2011/08/01

Mi vizitis al maron!

De manteno komenci ĉagrenoj. Mi volis preni ĉion el mia komptutilo al mia HDD-n sed ĝi ne akceptis ion ajn de mia komputilo. Mia komputilo jam ne havis spacon eĉ por miaj novaj fotoj de mia ciferuma fotilo. Do? Mia karaj fotoj….nek mi povas forĵeti ilin, nek povas elŝarĝi ilin en mia komputilo. Ĉu ne ne plu fotu? Tio ne eblas. Kaj ĉu mi aĉetu novan memorkarton? Tio eblas.

Matene mi, Nabin kaj Ursula veturis al la maro. Antaŭe, ni havis planon veturi per la buso sed poste Peter lasis nin ĝis la marbordo. Dankon al li.

Estis fama Bellevue strando de Klampenborg, iom norde de Kopenhago. Kiam ni estis ĉe la maro, ni apenaŭ vidis ĝin. Estis nubo kaj ankaŭ ventis malvarme. Nabin diris,"Ni devis kuporti lumilon por vidi la maro. Eĉu ĝi ne videblis."

Ankaŭ mi ne ĝojis. Mi esperis ke suno devas brili kaj ekstere devas estis varma por puŝi min en la maro. Ursula tuj kuris ene pro eksciito. Mi kuŝis sur la muro dum duonhoro.

Estis bela loko. Estis malmulte da homoj kaj ili atendas al sunon. Je mia dekstra flanko kuŝis plej multe nudistoj. Multeda maljunuloj kaj malmulte da maljunuloj aŭ junuloj kuŝis sur la sablo sen io ajn sur iliaj korpooj. Ili poste kuris en la akvo. Estis tro sranga por mi. Ili devis serĉi iom pli izoliita loko por ĝui naturon se ili vere volas vivi nudiste. En aliaj flankonj viroj en longaj pantolonoj kaj virinoj en bikinoj ĝuis la akvon. Ankaŭ estis multaj infanoj kun iliaj gepatroj.

Dank' al dio, suno brilis kaj mi ankaŭ kuris en la maro. Miaj okuloj, alkutimiĝantaj al montaroj, ĉiam freneziĝas kiam mi vidas vastan maron. Mi fermis miajn okulojn kaj aŭskultis la maron, kantantan. Estis kvazaŭ meditado por mi en la akvo. La akvo estis mirinde pura kun bela sablo. Mi foje provis naĝi – tio estas la sola bedaŭro en mia vivo kion mi sentas dum mia vizito al maroj ke mi ne lernis naĝadon dum mia juneco. Mi povus tiom multe, longe kaj profunde naĝus, nur se mi scius kiel naĝi.

Nabin ne volis naĝi. Li anstataŭe kuŝis sin en razeno proksime kaj ĝuis la ĉirkaŭaĵon sole.

Ni revenis el la maro post tri horoj, je la 1a. Ni trovis afablan sinjorinon en la stacidomo, kiu helpis nin trovi la ĝustan buson. Ŝia fratino loĝas en Barato kaj so ŝi sufiĉe bone scias pri Nepalo.

La buso surterigis nin ĵus antaŭ la fama magazeno de Lingby, Stocenter. Mi jam elektis kelkajn aĵojn aĉeti kiam mi venis al tiu magazeno kun Peter, Nabin, Navaraj kaj Indu. Nun, estis bona sanĉo por mi aĉeti tiun aĵon. Sed mi ne volis aĉeti ion ajn, ĉar varoj terure multe kostas kaj mi tute ne povis kompreni kial midevas pagi 12 pro cento da takson al regisatro (dum monsanĝado) kiam mi ne ricevas servon de la ŝtato kiel la danaj civitanoj. Kaj tuj pluvis severe kaj estis por ni malfacila lasi ma magazenon. La bunta magazeno do tenis nin unu pli da horo. Kaj, mi kaj Nabin sukceis trovi malmultkostan jakon.

Nabin ne trovis ion kion li serĉis – li serĉis poton por ŝia filino pisi kaj tio kio troviĝis ne plaĉis al li. Mi hazarde trovis bicikleton por Lumanta kaj aĉetis ĝin. Ni denove iris al la alia flanko por aĉeti artaĵon. Mi montris al Ursula la tendon kiun mi elektis antaŭ unu semajno. La prezo estis bona sed la vendisto ne akceptis eŭron kaj mi nur ne  volis pagi 12 pro cento pli da mono je monsanĝo. Mi aĉetis tamen du ceramikajn birdojn, kiuj plaĉis al mi jam ekde komenco. Mi ankaŭ havis okulojn sur la glasaj kandelingoj, sed restas la probmelo: mi ne povas estis certa ke ili atingos en mia hejmo en ĝusta formo, senrompite.

Ursula regalis nin per glaciaĵo. Ne estis la ĝusta tempo por glacio sed ankaŭ ne estis malbona ideo, kvankam ĝi estas malamiko de mia malforta gorĝo. Mi glutis glaciaĵon, pensante ke momo (varma manĝaĵo kun viando ene, tre fama manĝaĵo en Nepalo) estus pli taŭga manĝaĵo en tiu pluvanta tempo. Survoje mi ankaŭ vizitis la vendejo-rondon Nitto. Ĝi estis alispeca vendejo kiel troviĝis pli malmultekostaĵo (kaj do, malplibonkvalita) kiel iris ĉefe eksterlandanoj por aĉeti manĝaĵon kaj aĵojn por kuirejo ktp.

Post duona horo da marŝado, ni atingis al la hejmo de Peter. Peter kaj lia amikino jam estis enhejme. Ni povis paroli pri la mirinda sperto – sunbrilo dum naĝado kaj pluvo dum aĉetumado. Lone estis timanta ke eble pluvis kiam ni naĝis.

Nabin volis uzi la komputilon por babili kun lia edzino sed ŝi na venis surline. Poste venis tempo por vespermanĝi. Ni denove manĝis rizaĵon. Post bongusta manĝado, mi sukcesis skajpi kun mia edzino.

No comments: