2011/08/29

Esperantiĝis "Resham firiri" !

Interese okazis hieraŭ vespere (2011-08-28). Mi invitis al Mayomi Asui kaj Sundari Mika por vespermanĝi ĉe mi. Ambaŭ estas japaninoj sed de longa tempo vivis en Nepalo kaj do bone parolas en la Nepali lingvo. Mi volis ke ili konatiĝu ĉar ambaŭ amas Nepalon, konas Nepali lingvon kaj studas Esperanton.

Tre bedaŭrinde, estis malluma kiam ili venis. Sundari venis kaj laboris sur ŝia Nepali-teksto kaj poste venis Mayomi. Ili interse interbabilis.

Antaŭ kelkaj monatoj mi renkontis Sundari-n kaj ŝi petis al mi traduki du nepalajn naktonjn "Resham firiri" kaj "Lyaymhama daju". Mi estis okupita (aŭ simple pigra) kaj ne povis fini ilin. Mi faris duonon el ambaŭ kantoj kaj lasis senfinite. De multaj jaroj mi volis traduki ĝin (almenaŭ Resham firitri) en Esperanto. Mi faris kaj lasis multfoje ĉar en Nepalo, esperantistoj ne emas kanti esperante kaj estos senutila se mi tradukos ĝin kaj neniu kantos.






Nun, la japana kantistino Sundari volas kanti tiujn kantojn dum iu Esperanto-programo en oktobro en Kioto, Japanio. Mi kredas ke tio estas tre granda propogando de Esperanto (kaj nepalaj kantoj).

Hodiaŭ mi finis tiun laboron. Post longa laboro, mi sukceis traduki unu el plej famaj nepalaj kantoj en Esperanto "Resham firiri".

Mi petas vin, bonvolu tralegi ĝin kaj juĝu se ĝi estas komprenebla. Tuj informu ĝin se ĝi havas gramatikan eraron, aŭ vi ne povas kompreni ĝin. Mi petas vin, lasi se nur temas pri vorto-ordo ĉar mi devis la vorto-ordon aŭ vorto-elekton tiel aranĝi por ke ĝi estu kantinda.

Jen la rezulto:

रेशम फिरिरि... रेशम फिरिरि
Silko fluanta...  silko fluanta

धेरै दिन भो नेपाल आएको धेरै ठाउँमा घुमियो
Jam pasis mul- taj tagoj de mia veno al Nepalo

त्यही ठाउँको सम्झनामा मेरो मनमा फूल फुल्यो
Floro floris cxe mia koro pro la bela memoro
नयाँ ठाउँको नयाँ फूल खोज्न टिप्न मन लाग्यो
Mi volas kol - ekti florojn de la nova vilaĝo
फूलको माला हातमा लिइ तिमीलाई भेट्न मन लाग्यो
Mi volas renkonti vin, kun la bunta bukedo
रेशम फिरिरि रेशम फिरिरि रेशम फिरिरि रेशम फिरिरि
Resham firiri, resham firiri silko fluanta, silko fluanta
उडेर जाउँ कि डाँडामा भन्ज्याङ रेशम फिरिरि
Flugi al monto mi volas kiel silko fluanta
अब जाउँ तिम्रो ठाउँमा रेशम फिरिरि
Veni al via loko mi volas silko fluanta.
धेरै ठाउँमा डुल्यो घुम्यो धेरै साथी भेटियो
Jam iris al multaj lokoj kaj mi trovis amikojn
त्यही ठाउँको सम्झनामा मेरो मनमा फूल फुल्यो
Floro floris cxe mia koro pro la bela memoro
नयाँ ठाउँको नयाँ फूल खोज्न टिप्न मन लाग्यो
Mi volas kol - ekti florojn de la nova vilaĝo

फूलको माला हातमा लिइ तिमीलाई भेट्न मन लाग्यो
Mi volas renkonti vin, kun la bunta bukedo.

