Post tiom longa kun vivado, kun manĝado kaj kun vojaĝado, la
parotprenantoj forlasis nin kaj ni sentis sin solace kiam ni ne havis ion por
labori kaj helpi ilin. La ekskurso ja finis sed ne viŝiĝis belaj memoroj de
amikeco, dank' al Esperanto, en niaj koroj.
Matene mi iris al la hotelo por adiauxi la grandan grupon.
Tagmeze venis Ursula al mia hejmo. Ni longe babilis cxefe
pri Budhismo. Mi akompanis sxin gxis la flughaveno.
Gxis venonta jaro!
No comments:
Post a Comment