj. Tio okazas cxar plej multe da homoj en la registaro estas Hinduoj kaj la Hindua regxo ankoraux estas forta. Mi kredas ke almenaux nepalaj Esperantistoj estas toleremaj al aliaj religioj kaj egale honoras cxiujn religiojn. Razen Manandhar www.razeno.net

Post ses jaroj de murdiĝo de nepala reĝo Birendra, reĝino Aishwarya, princo Dipendra kaj aliaj, oni trovis kie iliaj posedaĵoj traslokiĝis sekrete eksterlande. La ministro pri hejma afero de Nepalo antaŭ tri tagoj anoncis ke 17,600,000 rupioj aŭ 137,000 da Britaj pundoj estis translokigitaj de nuna reĝo eksterlande. La mono estis en Standard Charter Accounts Banko. Inter la monsumo, 100,000 pundoj estis sendita al brita kompanio kiu nomiĝas PL Well and Company kaj alia 37,000 pundoj rekte iris al nepala palaco. La mono apartenis al princo Dipendra, reĝino Aishwarya kaj alia princo Nirajan, ĉiuj mortigitaj dum la mister masakro. Imagu kiom riĉa ili estis. Ĉu mi jam diris ke nepalano gajnas ĝenerale 238 usonaj dolaroj jare? Samptempe, la registaro ankaŭ trovis ke 1600 da la monparto (share, angle) de Dipendra kaj Nirajan ankaŭ estis transposedigita al Prerana, la filino de nuna reĝo Gyanendra. De pli o...

Saluton al ĉiuj. Mi dizeras feliĉon, sanon, sukceson kaj egalecon al vi cixuj sekvantoj de Zamenhof kaj lia lingvo (kiu fakte nun estas nia lingvo). D-ro Zamenhof kreis la lingvon por ke ni lernu ĝin kaj uzu ĝin, ne por porti la verdan stelon kaj serĉi almozon inter la amaso de pli-riĉaj estperantistoj. Mi hontas kiam mi renkontas tiajn homojn kiuj ne uzas lingvon sed volas montri en internaciaj raportoj ke ili havas gravan postenon en esperanto-movado de sia lando. Kiel la movado vivas se homoj ne uzas la lingvon? Mi celebris la Zamenhof Tagon kun grava laboro, eble la plej grava laboron en mia 17-jara Esperanto-vivo. Mi sukcesis havi mian vortaron sur la reto. vi pvas trovi la vortaron en kelkaj paĝoj, la ligilojn de kiuj vi povas trovi ĉe mia paĝo http://razeno.googlepages.com/vortaro. Mi estos tre ĝoja se vi havas tempon trovi ĝin, tra legi ĝin kaj kritiki ĝin. Ĝi estas tute senpaga, sed ĝi ĝis nun estas same kiel presprovaĵo. Anstataŭ esti parto de kontraŭ leĝaj aferoj, mi p...

Same kiel en multaj aliaj landoj, ankaŭ Nepalo "celebras" tiel nomatan tagon de Aidoso hieraŭ, la 1an de decembro. Laŭ la registaraj informejo troviĝas en Nepalo 70 mil da Aidoso viktimoj. Malgraŭ la pluvo de mono, la situacio de aidoso kaj HIV viktimoj estas egale mizeraj, kaj ne haltas kresko de nombro de viktimoj. Mi legas de tempo al tempo en ĵurnaloj ke ili devas fronti hontindajn incidentonj de diskriminacio - eĉ instruistoj kaj kuracistoj ne tuŝas ilin aŭ ne permesas ilin resti en siaj ĉambroj. Imagu kiel kondutas ilin siaj familianoj. La ministro por sanaj aferoj rekte diris ke la problemo ne solvoĝis ĝis kiam la neregistaraj oranigzaĵoj kontraŭ Aidoso ne laboras kune. Kaj, dum iu televida programo, 'profesiaj aktivistoj' de Aidoso preskaŭ batalis kiam unu malkovris la koruptadon de alia kaj tio daŭris longete... Kial Aidoso en Nepalo? Mi iam skribis ke ĉirkaŭ 500 da homoj forflugas Nepa...

Nepalo estas stranga lando. En pasintaj naux monatoj, 2,300 da geinfanoj jam malaperis el diversaj urboj kaj vilagxoj de Nepalo. Inter ili, 1,353 estis trovitaj sed neniu scias kie restas aliaj 919 da geinfanoj. Ecx oni ne scias cxu ili vivas aux jam estas murditaj. Nun mi parolas pri la geinfanoj kies gepatroj informis pri la malapero de iliaj gefiloj al policanoj. Aliaj, kies gepatroj ne multe fidas la polican sistemon ecx ne iris al policejo por informi, ne ecx estas inkluzivitaj en tiu cxi listego. Vere, preskaux cxiutage mi legas novajxon pri malaperoj. Kelkfoje, la kadavroj estas trovitaj surstrate. Tio okazas kiam tiuj homoj kiuj prenis la infanojn ne sukcesas ricevis petmonon de la gepatroj kaj ili jxetas la infanojn murdinte. La statistiko estas bazita laux la rarpoto iu ne-registara organizajxo produktis al la registaro ne antauxlonge. Estas inter ili tia knabo kiu lasis sian hejmon antaux kvar jaroj kaj nur dio scias kiel li vivas. Aliflanke, Nepalo celebris la tiel noma...

    Nia asocio jam forgesis la tradicion de monata kunveno. Atnauxe ni havis tian sistemon ke ni renkontigxu pli serioze almenaux dum la unua sabato laux la registara kalendaro. Hieraux estis unu el tiu. Kaj mi vidis ke homoj ne havis tempon – mi nur vidis al Narendra kaj Naibn Subedi el nia 13 membra estraro.   Krome estis eks prezidanto Mukunda kaj Poshraj ankaux. Philip estas tie cxiam.   Anstatuxe, mi vidis nian amatan Craig Meulen, kiu venis el Anglio por studi Budhismon en Nepalo. Li nun gastigxas cxe hejmo de Jakob. Poste venis Nabin Shrestha kaj fine venis Bharat, Parashar, Shrii kaj lia filino. Do estis suficxe granda teamo sed oni simple ne parolis pri kunvenaj aferoj. Ili nur gxuas babiladon. Kaj mi devas kompreni ke nuntempe decidoj ne okazas dum kunvenoj, ili simple okazas sekrete. Do, mi ne kulpas se mi ne scias pri novaj decidoj. Mi almenaux scias ke gravaj decidoj cxe ni temas pri aux mono aux vojagxo. Oni ne decidas pri instruado aux verkado a...

Hodiaux estas la Nova Jaro, laux la luna kalendaro iu nepala civitano komencis antaux 1127 jaroj. Mi deziras al vi cxion bonon, sukceson, felicxon kaj amon.   Same kiel cxiam, la cxefministro Girija Prasad Koirala (kiu nuntempe agas kiel prezidanto mem) hodiaux diris ke li estas tre pozitiva pri Nepala Kalendaro kaj li volas uzi gxin kiel nepala nacia kalendaro. Sed ni scias, li, ne-nevarano , ne volas akcepti gxin kiel nepala.   Unue iomete politika pri Nepala Kalendaro. De pli ol 27 jaroj , Nevaroj movadas por ke la registaro akcpetu gxin kiel nepala nacia kalendaro, almenaux kiel honoro al la hero, kiu komencis propran kalendaro, ne laux la gento, laux la regox sed laux la lando Nepalo. Tamen, cxiuj registaroj, faritaj plej multe per ne-nevaroj, evitas gxin. Ili povas akcepti cxiujn belanj palacojn, templojn, muzikojn kaj artajxojn faritajn de Nevaroj sed ne volas akcepti la kalendaron. Jam de longe ili volas montri ke gxi estas Nevara kalendaro. Sed ili ne diras ke la ...

  Post 31 tagoj de atendigo, la Maoistoj lunde (6an de novembro 2007) konfesis ke ili ja murdis la jxurnaliston kiu de longe malaperis de okcidenta parto de Nepalo antaux unu monato.   La jxurnalisto el Bara distrikto, Birendra Sah, estis forteprenita la 5an de oktobro kaj poste venis novajxo ke estis Maoistoj kiuj forteprenis lin. Sed Maoistoj unue diris ke ili ne kulpas, due diris ke la akuzituloj jam estis for de la partio kaj do partio ne respndecas, trie diris ke ili ja estas partiaj aktivistoj sed cxar tio okazis pro persona amalamikeco, la partio ne respondecas. Karaj, tia estas nia trasformanta partio, kiun homoj aplauxidis kiam ili diris ke ili vere kredis je demokratio. Ne estas unua afero la rebeluloj. Ili jam murdis almenaux du jxurnalsitojn dum 11-jara popola batalo. Kaj, anakux ni jam vidis kiel ili   ne toleras la liberan gazetaron kiam ili vidas ke la jxurnalistoj ne skribas kion ili volas. Do, estas la plaj lasta rezulto de malobeemo al la “popol...

Estis bongustagxoj de la mondo cxe nia urbo hodiaux. Mi kun mia familio vizitis al "Internacia Mangxajxo-Festivalo", oragnizita de 'The Himalayan Times'. Estis cxirkaux dudek resturacioj kiuj montris elstarajn bongustajxojn de siaj landoj. Afghanstano, Auxstralio, Bangladesho, Bhutano, Cxinio, Germanio, Bharato, Israelo, Italio, Japanio, Meksiko, Koreio, Rusio, Thailando, Usono havis siajn budojn kaj allogis mangxemulojn. Estis tiom multe da vizitantoj ke homoj ecx ne povis bone vidi mangxajxojn kuirataj. Cetere, Nepala budo bonvenigis eble la al plej granda amaso kun bone konataj ajxoj. Kiam ajn mi vizitis tiujn budojn, mi memoris iun Esperantiston el tiu lando kaj volis gustumi mangxajxon el tiu budo memore de tiu amiko. Germana mangxajxo estis tro vianda. Mi mangxis Bulgogion kaj Kimcxion el Koreio. Japana mangxajxo allogis min sed vico de atendantoj estis tre longa. Bharatajxo estas konataj por ni kaj ankaux estis multe da vizitantoj el Bharato. Roktantoj estis al...

  Strange, kiam ajn mi volas skribi pri jxurnalismo, mi devas mencii pri Maoistoj, kvazaux ili estas la estro de mia kompanio. De preskaux unu monato, kelke da Maoistoj forkpatis jxurnalston, kiu nomigxas Birendra Shah, el Bara distrikto, de okcidenta Nepalo. Tio okazis la 5an de oktobro.   Cxu vi povas imagi? Neniu scias cxu li vivas aux jam estas murdita, cxu li havas ion por mangxi aux ne. Lia edzino kaj infanoj estas nun en Katmando, sercxante la edzon kaj petnante al politikistoj por ke sxia edzo trovigxu en iu angulo de la lando.   Antauxe, la Maoistoj diris ke la partio kaj gixa laborantoj ne faris tion.   Do iris kvar apartaj grupoj por esplori la aferon kaj trovi la veron. Unue estis unuigxinta grupo de Federacio de Nepalaj Jxurnalistoj, Press Chautari kaj Nepal Press Union. Poste estis Informal Service Centre Nepal. Denove sekvis la grupo de parlimentanoj, prezidita de eks ministrino. Lasta grupo el Reporters’ Club Nepal anakaux volagxis al Bara...

Mi nur lernas cxu mi povos blogi per retletero aux ne.

Mi vizitis al NEspA oficejo hodiaux post festivalo Dashajn. Mi esperis ke eble multaj homoj venus post festivala ripozo. Sed same oakzis. Estis Philip kaj Navaraj kiam mi estis kaj ni iomete babilis. Philip proponis ke mi denove prelegu pri mia vojagxo. Mi diris ke mi tre sxatus longe prelegi sed povas okazi same kiam antauxe. Estas homoj kiuj "permasas" nin prelegi kaj sen lia permeso mi ne rajtas fari ion. Post mia reveno, mi prelegis (etis) sed la grava persono tuj ne volis toleri min kaj diris ke mi ne dauxrigu cxar "restis pli gravajn aferojn". Do, kiom mi faru? Antaux ol mia reveno, mi vidis Bishwa enironta en la cxambro. Mi tamen volus denove prelegi pri mia vojagxo. Mi diris al Philip ke tio trovigxas ankaux en mia hejmpagxo. Jes. Laux mia scio, devas okazi Japana Kongreso de Espeanto kaj Archana Joshi el Nepalo partoprenis. Kiu havas gxustan informon? Denove, iomete politike. la problemo pli kaj pli vastigxas. La partioj ne volas kompreni kiom gravas elekto...

Ŝajne, la politika malstableco neniam finos en Nepalo. Tio estas tiel le ekzistas la forto kiu neniam toleras paco en Nepalo. La forto ĝis nun vivas sur la kuŝeno de malpaco, do paco signifas lian elekzisto. Ne tre malfrue post la registara decido por prokrastiĝo de la elekto por la konstitucia asembleo, la reagoj elverŝiĝis de diversaj anguloj - internaciaj organizaĵoj montris sian amon al la paco de Nepalo. Dankon al ili. Sed kompreneble, ankaŭ ekzistas fortoj internaciaj kiuj sekrete deziras ke malpaco daŭru en Nepalo. Unuiĝintaj Nacioj, ekzemple trovas bonan laboron tie ĉi dank' al manko de paco. Jxus antaux du tagoj, unu el grava politikisto de Bharato diris ke Bharata armeo rekte venos al Nepalo se la problemo dauxras. Kaj bharata eks-sekretario pri eksterlandaj aferoj Shaym Sharan venis en Nepalo tute subite kaj okazigis sekretajn renkontigxojn kun nepalaj politikistoj. Ĉiuj scias ke la reĝo kaj lia intenco estas la radiko de la problemo. Sed oni povas vidi ke amo al l...