यात्रा मेरो सिद्धिएको छैन तिमीलाई भेट्न मनलाग्यो
Mi ne finis vojaĝon, mi volas renkonti vin.
Tradukis: Razen Manandhar (2:08 PM 8/29/2011)

=
Persone, nepalanoj celebras hodiaŭ la Tagon de Patro. Tiuj kiuj havas iliajn patrojn donacas bongustajn manĝaĵojn aŭ vestaĵojn kaj dankas la patrojn por iliaj dumvivaj zorgoj. Kaj, tiuj kies patroj ne plu vivas, ili donacas manĝaĵojn al loka pastro.

Mi apartenas al la dua manbonŝanca kategorio. Mia patro lasis min antaŭ 24 jaroj (en 1987) kiam mi estis sufiĉe juna. Mi donacis manĝaĵon al bonzino ĉe la budhisma monaĥejo apud proksime al mia hejmo. Mi ne kredas ke mia patro venos por manĝi ĝin. Sed tio donas al mia koro pacon ke mi povis fari almenaŭ tion por memori lin. Jen mia paro:



=
Kaj iomete pri politiko:

Komunista politikisto D-ro Baburam Bhattarai elektiĝis kiel nova ĉefministro kaj malvenkiĝis demokrata politikisto Ramchandra Paudel (por la 18a fojo!). Estas bona ŝanco por li doni novan gusto de evoluo por nepalanoj. Sed restas granda baro de opozicio. Mi ne pensas ke oni lasos lin fari bonon por la lando. Tia estas Nepalo.

2011/08/28

Kio post Kopenhago?


Okazis kunveno ĉe Nepala Espernt-Asocio hieraŭ (2011-08-28) por la unua fojo post nia vojaĝo al Kopenhago. Mi pensis ke eble ĉiuj partoprenintoj venos al la asocio por rakonti/raporti pri iliaj vojaĝoj, pri iliaj sukcesaj partoprenoj en la UK, por kunplani por la venotaj agadoj de la asocio. Kompreneble, post tiom da monelspez kaj peno, oni devas reveni kun nova energio, ĉu ne?

Sed, mi vidis ke nur du inter la sep vojaĝintoj havis tempon kaj energion por atingi al la asocio - mi kaj Bharat. Mi kaj Bharat iomete rakontis pri niaj spertoj. Ni babilis pri Peter, Jacob, Kim kaj LKKanoj.

Mi ecx sendis mesagxon pri tiu grava kunveno kaux la peto de Bharat al liaj kutimaj invititoj.

Estis Philip, Bharat kaj Narendra en la oficejo kiam mi eniris. Do komencis krokodilado. Poste venis Poshraj kaj aliaj salutantoj. Je la fino venis Nabinlal.

La ĝenerala sekretario havis du proponojn:
1. Ni okazigu nacian kongreson. Ni devas fari ĝin en tiu ĉi monato ĉar post tri semajnoj forvojaĝos Poshraj. Ni tamen ne povis decidi pri la dato.

2. Ni okazigu sudazian seminarion en Katmando. Ĉu ebles? Kiuj venos de kiuj landoj? El Bharato kaj Pakistano? Ni ne multe esperas sed mi diris ke ni unue decidu okazigi kaj venos tiuj kiuj vere havas koron. Mi promesis ke mi gastigos kelkajn nepagipovulojn.

Mi miris ke la vojaĝintoj forgesis pri la asocio tiom rapide. De kiam Franciska kaj Jacob portis proponojn subteni nepalanojn, elveŝiĝis esperantistoj ĉe Thamelo. Eĉ tiuj pli ofte venis al al asocio kiuj antaŭ preskaŭ neniam venis; eĉ salutantoj ekbalbutadis. Ili agis kvazaŭ la plej aktivaj esperanstistoj.  Iu volis kaŝi la informon kaj devis dissendi, ni kvareilis, kaj finfine solvis tiel ke 7 personoj vojaĝos. Ni ĉiuj ĝuis la vojaĝon. Ni iel, de iu, ricievis partan kaj tutan subtenon. Kaj, do, nun post la vojaĝo, ni intencas forgesis la asocion kaj ni ne havas tempor por diskuti pri la movado.

