Razeno blogas Esperante...

Interese okazis hieraŭ vespere (2011-08-28). Mi invitis al Mayomi Asui kaj Sundari Mika por vespermanĝi ĉe mi. Ambaŭ estas japaninoj sed de longa tempo vivis en Nepalo kaj do bone parolas en la Nepali lingvo. Mi volis ke ili konatiĝu ĉar ambaŭ amas Nepalon, konas Nepali lingvon kaj studas Esperanton. Tre bedaŭrinde, estis malluma kiam ili venis. Sundari venis kaj laboris sur ŝia Nepali-teksto kaj poste venis Mayomi. Ili interse interbabilis. Antaŭ kelkaj monatoj mi renkontis Sundari-n kaj ŝi petis al mi traduki du nepalajn naktonjn "Resham firiri" kaj "Lyaymhama daju". Mi estis okupita (aŭ simple pigra) kaj ne povis fini ilin. Mi faris duonon el ambaŭ kantoj kaj lasis senfinite. De multaj jaroj mi volis traduki ĝin (almenaŭ Resham firitri) en Esperanto. Mi faris kaj lasis multfoje ĉar en Nepalo, esperantistoj ne emas kanti esperante kaj estos senutila se mi tradukos ĝin kaj neniu kantos. Nun, la japana kantistino Sundari volas kanti tiujn kantojn dum iu E...

Okazis kunveno ĉe Nepala Espernt-Asocio hieraŭ (2011-08-28) por la unua fojo post nia vojaĝo al Kopenhago. Mi pensis ke eble ĉiuj partoprenintoj venos al la asocio por rakonti/raporti pri iliaj vojaĝoj, pri iliaj sukcesaj partoprenoj en la UK, por kunplani por la venotaj agadoj de la asocio. Kompreneble, post tiom da monelspez kaj peno, oni devas reveni kun nova energio, ĉu ne? Sed, mi vidis ke nur du inter la sep vojaĝintoj havis tempon kaj energion por atingi al la asocio - mi kaj Bharat. Mi kaj Bharat iomete rakontis pri niaj spertoj. Ni babilis pri Peter, Jacob, Kim kaj LKKanoj. Mi ecx sendis mesagxon pri tiu grava kunveno kaux la peto de Bharat al liaj kutimaj invititoj. Estis Philip, Bharat kaj Narendra en la oficejo kiam mi eniris. Do komencis krokodilado. Poste venis Poshraj kaj aliaj salutantoj. Je la fino venis Nabinlal. La ĝenerala sekretario havis du proponojn: 1. Ni okazigu nacian kongreson. Ni devas fari ĝin en tiu ĉi monato ĉar post tri semajnoj forvojaĝos Posh...

Mi iris al la dana ambasadorejo por prezenti mian pasporton hodiaŭ tagmeze. Mi donis la pasporkton kaj la oficistino rigardis ĝin. Ŝi ankaŭ kopiis ĝin por la oficia kopio. Ŝi demandis al mi, "Kia estis la vojaĝo?" Mi respondis,"Bone. Dankon." Ili tion serĉas ĉar ili timas ke eble ni fuĝis en Danio. Nun ili estas certa ke ni ja revenis al nia hejmlado. Parasar estis tie kiam mi kaj Bharat atingis per mia motorbiciklo. Poste venis Nabin kaj Navaraj. Indu ne povis veni pro okupiĝo kaj ŝi ja sendis ŝian pasporton pere de Bharat. Sed la oficistino diris ke ŝi mem devas apari. Bharat diris ke Alinka jam venis sole al la ambasadorejo. Bharat informis ke venis invito de Korea Esperanto-Asocio por partopreni en Lorea Esperanto Kongreso. Bharat petis ke mi invitu al ĉiuj por morgaŭa kunveno ĉe Thamelo. = Venis fama japana fotografisto (mi forgesis nomon) ĉe mia hejmo por foti nepalan kurarton antaŭ hieraŭ (2011-08-24) . Li estas ĝentila maljuna sinjoro. Li ankaŭ v...