Estis tute hazarde kiam mi ricevis telefonvokon de nekonatulo hieraŭ vespere. Mi subite parlolis kun eksterlandano en Esperanto! Li jŭs venis hieraŭ el Tibeto al Nepalo. Li trovis iun bonkoran amikon survoje kie li gastiĝis. Hodiaŭ matene mi vidis lin - li estas S-ro Sergej Chikachev. Mi tre ĝojas vidi lin apud mia domo, ĝis kie tiu sinjoro lasis lin. Li jam vojaĝis ĉirkaŭ dek landoj en Azio. Li komencis vojaĝi ekde 13an de aŭgusto 2004 kaj li intencas daŭrigi vojaĝon ĝis ses jaroj kaj dum tiu periodo li marŝos sur tero de ĉirkaŭ 100 landoj!!! Li komencis vojaĝon el Moskvo al Mongolio, Ĉinio, Laoso, Tajlando, Okcidenta Malajzio, Singapuro, Indonezio, Bruneo, Papuo Nov Genuo, Orienta Timoro, Aŭstralio, Ĵakarto, Kualalampuro, Bankoko, Laoso, Munmino, Tibeto kaj al Nepalo. Li havas planon vojaĝi al Bharato, Pakistano, Afghanistano, Irako, Irano, Turkio, Eŭropo, Afriko kaj Suda Ameriko. Plaĉas al li Azio, pli ol modernaj urboj de Eŭropo kaj Axustralio. Li estas verkisto kaj liaj verkoj tro...

Estis interesa hodiaux cxar vere okazis io esperanta cxe la NEspA. Venis Jacob Nordfalk kaj SEan Griffin krom Philip cxe nia oficejo. Do, devis auxdigxi Esperanto. Estis Philip kiam mi atingis tien. Poste venis Mukunda kun lia Nepali lingva libreto, kiun li donacis al Philip. Poste venis Poshraj kaj Mukunda Chhetri. Jakob montris kion li jam faris pri lia projekto de Maisy. Li vere jam laboris multe. Kaj li ankaux diskutis cxu eblos esprantigi alian faman infan-filimon "Thomas and Friends". Mi proponis ke ni Esperantigu "Meena", la projekto pri knabinoj de Suda Azio. Kaj mi ankaux diris ke mi jam esperantigis la tekston pri Tamang Heritage Trail, la filmo pri la vojagxo-vojo al Rasua kaj Langtag. Ni vidos kiel gxi realigxos. Li volis trovi kelke da homoj kiuj vere laboros dum kelkaj tagoj por fini la projekton. Mi diris ke eble junuloj povas helpi lin , cxar ili sxajne estas tre aktiva.

Nepalo nur havas bedaŭraindan novaĵon. Finfine, la registaro hodiaŭ (2007-10-05) anoncis ke la elekto de la konstutucia asembleo ne okazos la novembron 22an. La elekteo, laŭ plano skribos vere popolan konstitucion por Nepalo kaj samtempe nuligos la monarĥion. Oni povas imagi ke politika malpaco daŭros. Nenie estis problemo. Nur politikaj partioj ne povis prepari sin por la elekto kaj jen ili, post longa decido deklaris ke la elekto ne povos okazi. Je la fino de la rakonto, la Maoistoj diris ke la registaro anoncu ke Nepalo estas respubliko, kvankam antaŭe ili decidis ke ĝi estos anonicita dum la unua kunveno de la konstutucia asembleo. Samtempe, la ĉefa partio ne volis akcpeti elekton laŭ proporcia reprezentado, kiu donos reprezenton de ĉiuj malgrandaj komunumoj. Do, la komenco de problemo...Nepalo nur havas bedaŭraindan novaĵon. Finfine, la registaro hodiaŭ (2007 Kaj, nun neniu povas garantii ke la elekto denove okazos en la venonta dato. Ĵus antaŭ kvin jaroj, tiama ĉefministro Sher B...

Nepalo nur havas bedaŭraindan novaĵon. Finfine, la registaro hodiaŭ (2007-10-05) anoncis ke la elekto de la konstutucia asembleo ne okazos la novembron 22an. La elekteo, laŭ plano skribos vere popolan konstitucion por Nepalo kaj samtempe nuligos la monarĥion. Oni povas imagi ke politika malpaco daŭros. Nenie estis problemo. Nur politikaj partioj ne povis prepari sin por la elekto kaj jen ili, post longa decido deklaris ke la elekto ne povos okazi. Je la fino de la rakonto, la Maoistoj diris ke la registaro anoncu ke Nepalo estas respubliko, kvankam antaŭe ili decidis ke ĝi estos anonicita dum la unua kunveno de la konstutucia asembleo. Samtempe, la ĉefa partio ne volis akcpeti elekton laŭ proporcia reprezentado, kiu donos reprezenton de ĉiuj malgrandaj komunumoj. Do, la komenco de problemo...Nepalo nur havas bedaŭraindan novaĵon. Finfine, la registaro hodiaŭ. Kaj, nun neniu povas garantii ke la elekto denove okazos en la venonta dato. Ĵus antaŭ kvin jaroj, tiama ĉefministro She...

Maoistoj denove atakas al jxurnalo. Ili iris en la jxrunalo-oficejo de "Kantipur" kaj provis bruligi parton de la oficejo. kaj poste ili atakis la presmasxinon. do, la eldonisto devis sercxi alian presejon. La malgranda grupo de Maoistoj, kiuj laboras en la presejo kiel laboristoj dauxre kreas problemon kaj diras ke ili ne estas bone pagita ktp. Sed cxiuj povas imagi ke tio nur estas la ordeno de la partio. La partio ne povas toleri kiam jxurnaloj kritikas ilin. La Maoistoj volas ke cxiuj jxurnaloj aplaluxdu la fi-agojn. Dank' al cxiuj jxurnalistoj, ili kune batalis kontraux la troiga ago de la Maosito-laboristoj kaj ili ankaux ricevas subtenon de legantoj. Mi esperas ke Maoistoj memoru ke malhelaj tagoj de la regxo venis de kiam li atakis al jxurnaloj.

(Jam komencis la plej kolorplena festivalo de Katmando komencigxis. Mi tre volis verki longan artikolon por mia blogo sed pro laboro, mi ne povis. kaj hazarde mi trovis kopion de mia artikolo kiun mi verkis en 1992 por nia revuo "Montejo". jen mi prezentas gxin al vi.) La festivalo de Indra Ĝatra, (celebrita ĉi-jare de la 10a ĝis la 17a de septembro) kutime estas unu el la plej ĉarmaj en Katmando. La ok tagoj de ĝia daŭro vere sanĝas la modernan vizaĝon de la loko, reprenante nin al la historia Nepalo de antaŭ 300 jaroj kaj al ĝiaj kulturaj vidindaĵoj, kiuj ĉirkaŭas la historian reĝpalacon. La starigado de ligna stango (josin) signifas la komencon de la festivalo. Tiu stango reprezentas la venko-standardon de Indra, la dio de la ĉielo. Li, laŭlegende, venis al Katmando por ŝteli florojn tipajn, sed ilia posedanto kaptis lin kaj metis lin sur la straton por ke la popolo rigardu lin kaj ekridu. Poste, lia patrino venis kaj lerte liberigis lin. La cefa okazaĵo estas procesio...

Jam pli ol 22 aux 26 da homoj mortigxis en la malpaco inter Hinduanoj kaj Muslimanoj. 50 pli da homoj malaperis ke supozeble mortigitaj. Oni rabis en 500 domoj kaj 150 domoj estsis bruligitaj. Plej parte Muslimanoj estis atakitaj kaj ankaux Hinduanoj estis viktimoj. Ne kredeble. Subite tiaj malpaco okazas en Nepalo. la Hinduanoj kiel registaro pensas ke cxiuj estu sub ili kaj aliaj malgrandaj religianoj ne volas toleri gxin. Super cxio, estas kelke da Hinduaj organizajxoj kiuj tute ne toleras aliajn religiojn kaj ili atakas al Musliman laux plane kiam ajn ili trovas sxancon. Aliflanke, benzino ankoraux ne estas trovebla en Katmando. Eestas mizera urbo, mi devas diri.

Mi hodiaux finas mian vojagxon en Pokhara. Estis tre okupita sed mi vere gxuis la puran belan urbon. Matene ni iris al proksima urbeto Lekhnath por vidi kiel oni arangxas akvo-disdonadon. Estis inreresa sperto por ni. Vespere ni havis bongustan mangxon cxe Resturacio Almond's. Morgaux matene mi flugos al Katmando. Kaj denove... laborado. Hodiaux mi provis kontakti kun Himlal tri foje al lia posxtelefonilo sed li ne respondis al miaj telefonvokoj. Je la tria fojo, li malpermesis mian vokon kaj mi nature komprenis ke li ne volis renkonti min... tia estas nia Espernato-movado. Mi ecx ne povis renkonti iun ajn. Kiel mi povos kredi ke espernato vivas en Pokhara se mi ne povas vidi vivo-signon kiam mi estas cxi tie? Mi jam skribis ke mi neniam ricevas respondojn el Pokhara kiam mi hazarde skribas al ili. Renkonti samideanojn en Singapuro estis pli facile ol en Pokhara. De morgaux mi devas denove labori. Kaj nun mi devas esti preta por skribi tiom multe da raportoj.

Tre bedaŭrinde ke mi ne povis renkonti esperantistojn de Pokhara hieraŭ. Kiam mi vizitis al Pokhara dum la Internacia Himalaja Renkontiĝo en 2005, mi vidis ke estis dekoj da "esperantistoj" en Pokhara kaj almenaŭ kelkaj parolis |Esperanton. Do, mi tre volis renkonti ilin kaj helpi ilin je lingva kaj aliaj anguloj. Sed mi ne povis renkonti ilin. Veninte mi trovis poŝtelefonnumeron de Himlal, unu el aktivaj parolantoj tie ĉi, kaj tuj vespere telefonis al li kaj diris ke mi tre volis renkonti lokajn samideanojn. Mi donis al li mian poŝtelefonnumeron kaj la nomon de mia hotelo por ke li vizitu min. Mi diris al li ke mi havis liberan tempon vespere de 19an semtembron. Li diris ke li telefonos al mia telefono. Sed nek li venis nek lia telefono. Mi povas imagi ke ili estas okupitaj. Sed ankaŭ mi estis okupita kaj malgraŭ okupiteco mi volis renkonti ilin kaj aŭkulti kiel ili progresas je esperanto-movado. Aparte, Himlal estas estrarano de Nepala Esperanto-Asocio. Hodiaŭ mi estis okup...

Mi tre gxojas blogi el mia kara urbo Pokhara. Mi memoras kiel mi gxuis gxin dum mia vojagxo al Pokhara por partopreni en la Internacia Himalaja Renkontigxo en 2005. Mi venas tien cxi por observi kelkajn projektojn helpitaj de Azia Evolua Bankon (ADB). Kompreneble mi estas tre okupita temen mi tre volus renkonti lokajn geesperanstistojn kaj paroli kun ili en Esperanto. Dank’ al Poshraj, mi ricevis telefonnumeron de Himlal (la estrarano de NEspA). Mi telefonis al li hieraux vespere. Mi petis al li ke li arangxu tempon por kunveno por 19a vespere. Li nur diris al mi ke li poste telefonos al mi cxe mia posxtelefono. Tre strange, mi trovis. Mi tre bedauxras ke mi ne povis blogi hieraux. Mi estis tiel okupita. Nu. Mi logxas en Hotel Trek O Tel (Tel 061-528996), en cxambro 103. Kaj vi ankaux povos trov min cxe mia telefonnumero 9841-611715. Mi vere volas auxskulti vian Esperanton. Unue mi iris al Duleganuda (cxirkaux 20 km oriente de Pokhara) hodiaux matene kaj renkontis virinojn kiuj...

Mi tre gxojas blogi el mia kara urbo Pokhara. Mi memoras kiel mi gxuis gxin dum mia vojagxo al Pokhara por partopreni en la Internacia Himalaja Renkontigxo en 2005. Mi venas tien cxi por observi kelkajn projektojn helpitaj de Azia Evolua Bankon (ADB). Kompreneble mi estas tre okupita temen mi tre volus renkonti lokajn geesperanstistojn kaj paroli kun ili en Esperanto. Dank’ al Poshraj, mi ricevis telefonnumeron de Himlal (la estrarano de NEspA). Mi telefonis al li hieraux vespere. Mi petis al li ke li arangxu tempon por kunveno por 19a vespere. Li nur diris al mi ke li poste telefonos al mi cxe mia posxtelefono. Tre strange, mi trovis. Mi tre bedauxras ke mi ne povis blogi hieraux. Mi estis tiel okupita. Nu. Mi logxas en Hotel Trek O Tel (Tel 061-528996), en cxambro 103. Kaj vi ankaux povos trov min cxe mia telefonnumero 9841-611715. Mi vere volas auxskulti vian Esperanton. Unue mi iris al Duleganuda (cxirkaux 20 km oriente de Pokhara) hodiaux matene kaj renkontis virinojn kiuj havis k...

Mi kiel ĉiam vizitis al la Esperanto-Oficejo. Mi vidis Philip, Bharat kaj Narendra. Mi rakontis pri mis sperto en Jokohamo. Poste venis Poshraj, Nabin Subedi kaj alia sinjoro kiun mi ne konas. Ili daŭre diskutas pri politikaj aferoj kaj mi poste lasis ilin. Toleri krokodilojn dum unu horo estis tro por mi. Mi ĝojas ke oni sukcesis renovigi la registaran atestilon post longa atendo.

Hinduaninoj hodiaŭ preĝis al Dio Ŝivo por ke iliaj edzoj estu sana kaj feliĉa, je okazo de Hinda virina festivalo "Tiĝo". Ili en la festivalo fastas aŭ ne manĝas ion ajn (eĉ ne trinkas akvon) dum tuta tago kaj preĝas al la dio. Vestite ruĝe, kun multaj oraj kaj aliaj ornamaĵoj, Ili kantas kaj dancas ĉefe antaŭ temploj de Ŝivo. Vespere ili preĝas al iliaj edzoj, ĝuste kiel oni preĝas al dioj, kaj salutas ilin tuŝante iliajn kapojn al piedoj de la edzo kaj akceptas manĝaĵon de la edzo. Poste la edzoj donas al ili manĝaĵon. Laŭ la Hindua teologio, Parvatino, la edzino de dio Ŝivo, faris same por havi Ŝivon kiel edzo. Kaj tial, la virinoj ankaŭ sekvas la saman metodon de preĝado por ricevi benon de la dio Ŝivo por sano kaj feliĉo de iliaj edzoj. Kaj fraxulinoj faras tion esperante ke ili ankaŭ ricevos tiel bona edzo kiel estis Ŝivo. Aliflanke, sinjorinoj iras al iliaj gepatraj homoj kaj kutime parolas pri malbonaj bopatrinioj kaj suferoj ili travivas. Kelkaj virinoj pensas ke est...