Nur hodiaux, dimancxe, mi legis mesagxon de Alinka ke li jam estas en Itahario.

 Estas nepala kuntimo, kiam vi ne voas veni, vi simple diras, mi estas okupita…pro tio, mi ĉiam diras nur vojaĝo kaj partopreno en la UK ne estas movado. Ni devas revizi niajn strategion.

2011/08/26

Mi przentis mian pasporton al la dana ambadasorejo


Mi iris al la dana ambasadorejo por prezenti mian pasporton hodiaŭ tagmeze. Mi donis la pasporkton kaj la oficistino rigardis ĝin. Ŝi ankaŭ kopiis ĝin por la oficia kopio. Ŝi demandis al mi, "Kia estis la vojaĝo?"

Mi respondis,"Bone. Dankon."

Ili tion serĉas ĉar ili timas ke eble ni fuĝis en Danio. Nun ili estas certa ke ni ja revenis al nia hejmlado.

Parasar estis tie kiam mi kaj Bharat atingis per mia motorbiciklo. Poste venis Nabin kaj Navaraj. Indu ne povis veni pro okupiĝo kaj ŝi ja sendis ŝian pasporton pere de Bharat. Sed la oficistino diris ke ŝi mem devas apari. Bharat diris ke Alinka jam venis sole al la ambasadorejo.

Bharat informis ke venis invito de Korea Esperanto-Asocio por partopreni en Lorea Esperanto Kongreso.
Bharat petis ke mi invitu al ĉiuj por morgaŭa kunveno ĉe Thamelo.
=
Venis fama japana fotografisto (mi forgesis nomon) ĉe mia hejmo por foti nepalan kurarton antaŭ hieraŭ (2011-08-24) . Li estas ĝentila maljuna sinjoro. Li ankaŭ volis foti nin manĝanta, kaj li tion faris. Poste ni donacis nepalan manĝaĵon al lia grupo.

Hieraŭ (2011-08-25) mi ĝoje renkontis s-inon, japana esperantistino kiu jam vivis en Nepalo dum ĉirkaŭ 12 jaroj. Ŝi studis en Nepalo pro politiko kaj loĝis ĉirkaŭ 2 jaroj.

Mi demandis al ŝi pri ŝanĝojn ŝiaj okuloj kaptis. Ŝi diriske surstrate troviĝas pli altaj domoj. Sed en enaj partoj kaj pri vivstilo, malmulte sanĝiĝis.

Mi rakontis al ŝi pri mia vojaĝo al Japanio kaj ankaxu diris ke mia Esperanto-libro pri Japanio aperontas.
Kaj mi demandis al ŝi pri ŝia impreso de Nepalo. Ŝi diris,"Mi ne povas neŭtrale respondi kiam oni demandas al mi pri Nepalo. Mi amas ĝin tiom multe ke mi ne povas ne ami ĝin kiam mi devas opinii pri ĝi."

Laŭ ŝi, en Nepalo, homoj estas feliĉaj kaj ili havas tempon por amikaj kaj familiaj etosoj.
=
Iomete da novaĵo
Jam pasis tri jaroj kaj ankaŭ pasos re-aldonitaj tri monatoj en kelkaj tagoj. Sed neia pregreso okazis je tia afero. La altkastaj politikistoj ankoraŭ staras kontraŭ la nova (jam promesita) propono fari Nepalon federala respubliko.