Pasis 12 post mia alveno en Katmando de Kopenhago. Dume pasis du sabatojn kiam mi ne povis ĉe esti en la kunveno de NEspA. Mi estis tute malsana la 13a kaj mi ne emis iri la 20an ĉar mi ricvis informon ke nia prezidanto kaj ĝenerala sekretario jam ne alvenis en Kamando. Mi ja havis ŝancon renkonti Poshraj-n kaj Narendra-n kaj rakonteti pri mia vojaĝo. Hodiaŭ mi ricevis mesaĝon de nia ĝenerala sekretario ke ni iru al la ambasadorejo vendrede (ni devis iri al la dana ambasadorejo kun fotokopioj de niaj pasportoj kun la ŝtampo ke ni ja revenis el Danio). Estis skribita en la noto kiun ni ricevis post ricevo de la vizo ke se ni ne faros tion, ni estos en la "nigra listo" de la ambasadorejo ktp ktp. Bone. Kaj mi samtempe proponis al ĉiuj vojaĝintoj ke ni faru prezentadon de nia vojaĝo aŭ partopreno en la UK. Mi havas preskaŭ ĉion en mia blogo kaj ankaŭ mi navas belajn fotojn. Mi kredas ke ni intersanĝu niajn spertojn kune.

Ĉirkaŭ 200 familioj devis lasi ilian hejmojn pro inundo en la rivero Mahakali, kiu situas en la okcidenta landlimo inter Nepalo kaj Bharato. Estas la unua fojo en pasintaj kvar jaroj, ĝi havis akvon je rapideco de 377,000 "cusec" da akvo en la rivero. La rivero havis plej multe da akvo dum post tagmeze marde. La inundo ŝajne pli detruos la vilaĝon ĉar la pluvado daŭras ankoraŭ en montaj regionoj en la nordo. Pro la problemo, Bharato malpermesis homojn trapasi la ponton de Banbasa. Oni jam ne estas certa ĉu homoj estis forfluigitaj. Sed ili vidis ke centoj da gebovoj kaj aliaj bestoj malaperis de la vilaĝoj. Aliflanke, 19 personoj perdiĝis en la rapidega rivero Kamala, de orienta parto de Nepalo kiam la boato sur ĝi inversiĝis. Akvo estas grava en Nepalo, sed pli grava estas sekurigi sin el la inundo kiu sekvas la ĝoja pluvsezono.

Kio okazas al ni post la morto? Neniu scias. Nature, forpaso de iu donas doloron al la restantajn familianoj. Sed ĝis kiam oni povas plori? Ĉu ĝis la fino de la mondo? Ĉu oni ne povas anstataŭe ridi? Venis tia demand eble antaŭ 400 jaroj. Okazist tiel ke juna filo de iu reĝino forpasis. La patrina koro ploradis. La reĝo, tre saĝe volis diris al ŝi ke ŝi ne estas la sola persono kiu perdis amatan familianon pro morto. Morto estas regulo de la mondo. Li anoncis tiuj kiuj perdis siajn parencojn dum junu jaro forgesu pri la morto por unu tago kaj venu al la reĝa palaco kun gajaj vestaĵoj kaj dancoj kaj kantoj. La civitanoj obeis. Kaj la reĝino miris ke frapo de morto okazis al miloj da familioj, kaj ili gaje piedmarŝis apud la palaco. Do, de tiu jaro, tia parado aŭ karnivalo de homoj kiuj perdis siajn familianojn en unu jaro venas al la reĝa palace kaj ankaŭ marŝas ĉirkaŭ la urbo. Krome, homoj ankaŭ povas partopreni en la karnivalo sen ies morto, nur por amuziĝo, kun strangaj vestoj, ...

Je juneco, junaj koroj trovas amon kaj imagas ke ili dum tuta vivo subtenos unu la alian en ĉiuj facilaj kaj malfacilaj tagoj. Sed kial kelkaj homoj nek bone vivas nek lasas aliajn homojn vivi en paco, nur ĉar li ne sukceas ricevi amon aŭ posedi ŝian amon? Tiel okazas en Katmando. 21-jaraĝa knabino Roji Maharjan, kiu loĝis en Juagal, apud la rivero de Bagmati, perdiĝis ekde vendredo kaj subite troviĝis mortite en merkredo, en arbaro de Nallu en Lalitpur, proksime de Katmando. La kadavro de la knabino estis trovita en la arbaro, pafmortita sur ŝia kapo. 21-jaraĝa knabo Subash Upreti, kiu venis en Katmando el la malproksima distrikto de Jhapa, estis arestita, kune kun liaj du amikoj, je ilia aliĝo al la murdo de la knabino. Antaŭ la policanoj, li konfesis ke li pafmortigis la knabinon, kiun li amis antaŭe kaj kiu poste ĉesis havi rilaton kun li. Por pafmortigi ŝin, li ricevis helpon de 21-jaraĝa Sachit Khadka, 24-jaraĝa Kumar Tamang, 24-jaraĝa Raju Lohar. La knabo, Upreti, venis al K...

Karaj, Jen mi jxus enhejmigxis. Me estas en mia aminda hejmo. La sama hxaosaj stratoj, neobeojam trafikoj, bruaj preterpasantoj, malpura aero ktp ktp. Sed gxi estas mia, vere mia; mi estas gxia. Tri semajnoj da vojagxo estis preskaux tro por mi. Cetere cxi foje. Sed mi gxojas ke mi havis bonegajn tempojn en Euxropo: en Danio kaj en Germanio. Mi denove volas danki al miaj gastigantoj. Nu. Mi ne povas kompreni la tempo-sxangxon. Mi devas dormi dum tuta tago hodiaux kaj morgaux mi iros al mia oficejo. La sama laborado denove. -- Razen Manandhar -- http://razeno.blogspot.com

Estimataj/karaj gesamideanoj en Danio, Saluton. Jam estas 10.20 nokte kaj morgaŭ matene mi veturos al la flughaveno. Eble morgaŭ matene mi ne havos tempon por skribi al vi. Mia restado en Kopenhago ja estis agrabla. Mi ne havas aliaj pli belajn vortojn por esprimi mian ĝojon. Mi sincere dankas vin por via helpo, subteno, promeso kaj kuraĝigo por min vizitigi tiun ekzotikan landon. Sen via laboro, helpo kaj deziro, mi ne povus estis tie ĉi. Mi gratulas vin por la sukcesa kongreso. Ĝi fariĝis pli sukcesa ol imago de multaj homoj. Mi gratulas vin ĉiujn por via bona laboro.  Mi ja deziris rendevuon kun kelkaj de vi post la kongreso. Sed mi ja ne povis fari tion ĉar vi estas okupitaj kaj mi ankaŭ ne bone havas scion pri la urbo. Mi petas pardonon por tio kaj mi volonte estos en kontakto kun vi per la reto. Mi precipe dankas al s-ro Peter Wraae, kiu gastigis min dum pluraj tagoj, veturigis min en lia aŭto kaj ankaŭ donis al mi bojan danajn manĝaĵojn. Mia memoro pri tiu ĉi vizito, ga...

Mi revenis al Kopenhago hodiaux, antaux tri horoj. Multe pluvis kiam mi piedrevenis al hejmo de Peter. Sxajnas ke ankoraux aliaj nepalanoj logxas cxi tie. Mi atendas Nabinon por kune flugi morgaux.

Estis agrable ĉe Franciska. Ni ĝoje matenmanĝis. Ni povis ankaŭ gustumi nepalstilan nutelon, kiun mi portis kune. Posttagmeze ni kune veturis al la stacidomo kun s-ino Saito kaj s-ino Kimie, kiuj ankaŭ gastiĝis ĉe s-ino Franciska. Post etas atendado venis Ursula. Francika iris al stacidomo kaj al flughaveno por adiaŭi la gapanajn gastojn. Mi kaj Ursula havis ŝancon vagadi en moderna kaj historia partoj de Franfurto. Ni promenis en Franfurto, unu el grandaj urboj de Germanio. Grandaj urboj ne multe allogas min, sed mi ĝojis vidi alian etoson de Germanio, post paca restado en la vilaĝo de Fachingen. Estis kvartalo kun multaj modernaj magazenoj. Ankaŭ homoj kantis sur strato por disvendi iliajn kompaktdiskojn. Tiu kvaratalo apud la stacidomo estis plenplena de eksterlandanoj. Koreoj kaj Cxinoj havis ecx iliaj propraj vendoj kie oni uzis siajn literojn. Interesis min la vendejo de armiloj. Pafiloj estis dekoraciitaj en la fenestro de la vendejo. Kaj surprizis min almozpetantoj, ...

Hodiaux matene mi lasis hejmon de Ursula kun mia valizo. Estis ja malfacila lasi tiun hejmon kiu donis al mi amon, komforton kaj felicxon dum kvin tagoj. Mi ricevis interesajn donacojn de sxi. Krome estis la plantojn de rubuso. Mi imagis ke mi sukcesos travivigi gxin en katmanda etoso. Ni fotis nin multfoje, sed ne suficxis. Kaj je la jxusta momento, la baterio de mia fotilo finigxis. Ni kune veturis al bela urbeto de Ruedesheim, kontruax la fresxa aero kaj gxuante la bela pejzajxo de deklivoj, tradiciaj domoj kaj la vasta rivero. Ni trapasis la riveron Rejnon de nia dekstra flanko. Kaj maldekstre estis rokoj de Lorely/Lorelei/ Lorelejo. Ursula rakontis al mi interesan folkloron. Estis iu bela virgulino/niksino tie kiu cxiutage kombis sian oran haron sub suno kaj sxia beleco tiris atenton de maristoj, kiu devis trafi akcidenton kontraux la deklivo. Kaj jen komencis folkloro. La roko ankaux gajnis famon pro la poemo de Heinrich Heine el la jaro 1823 .  Jen la kanto, ...

Matene mi estis preta iom malfrue ĉar ni nur je la 11a foriris. Ni vizitis la laborejon de Ursula. Estis simpla domo ĉe la strato; estis ege pura kaj bone aranĝita. Poste ni iris al la piknikejo. Post atendo dum kelkaj minutoj venis ŝiaj kolegoj kaj klientoj. Unu el ŝiaj kologoj jam vizitis al Bharato, Haridwar kaj Gangrotri ktp. La azia vivstilo plaĉis al li. Kaj li diris ke oriento nur kopiis malbonan flankon de Eŭropo. Mi aldonis ke ni lernis uzi plaston sed ne lernis kiel ĝin aranĝi. La klientoj venis kun siaj familianoj. Estis ja plezuro partopreni en la eŭropstila pikniko. Ili aranĝis fajron kaj rostis viandaĵon. Ene estis salatoj, fruktoj kaj trinkaĵoj. La pikniko finis kaj samtempe pluvis. Tuj poste la plovo vnis kun flmo-tondro kaj ankaŭ hajlis. Oh, ŝi povis veturi je rapideco de 70 kilometroj eĉ dum tia pluvego. Ŝi havis planon iri al ludejo Minigolf sed ni ne povis ludi pro la pluvo. Tamen mi ĝojis regardi ĝin el ekstero. En la hejmo, ni rigardis filmo pri Katmand...

Limburg ( http://www.limburg.de/ ) (ankaux nomigxas  Limburg an der Lahn)  estas proksima urbeto de Fachingen. Mi kaj Ursula promenis hodiaŭ tien ekde manteno. Post mallonga aĉetumado survoje, ni estis en al centro de la historia urbeto. Onidire, antaŭ 35,000 jaroj homoj ekvivas kaj post multfoja laboro de diversaj regantoj ktp, civilizacio en tiu urbeto floris. Dietkirchen estis la centra parto de la urbeto kaj ankaŭ eble la plej alta parto de ĝi.  Sur gxi lokas la plej bela preĝejo  http://en.wikipedia.org/wiki/Limburg_Cathedral . Oni ne devas pagi por eniri. Ĉirkaŭ as centoj de malgrandaj antikvaj domoj, kie situas nun luksaj resturacioj kaj vendejoj de memoraĵoj. Mi aĉetis kelkaj memoraĵoj por mi kaj por miaj geamikoj. Ankaŭ troviĝis kelkaj nepalaĵoj, kiuj terure multekostis. Ni mariŝis laŭ la akvo-muelilo kaj poste sidis ĉe la rivero.  Ni iomete diskutis pri filozofio apud la rivero. Ni ĝoje sidis apud la surstrataj seĝoj de iu resturacio ka...

2011 08 03 Fachingen Mia tago komenciĝis en Germanio kun brileco de la tago. Estis freŝa aero kaj bele vetero. Ni eltrajniĝis kaj denove veturis per loka trajno ĝis Limburg. Estis kvieta kaj bela urbeto denove. Venis Alfred, la edzo de Ursula por preni nin en lia aŭto. Ni veturis al Fachingen. Estis monta vojo kun multaj kurboj sed la aŭto rapidis ĝis 125 km po horo. Ni atingis al la hejmo. Mi ne povis kredi miajn okulojn ke homoj povas vivi tiel romantike en moderna mondo. Estis preskaŭ parto de rakonto de utopia, klasika romano. Ekstere ĝi aperas tre normala, ordinara eŭropstila vilaĝa domo sed ene estis trezoro de dekoraĵoj, donacoj el preskaŭ la tuta mondo, kvazau la muzeo. Post repozo ni vizitis al la vilaĝo. Estas malgranda vilaĝo kun ĉ 700 homoj. Estis ĉiam bonvenema kaj parolema persono en la strato. Ni poste ripozis al kiu benko de kie videblis alia parto de la vilaĝo, la akvo-fabrikejo kaj la loka trajnstacidomo. La akvo de Fachingen estas monfama pro ĝia kuraciga minera...