Hodiaux esats Patro-tago en Nepalo Gefiloj donacas bongustan mangxajxon kaj ankaux vestajxojn al siaj patroj kaj dankas ilin pro ilia bona zorgo kaj helpo dum juneco. Kaj tiuj, kies patroj jam forpasis, iras al pastroj al temploj kaj donacas mangxajxon por ke animoj de iliaj patroj estu felicxaj. Mi ankaux faris tion. Estas bone ke ni, nedankemuloj naure, almenaux memmoras niajn patrojn unufoje en jaro...

Post longa paŭzo mi iris al NEspA oficejo hodiaŭ. Mi estis tie je tagmezo kaj devis atendi pli ol nuu horo antaŭ la pordo ĉar ne venis la gravulo kun ŝloŝilo. Post mi sekvis Narendra, Parashar, Sri kaj lia filino. Poste venis Poshraj sed li ankaŭ ne havis ŝloŝilon. Bone. Fine venis Bharat. Mi ĝojis vidi ilin post longa tempo. Mi havis mian komputilon por tralegi mian rakonton pri mia vojaĝo (jam ĝi estas tro longa, kiel kutime) kaj fotojn. Mi montis la fotojn sed ne ĉiuj havis intereson. Mi ĝojis ke Poshraj vidis mian blogon. Kaj, mi ankaŭ ne havis tempon por sidi tie ĉar mi devis iri al la oficejo. Jen pri oficejo. Mi finfine sukcesis daŭrigi mian laboron en la sama oficejo. Estis preskaŭ malfacila kaj mi vere estis maltrankvila pro nerespondemo de mia ĉefo dum tri tagoj. Pro tio mi ne povis ankaŭ skribi al multaj homoj kaj ne povis blogi. Dank' al dio, ĉio estas en ordo nun. Hieraŭ do aperis mia novaĵo pri S-ro Tsuchiya Kanji, la esperantisto de Jokohamo, kiu laboras por nepalano...

Post longa paŭzo mi iris al NEspA oficejo hodiaŭ. Mi estis tie je tagmezo kaj devis atendi pli ol nuu horo antaŭ la pordo ĉar ne venis la gravulo kun ŝloŝilo. Post mi sekvis Narendra, Parashar, Sri kaj lia filino. Poste venis Poshraj sed li ankaŭ ne havis ŝloŝilon. Bone. Fine venis Bharat. Mi ĝojis vidi ilin post longa tempo. Mi havis mian komputilon por tralegi mian rakonton pri mia vojaĝo (jam ĝi estas tro longa, kiel kutime) kaj fotojn. Mi montis la fotojn sed ne ĉiuj havis intereson. Mi ĝojis ke Poshraj vidis mian blogon. Kaj, mi ankaŭ ne havis tempon por sidi tie ĉar mi devis iri al la oficejo. Jen pri oficejo. Mi finfine sukcesis daŭrigi mian laboron en la sama oficejo. Estis preskaŭ malfacila kaj mi vere estis maltrankvila pro nerespondemo de mia ĉefo dum tri tagoj. Pro tio mi ne povis ankaŭ skribi al multaj homoj kaj ne povis blogi. Dank' al dio, ĉio estas en ordo nun. Hieraŭ do aperis mia novaĵo pri S-ro Tsuchiya Kanji, la esperantisto de Jokohamo, kiu laboras por ne...

Jen la fino de mia vojagxo. Post du horoj mi ekveturos al Narita flughaveno kaj tio estos la fino de mia unu-monata vojagxo en Japanio. Mi multe gxojis. Mi vidis cxion - Esperanton, esperantistojn, familiojn, trasporton, vivmanieron, civilizacion, lingvon, pejzajxon, kulturon, heredajxon ktp ktp. Mi plej parte volas danki al Japana Esperanto-Instituto kaj miaj prizorganto ges-roj Doj, kaj gastigintoj Sino Aikauxa, S-ro Harada, ges-roj Oshioka, kaj S-ino Hujxioka. Kaj ne lasu al mi doni cxiujn nomojn kiuj helpis min dume. Mi memoros cxiujn. Kaj en miaj okuloj cxiajm estos la verda flago surb Japana cxielo, kiu dauxre instigos min labori por la Espernto-movado kaj freneze revi ke iam iel okazos Universala Kongreso en Nepalo... Kaj, fine mi hazarde trovis iun forumon kie oni diskutas pri japana vivo en la alngla. Mi aldonis iom pri mia sperto en Japanio kaj ankaux utileco de Esperanto en japana societo. Jen la adreso: http://www.japanforum.com/forum/general-discussion/7375-espera...

Hodiaux estas la fino de mia vojagxo do mi ne volas fari ion. Mi jam ests tre laca. Vespere ni iris al iu tipa resturacio kaj gxuis la vere japanan tipan, luksan mangxajxon. Estis tiel bonguste kuiritaj ke ecx la plej mangrandan pecon havas valoron. Kaj, pri aspekto, cixu peco, cxiu plado estis artajxo. Belaj koloroj, formoj kaj kunmetadoj. Same, etis bona audoro, kiu tiras miajn manojn al la pladoj. Jes, la cxambro kaj kalnerino en tradicia vestajxo ankaux aldonis la valoron de la mangxajxo. Mia lastas tago jen estsis memorinda. Mi ne povas klarigi gxin. Eble poste mi aldonos la fotojn kiuj pli bone parolas ol la internacia lingvo.

Hodiaux estas la lasta tago de mia monata vojagxo en mirinda lando, Japanio. Vojagxonte, mi timis ke unu monato estos tro por mi. Mi nur ne povis sangxi lasta momente kaj decidis toleri gxin. Sed vidu, kiam mi estas tie cxi, mi pensas ke mi ankoraux nenion vidis en tiu cxi bela lando, kaj ankoraux nenium renkontis. Restas tiom da gravaj esperantistoj...Mi ne plu volas fini mian vojagxon! Sed, vere, mi ja soifas mian landon, mian familion (ne demandu al mi pri mia laboro). Dank' al S-ino Hujixkauxa Jxunko, mi alvenis gxis Shin Jokohamo kaj tie estis S-ino Doi preta por akcepti min. Estis kontenta. Mi atendis en la hejmo (ja, gxi preskaux estas mia hejmo) vespere kaj ripozis. Antauxe mi havis planon renkonti al Pooja aux aliaj Nepalaj amikoj cxi tie, do poste ne havis kuragxon cxar mi ne volas denove perdigxi. Nun mi nenion volas fari. Kiam mi diris al mia koro ke jen estas la fino, do estis la fino. Devas estis tiel. Mi dormos hodiaux kaj domormos morgaux. Kaj poste petos pardonon ...