Nu, oni denove staras por batali por la seĝo de ĉefministro. Jen venis du kandidatoj -- kompreneble de alta kasto kaj ankaxu viroj -- por la plej alta posteno. Ili estas D-ro Baburam Bhattarai (li representas la komunista partio, la Maoistoj, kiuj batalis por komunista regno en Nepalo antaŭ 16 jaroj kaj pro kio mortiĝis 13,000 homoj) kaj Ramchandra Paudel (kiu antaŭe konstestis por la sama posteno kaj malvenkis por 12 foje). Ni, indiĝenoj, scias ke nenia bono okazos ne gravas kiu inter la du venkos…

2011/08/23

Ni iros al la dana ambasadorejo vendrede


Pasis 12 post mia alveno en Katmando de Kopenhago. Dume pasis du sabatojn kiam mi ne povis ĉe esti en la kunveno de NEspA. Mi estis tute malsana la 13a kaj mi ne emis iri la 20an ĉar mi ricvis informon ke nia prezidanto kaj ĝenerala sekretario jam ne alvenis en Kamando.

Mi ja havis ŝancon renkonti Poshraj-n kaj Narendra-n kaj rakonteti pri mia vojaĝo.

Hodiaŭ mi ricevis mesaĝon de nia ĝenerala sekretario ke ni iru al la ambasadorejo vendrede (ni devis iri al la dana ambasadorejo kun fotokopioj de niaj pasportoj kun la ŝtampo ke ni ja revenis el Danio). Estis skribita en la noto kiun ni ricevis post ricevo de la vizo ke se ni ne faros tion, ni estos en la "nigra listo" de la ambasadorejo ktp ktp. Bone.

Kaj mi samtempe proponis al ĉiuj vojaĝintoj ke ni faru prezentadon de nia vojaĝo aŭ partopreno en la UK. Mi havas preskaŭ ĉion en mia blogo kaj ankaŭ mi navas belajn fotojn. Mi kredas ke ni intersanĝu niajn spertojn kune.



2011/08/17

Inundo frapis 200 familiojn en okcidenta Nepalo


Ĉirkaŭ 200 familioj devis lasi ilian hejmojn pro inundo en la rivero Mahakali, kiu situas en la okcidenta landlimo inter Nepalo kaj Bharato.

Estas la unua fojo en pasintaj kvar jaroj, ĝi havis akvon je rapideco de 377,000 "cusec" da akvo en la rivero.
La rivero havis plej multe da akvo dum post tagmeze marde.

La inundo ŝajne pli detruos la vilaĝon ĉar la pluvado daŭras ankoraŭ en montaj regionoj en la nordo.
Pro la problemo, Bharato malpermesis homojn trapasi la ponton de Banbasa.

Oni jam ne estas certa ĉu homoj estis forfluigitaj. Sed ili vidis ke centoj da gebovoj kaj aliaj bestoj malaperis de la vilaĝoj.

Aliflanke, 19 personoj perdiĝis en la rapidega rivero Kamala, de orienta parto de Nepalo kiam la boato sur ĝi inversiĝis.

Akvo estas grava en Nepalo, sed pli grava estas sekurigi sin el la inundo kiu sekvas la ĝoja pluvsezono.

2011/08/14

Festivalo de Gaiĝatra aŭ Saparu okazis en Katmando

Kio okazas al ni post la morto? Neniu scias. Nature, forpaso de iu donas doloron al la restantajn familianoj. Sed ĝis kiam oni povas plori? Ĉu ĝis la fino de la mondo? Ĉu oni ne povas anstataŭe ridi? Venis tia demand eble antaŭ 400 jaroj.


Okazist tiel ke juna filo de iu reĝino forpasis. La patrina koro ploradis. La reĝo, tre saĝe volis diris al ŝi ke ŝi ne estas la sola persono kiu perdis amatan familianon pro morto. Morto estas regulo de la mondo. Li anoncis tiuj kiuj perdis siajn parencojn dum junu jaro forgesu pri la morto por unu tago kaj venu al la reĝa palaco kun gajaj vestaĵoj kaj dancoj kaj kantoj. La civitanoj obeis. Kaj la reĝino miris ke frapo de morto okazis al miloj da familioj, kaj ili gaje piedmarŝis apud la palaco.