DO, HODIAUX ESTAS MIA LASTAS TAGO DE MIA VOJAGXO. MI BONE TURISMIS EN LA ANTIKVA URBO DE NARA, PRI KIO MI MULTE LEGIS KAJ ECX DUM MIA VOJAGXO MI NE ESTIS CERTAS CXU MI POVOS PARTOPRENI AUX NE. MORGAUX POSTTAGMEZE MI REIROS AL MIA *HEJMO*, EN JOKOHAMO KAJ DORMOS GXIS LA TEMPO KIAM LA AVIADILO POR MI ESTOS PRETA. MI VERE ESTAS LACA. NUR SE OKAZOS KE ONI NE LACIGXOS POST VOJAGXO, MI VOJAGXUS DUM MILOJ DA JAROJ..... MI MULTE PREMENIS AL TODAI-JI TEMPLO, NIGACU-DO TEMPLO, KANSUGA\TAISXA TEMPLO, KVIN ETAJXA PAGODO DE NARA. JES TUTE HAZARDE MI POVIS VIDI *KARNIVALAN* DANCON SUR STRATO KIU ESTIS LA CELEBRADO DE BASARA (?) FESTIVALO. DANKON AL S-RO NAKACU MASANORI KIU AKOMPANIS MIN GXIS LA FINO DE HODIAUXA TURSIMO EN NARA KAJ AL S-INO HIJIKAUXA JUNKO CXE KIE MI HODIAUX GASTIGXAS. MI SRKBOS DETALE POSTE CXAR TIU CXI KOMPUTILO NE PERMESAS UZI MIN MINUSKLAJN LITEROJN. MI NE VOLAS GXENI VIAJN OKULOJN.

Mi hodiaŭ vizitis al la muzeo pri trasporta evoluo de Japanio. La muzeo situas sub iu ferfoja stacio de Osaka kaj nature ĝi plej parte montras la evoluo de la kulturo de ferfojo de Japanio. De 1872, kiam Japanio havis sian unuan fervojon de Tokio al Jokohamo, ĝi daŭre laboras por la meĥanismo de fervojo kaj por doni la plej bonan servon al la popolo. Jam pasis pli ol 100 jaroj de fervojo (pli malnova ol Esperanto mem) en Japanio kaj kompreneble la laboremo de japanoj ankaŭ estis la kialo ke ĝi nun fieras kiel unu el la plej bonaj fervojoj de la mondo. Kiel ano de Nepalo, kie ekzistas nur muzea peco da fervojo, mi tre ĝuis la muzeon kaj lernis multe pri la historio de fervojo. Samtempe estis ankaŭ informoj pri evoluo de aviadilo, aŭtomobilo kaj ŝipoj. Mi kaptis ŝancon fotiĝi antaŭ la aviadilo de Ashahi shimbun. Antaŭe ni havis planon viziti tiel nomata akvarion sed kiam mi hararde vidis la afiŝon de la muzeo, tio allogis min kaj tuj ŝanĝis la planon. Post la vizito al la muzeo, ni...

Mi alvenis en Osaka hodiaux. Mi eits tre nervoza cxar mi ne havis horlogxon kaj estas tiel malfacila vivi en Japanio sen horlogxo. Kaj dank: al dio, S-ro Nakacu Masanori al venis cxe la kajo je la gxusta tempo. Malgraux la stulte granda valizo, mi antingis al la celo. Trinkinte kafon, ni kune iris al lia hejmo. Estas tre agrable. Lia edzino estas tre scivola pri Nepalo kaj tio donis al mi sxancon paroli multe pri Nepalo kaj gxia kutimo ktp. Mi gxojas ke la paro (maljunaj, laux nepala kutimo) tiom multe laboras en hejmo kaj preparas mangxajxon ecx por mi. Mi iomete promenis en la cxirkauxo de lia hejmo. Ankaux cxi tie egale varmas sed cxe la riverbordo aux su la ponto multe ventas kaj do estis fresxa. Espereble, jam venis auxtuno en Nepalo kaj noktoj estas malvarmaj. Morgaux ni iom promenos kaj poste iros al Nara kune. S-ro Nakacu diris ke iu Mongolo ankaux volas estis kune, do nia vojagxo estso pli interesa.

Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmangxo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaux. Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmanĝo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaŭ. Sperto de ŝipeto estis bona. Kaj post 10 minuta sajlado, ni iris al tiu ekzotika insulo, ĉefe pro la Ŝintoisma templo de Itsukushima, ankaŭ nomata kiel mondheredaĵo de UNESCO. Ĝi estis unue konstruita en la unua duono de la a jarcento kaj poste ĝi venis en nuna formo dum 1168. Ĉiuj temploj havas ĝian signifojn - kaj kulturan kaj religian kaj arĥitekturan. Kaj ĝi estas konata ĉar ĝi estas konstruita ĉe la marbordo kaj ĉefe per lignoj. Kaj mara akvo jam estas pruvita malforta ol la ligno. Kaj por aldoni beleco, ĝi havas grandan pordon ruĝan, tn, O-Torii, kiu staras el la maro mem. Proksime estis kvin-etaĵa pagodo tre elstara antaŭ la aoro kaj ĉirkaŭigita per malaltaj domoj kaj verdaj pinoj. Ĝi vere ne estas tiom granda kiom estas la Nyatapola de Bhaktapur, sed ĝi estas bone konservi...

Mi felicxe alvenis en Hirosximo, unu el miaj gravaj celoj en Japanio. Mia sorto aux dank' al plano de s-ro Oshioka, mi rekte povis iri al tiu mondfama Paco Parko kaj tusxi la muron de la atombomb-atakita konstruajxo. Mi poste iris al la Paca muzeo, kie kun helpo de auxdilo-gvidilo, vidis kaj komprenis kiel kruele oni atakis al homaro per helpo de scienca fidonaco. Mi jam legis multe pri la atako, gxia viktimo kaj gxiaj rezultoj sed mi sentis ke miaj okuloj malfermigxis kiam mi vidis la partojn de la vfestajxoj, subterigitan tri-ciklon, sxtoptan horlogxon, kaj detruitan statuon de la Budho mem. Tre bedauxrinde, la budho, kiu donis solvon de paco al la mondo forgesis doni la samon la kelkaj homoj... La rakonto de Sodako kaj paperaj gruoj turnis min vere emocia. Mi vidis ke kelke da virinoj havis malsekaj okukloj. Kial ne? Por mi ili estis rakontojn kaj por ili, gxi estis vera vivo. Kaj mi ne scis cxu miaj okuloj ankaux ekrespondis al la bildoj kaj enhavoj. Poste ni trovis S-ro ...

Ankaux estis interese hodiaux. Preskaux ne atendite, venis al mi propono ke mi vizitu al Himeji, naibara urbo al Himeji. Antaux kelkaj tagoj, mi hazrde skribis al S-ro Mine Yoshitaka ke mi ne povis longe paroli kun li dum UK. Kun li mi longe korespondis. Lia eldono "Riveroj" tre placxis al mi sed nun gxi dormas. Kaj, li subite kontaktis kun iu kaj arangxis tiel ke li akceptus min hodiaux por promeni cxirkaux la kastelo en lia urbo. Estis 25 minuta veturo al Sinkanshen aux la superexpressa trajno. Mine estas tuj cxe la stacidomo kaj li kaptis min. Ekstere estis lia edzino kiu veturigis gxin. Sxi suficxe bone parolis Esperanton. Ni kune iris al iu bela konstruajxo kie venis ankaux alia s-ino. Ni kune iris al la kastelo sed du sinjorinoj devis iri kaj mi tre eksciite ekis al la enirejo de la kastelo. Nia promenado en tiu kastelo, ankaux unu el la mondheridagxo, dauxris dum du horoj kaj ni revenis por mangxi. La kastelo estis mirinde konservita. Oni devas lerni el japanoj kiel k...

Jen mi lasis la Espernato-domon hodiaŭ matene. Venis Dennish Keefe hieraŭ vespere sed kun mi ne povis longe paroli. Jen mi kaj S-ino Aikaŭa al la stacidomo de Shinkansen kaj ŝi lasis min ĝis la ĝusta vagono. Mia vojaĝo al Okayama estis tre facila. Mi nur timis kiel mi povos trovi S-ron Harada sed li estis ĉe la ĝusta angulo kaj trovis min. Per taksio ni iris al lia hejmo kaj montris al mi la ĉambron. Mi devas diris, estis vere luksa. Kaj ni unue iris al la lernejo (oh, mi forgesis la nomon). Ĉirkaŭ 10 knabinoj lernas Esperanton tie kaj kelke de ili ankaŭ vizitis al UK en Jokohamo. Mi kredas ke estis tre bona ŝanco por ili vidi la esperantan etoson. Ili komprenas kion mi diris sed estis kutime malfacila por ili paroli aŭ respondi Mi mallonge rakontis al ili pri Nepalo, kun helpo de desegnado. Kaj ni iris al la kvartato Kurashiki. Estis am fama por rizo-komerco kaj ankaŭ estis granda fabrikejo de kotona ŝtofo. Poste, laŭ la tempo ĝi sanĝiĝis kaj nun la historia loko kaj konsruaĵo servas ...

Hodiaux estas iel mia speciala tago en Kioto. De mateno gxis vespero, mi estis cxirkaux la belaj, historiaj kaj kulturaj lokoj de la antikva urbo. Dank: al s-ino Michukawa Sumiko, la lerta gvidantino por ni. Antaux ol nia komenco, ni iomete vidis kiel homoj celebras specialan Budhisman tagon por infanoj. Ili kolektas monon el najbaroj kaj prenas multe da amuzigiloj por infanoj kaj invitas ilin por ludi. Kaj fine ili ankaux ricevas mangxajxojn. Interese. S-ino Aikauxa krarigis ke iam. Laux legendo, estis tie iu rivero kie fluis la idolon de Budho kaj la lokanoj konservis gxin. Do tiel komencis la festivalo. Je la 10.30 matene ni eliris kaj kaptis la buson. kaj iris al la Ora Templo *Kinkakuji*. Estis ege bela, trankvila loko, ankaux nomita kiel mond-heredajxo de UNESCO. Bone, ni promenis cxirkaux la gxardeno. Poste ni iris al proiksima la sxtona gxardeno *Ryoanji Temple*. Estas tiom vasta regiono kun precize antikva konstruajxo kie estsa flanke mond-fama sxtona gxardeno. Estis trankvila...

Estis interesa hodiaux mi prelegis pri sociaj problemoj de Nepalo. Estis honoro por mi ke Kioto-Esperanto-Societo elektis min por prelegi pri Nepalo. Granda gxojo, kompreneble. Mi prelegis pri diversaj aferoj pri Nepalo kaj gxia popolo. Mi parolis pri etnoj, lingvoj, virinoj kaj aliaj. Estis pli ol 10 partoprenantoj kaj ili interese demandis pri diversaj aferoj. Sxajne, ili scias cxion pri Nepalo kaj nur volis nur klarigon. Ili cxefe volis scii pri kasta sistemo, kaj mi respondis tiom kiom mi sciis. Kaj antauxe mi estis cxe la kunsido de esperantistoj el Kioto kaj Jxojo kaj Nara, kiie ankaux venis kvin Bulgaroj. Kaj pli antauxe mi estis cxe la fama palaco sed mi ne rajtis eniri. Temen, kiam mi revenis, mi iris en iu florvendejo kaj la vendistino hazarde monstris intereson pri mi, kaj mia celo viziti japanion kaj do ni multe parolis pri Esperanto. Mi donacis al sxi la Orienta Revuo, eble sxi iam iel kontaktos kun Espernatistoj tie cxi kaj sxi lernos gxin.

Jen mia restado en Jokohamo finigxis kaj nun mi alvenis en Kioto ~ la bela, kvieta urbo de Japanio. Mi spertis tiel nomata super express trajnon kiu veturas 300 kilemotroj po horo. Estis interesa sperto por mi. Kaj pli interese, mi entrajnigxis en malgxusta trajno, sed kiu veturis al la sama direkto. Mi devis esti en la sekvanta trajno. Tamen ne gravas, mi uzis la saman trajnon cxar estis vakaj lokoj kaj bone atengis al Kioto. Dank' al Tahira, sxi jxuste venis cxe la kajo kaj akceptis min. Sen sxia helpo, mi tute ne atingos al la domo. Sxi gvidis min gxis la Esperanto-Domo de Kioto. Mirinde, etas agrabla ideo malfermi tian domon kie esperantistoj de tuta mondo povas veni kaj tranokti. Estis nia ideo fari tion en Katmando, eble en 1995. Mi revis pri tio kun S-ro Kim eble en 1995 kaj cxio nun malaperas. Tamen restas espero cxe mia koro ke mi tiel iel faros similan. Mi de kore dankas al S-ino Aikauxa Secuko pro sxia dauxra laboro. Estas malgranda tri-etajxa domo kie homoj ve...

Estis interesa tago hodiaŭ je multaj anguloj. Etis nia plano viziti Kanagawa Simbhun hodiaŭ. Ni atingis al la oficejo je 11.00 kaj iu s-ro R Kamata rakontis al ni pri la historio kaj aktuala afero de la ĵurnalo. Li rondvojaĝigis nin al la oficejo. Etis grandega oficejo kun eble 200 komputiloj kaj multaj faksiloj, kopiiloj ktp. Mi volis scii pri la ĵurnalisma demokratio en Japanio. Mi pensis pri la Maoistoj kiuj malhelpas disdono de ĵurnaloj en Nepalo. Mi ne plu volis paroli pri nepala ĵurnalismo. Poste ni iris al Newspark, la Japana Ĵurnalo-Muzeo. Same kiel ĉiam en japanio, la muzeo esas bone aranĝita kaj bela klarigita (sed ne multe en la angla). Japanoj vere havas pli kaj pli longa historion kaj rakonton pri rapida evoluo ol Nepalo. Subite mi memoris ke mi volis donaci mian ĵurnalon "The Himalayan Times" al la japan ĵurnalo kie mi vizitis. Mi bonsanĉe forgeis tion kaj nun mi volis donaci ĝin al la muzeo. Mi hazarde proponis al iu gardisto pere de s-ro Doi kaj li t...