Do, de tiu jaro, tia parado aŭ karnivalo de homoj kiuj perdis siajn familianojn en unu jaro venas al la reĝa palace kaj ankaŭ marŝas ĉirkaŭ la urbo. Krome, homoj ankaŭ povas partopreni en la karnivalo sen ies morto, nur por amuziĝo, kun strangaj vestoj, pentroj kaj maskoj sur iliaj vizaĝoj. Hodiaŭ (2011/08/14) okazis tiu festivalo.

Hinduanoj kredas ke animoj de homoj ne mortas sed ĝi devas iri al la ĉielo kie li/ŝi loĝas kaj akceptos premion aŭ punon laŭ la pureco de lia/ŝia vivo. Ili ankaŭ kredas ke bovino (sankta besto laŭ la Hinduismo) povas helpi la animojn de forpasintoj trapasi la riveron de fajro kaj malfermi la pordon de la paradizo. Pro tio, ili promenas kun bovinoj aŭ knaboj, vestitaj simbole kiel bovinoj en la karnivalo.

Budhanoj, aliflanke, pensas ke tiu ĉi festival estas stulta. Sed ili ankaŭ partoprenas en la karnivalo sed kun incensoj, drumoj kaj religiaj kantoj.

Dum tiu ĉi tago, oni faras satiron kontaraŭ la politicaj, ekonomiaj, sociaj kaj aliaj malicoj. De centoj da jaroj, oni rajtis paroli kontraŭ la registaro. Sed, nuntempe, kiam preskaŭ ĉiutaga vivo estas kvazaŭ satiro kaj oni rajtas diri kion ajn kontraŭ la registaro, la signifo de tiu ĉi festivalo, je tiu ĉi flanko jam perdiĝis.

Ĝin oni nomas loke Saparu kaj ĝi poste nomiĝas "Gaiĝatra" en la ŝtata lingvo.

Simila festivalo okazas ankaŭ en nevaraj urbetoj de Patan, Bhaktapur, Banepa, Dhulikhel, Trishuli, Dolkha, Khotang, Bhojpur, Chainpur, Ilam, Dharan, Biratngar, Birgunj, Hetauda kaj Pokhara.

Tiu tago havas specialan koincidenton por nepalaj esperantistoj. En 2008 venis Tatjana Luskotova el Rusio kaj en 2010 venis Elena kaj Walter el Italio. Kaj mi havis ŝancon promeni en la palaco kun ili.

Hieruax estis festivalo de "Gumpunhi". Oni manĝas specialan sukon, faritan de divarsaj semoj. Tiu ĉi festivalo estas speciala por altkastaj Hinduanoj. Ili ĉiam kunportas sanktan ŝnuron kaj en tiu tago, ili sanĝas tiun ŝnuron.



Budhanoj, alifkanke, kredas ke en tiu tago Budho venkis la malamikojn kiuj faris ĉion por malsukcesigi lian penadon.
(Fotojn mi ricevis de miaj geamikoj, ili ne estas fotitaj de mi)

2011/08/12

Kial amo fingxas je pafmorto?


Je juneco, junaj koroj trovas amon kaj imagas ke ili dum tuta vivo subtenos unu la alian en ĉiuj facilaj kaj malfacilaj tagoj. Sed kial kelkaj homoj nek bone vivas nek lasas aliajn homojn vivi en paco, nur ĉar li ne sukceas ricevi amon aŭ posedi ŝian amon? Tiel okazas en Katmando.

21-jaraĝa knabino Roji Maharjan, kiu loĝis en Juagal, apud la rivero de Bagmati, perdiĝis ekde vendredo kaj subite troviĝis mortite en merkredo, en arbaro de Nallu en Lalitpur, proksime de Katmando. La kadavro de la knabino estis trovita en la arbaro, pafmortita sur ŝia kapo.