Estis "okupita" dum tuta tago hodiaŭ. Matene mi iris al la moaro kun Prwaaz kaj multe ĝuis la akvon. Kiel ano de montara lando, mi ĉiam soifas vidi amason da akvo sur la tero - tiom vasta kiom tero povas esti. Kaj mia koro malfermiĝas kiam mi vidas senliman akovo-amason. Mi multe ĝojis serĉante konkaĵon en la marbordo kaj vidante kiel homoj prenas iliajn gefilojn al la maro por ĝojigi ilin. Ni eĉ trovis tiujn specojn de tribo ke homoaj timu nin. Poste ni tagmanĝis kaj preparis sin por turismi en malnova parto de la Kamakura, gvidite de gs-roj Doi. Ni vizitis al tombejo de Jui Ĉuunoŝin, la esperantisto el Jokohamo kiu sinbruligis ĝis morto, protestante kontraŭ la milito en Vjetnamio. kaj samtempe mi povis viziti al la tombejo de familio de Doi. La loko kaj sistemo de tombejo plaĉas al mi. La loko vere etis bela, paca kaj agrabla. Kaj tombejo donas al ni specifikan lokon kie vi povas saluti, danki, plendi kaj grumbli al viaj gepatroj forpasintaj kiam vi ne sukcesos f...

Hodiaux estas eble la plej malgxoja tago dum mia vojagxo. Etis tiel planita ke hodiaux okazos kajto-flugigado kaj ankaux trinakdo de nepala suko "Kwati" kun nepalanoj kiuj laboras tie cxi. De mateno mi estis eksciita. Sed mi unue malfruigxis pro dormanta horlogxo. Mi haste iris al la stacidomo de Kanajawa-Bunko, kie mi nun logxas. Kaj kaptis la trajnon al Yokohama, kiel ni planis matene. Mi do eltrajnigxis preskaux je la gxusta momento. Sed mi ne povis vidi iun ajn tie. Mi sercxis s-ino Gyanu Didi, kiu devis atendi min tie. Mi multe sercxis sed neniu ne-japana vizagxo estis tie. Mi eksteren iris por telefoni post 15 minutoj. Kaj strange la mi ne povis kontakti sxin. Iu vocxo auxdigxis en la japana, kiun mi tuute ne povus kompreni. Mi petis al nekonata japano kaj li volis helpi min sed nur estis neebla. Mi cxefe folas acxeti iun ludilon. Kaj poste mi iomete promenis en magazenoj proksimaj kaj finfine reiris al hejmo, laca, malsukcesa kaj malfelicxa. Iomete ripozis kaj uzis ret...

Estis malfacile adiaŭi sed tio estas la regulo. Matene mi vekis sin frue ĉar restis iom da pakado. Mi ne sukcesis manĝi sufiĉe. Neio plaĉis al mi. Simple, mi evitas manĝi kaj preferis trinki sukon. Mi sukcesis telefoni al Gyanu Diri kaj subite memoris ke mia programo kun Newa amikoj ne estas hodiaŭ sed nur morgaŭ! Dankon al ŝi. Mi tiom okupiĝis kun kongresaj aferoj ke mi ne povis memori la daton... Iris al salona halo kun Vjetnaminoj. Estis preskaŭ preta. La programo estis mallonga sed sufiĉe signifoplena. Post la raporto de la ĝenerala sekretario kaj kongresa rezulucio, la membroj de LKK venis antaŭe kaj ni havis sanĉon saluti ilin. Post la fino, same kiel ĉiam, longe daŭris adiaŭo - la senfina laboro inter geesperantistoj. Mi iris al la hotelo por ekzameni mian monujon ĉar ĝin hazarde lasis al mia valizo. Kaj poste mi iris al ZAIM, kie oni ĵus finis la ekspozicio kaj koncertoj. kiel antaŭ promesis, venis Ombro. Ni havis ŝancon helpi iomete al la Esperanto-pentristo kies pentraĵoj est...

2007-07-10 Matene komencis la UEA Komitato 3 kie oni diskutis pri reformacio de regularoj ktp. Tio ne multe interesis min kvankam mi devis lerni la kernon de la UEA admnistracio kiel la prezidanto de la landa asocio. Mi ne plu povis toleri ĝin kaj tuj turnis sin al la kunsido de E@I. Estis du junuloj kiuj respondecis pri E@I kiuj rakontis pri la historio de la projekto, disvastiĝo de la programo kaj denove pri iliaj planoj. Tio estis vere utila por mi. Mi provos labori kun aŭ por ili je mia nivelo. Mi scias ke mi estas stulta pri tiaj aferoj sed mi estos ĉe ili. Post mallonga umado venis tempo por la kunsido pri indiĝenaj popoloj. Do mi volis lerni kiel Esperanto povas helpi la movadon de indiĝenoj kaj konservi iliajn rajtojn. Sed sekvis rakontoj pri kio mi ne interesiĝis kaj volis dormi. Jen finfine mi estis libera. Mi tuj iris al kongresa poŝtoficejo por sendi poŝtkarton al Ursula. Kaj mi ankaŭ havis kelke da katrojn kun speciala ŝtampo. Mi tuj iris eksteren por manĝi kaj surv...

Mia hodiauxa kongresado komencigxis kun partopreno en la kunsido kie nova estraro de UEA prezentis sin. Estis fakte gxoja ke nova estraro anstatauxas la malnovan. Ili nature havis tre multe por paroli, promesi, por diri al la tuta mondo ke ili nepre bone laboros. Sed poste okazis tiel ke ecx partoprenantoj ne povis espremi ilian plendojn aux gratulojn cxar pli multe da tempo la podiumo mangxis. Estis tiel. Mi gxojis ke iu sinjoro havis kuragxon paroli pri la diskriminaco inter la maljunuloj kaj junuloj en la UK. Vere, la ejo por gejunuloj, tn, ZAIM, estis tre kompatinda, se ne estas mizera. Ili vere ne postulas lukson sed ili ankaux volas estis en preskaux egala loko. Mi povis iri al la kunsido de Deligita Reto, la listo de nomoj kaj adresoj kiuj promesis helpi al gastoj. Mi informis al ili ke kelkaj amikoj ne volas estis delegito plu do ili devas havi sistemon forjxeti tiujn nomojn. Poste mi povis iri por mangxi kun Onklo kaj Rose. Mangxajxo nepre estis bona. Kaj ni renkontis iun uson...

Hodiaŭ estis speciala tago por ni. Ĉar estis la eksturso-tago, mi ne devis kongresi kun mia peza sako. Kaj, kiel ĉiam, la ekskursoj estis multe-kostaj kaj mi preferis eviti tion. Do, mi volis plani promeni en la tuta urbo (almenaŭ tiom kiom eblos). Matene mi aŭdis ke JEI havis specialan programon por invititoj. Ni ĉiuj estos bonvenigita de Japana Esperanto Instituto (JEI). Bonege - estas la loko kie mi tre tre volis iri - mi fakte volis ŝteli la sekreto de ĝia sukceso. Sur la strato mi trovis kafejon "Esperanto". Estis interesa kaj laŭ mia opinio, tio helpos homojn pensi pri la vorto kaj eventuale ili mem serĉos la signifon. Je la naŭa ni trovis Tahira atendanta kaj ni per trajne iris al JEI, estis ĉirkaŭ la centro de Tokyo, en la strato nomata Shinjuku. Estis tre okupita larĝa strato. Kaj la domo estis ne granda sed estis ĉe la strato kaj havis malgrandan fenestron sur teretaĵo kun ekspozicio de Espernato-libroj. Ankaŭ estis metala vorto Esperato super la pordo kaj sama...