21-jaraĝa knabo Subash Upreti, kiu venis en Katmando el la malproksima distrikto de Jhapa, estis arestita, kune kun liaj du amikoj, je ilia aliĝo al la murdo de la knabino.
Antaŭ la policanoj, li konfesis ke li pafmortigis la knabinon, kiun li amis antaŭe kaj kiu poste ĉesis havi rilaton kun li. Por pafmortigi ŝin, li ricevis helpon de 21-jaraĝa Sachit Khadka, 24-jaraĝa Kumar Tamang, 24-jaraĝa Raju Lohar.

La knabo, Upreti, venis al Katmando el lia hejmvilaĝo en Jhapa distrikto kaj la knabino estas indiĝeno de Katmando.

La 5an de aŭgusto, Maharjan lasis iris al ŝia urniversitato sed ne revenis ĝis vespero. Je la 7a vespere, la familianoj ricevis telefonvokon kaj SMS mesaĝon de nekonanta viro, kiu postulis 3 milionoj da rupoioj por liberigi la knabinon. Ŝia patro, Govinda Majarna, informis pri la incidento al la polico.

Laŭ la polico, la pafmorgigo estis farita tre planite. La viro havis amiikojn kiuj helpis lin mortigi tiun knabinon kiun li antaŭe amis.

La incidento estas grava por tiuj kiuj kredas ke amo estas la bazo de ĉiuj bonaj rilatoj. Ĉifoje, amo estis la bazo de la plej malbona rialto kaj malhumana krimo.

Fakte la knabo revenis tie ĉi kun ne kredebla malice plano. Li plibonigis rilaton kun la knabino, kune iris al iu proksima arbaro kaj pafmortigis ŝin.

Nu. La rilato malboniĝis. Ne scias kiu kulpas. Sed se tio rilato ne sukceis, tio ne signifas ke iu devas pafmortigi la duan. Li nek povis vivi pace kun plibona rilato kun alia knabino, nek lasis la knabinon kiu forlasis lian rilaton. Ĉu tio estas amo?

Jam ne ĉio estas malkovrita. Sed oni ĝenerale tiel komprenas ĝin: La geknaboj estis jn enamiĝo kiam ili studis kune. La afero bone iris sed poste ĝi ekdisfalis. La viro postulis ion de la virino, aŭ sekso (en Nepalo, sekso antaŭ la edziĝo ne estas akceptita kaj krom ekcepto, tio ne okazas) aŭ posedaĵo de la virino.  Do, la rilato inter ili pli kaj pli malboniĝis. La knabo finfine vojaĝis al Londono por plu studi. Pro io, la knabo revenis kaj faris nenion tie ĉi kaj la knabino kontinuis ŝian studadon. 

Hodiaŭ, la civitanoj de Katmando kaj Lalitpur protestis, postulante punon al tiu kriminalo kiu faris malpacon al virinoj.

2011/08/11

Mi sukcese enhejmigxis

Karaj,
Jen mi jxus enhejmigxis. Me estas en mia aminda hejmo.
La sama hxaosaj stratoj, neobeojam trafikoj, bruaj preterpasantoj, malpura aero ktp ktp. Sed gxi estas mia, vere mia; mi estas gxia. Tri semajnoj da vojagxo estis preskaux tro por mi. Cetere cxi foje.

Sed mi gxojas ke mi havis bonegajn tempojn en Euxropo: en Danio kaj en Germanio. Mi denove volas danki al miaj gastigantoj. Nu. Mi ne povas kompreni la tempo-sxangxon. Mi devas dormi dum tuta tago hodiaux kaj morgaux mi iros al mia oficejo. La sama laborado denove.
--
Razen Manandhar
--
http://razeno.blogspot.com

2011/08/10

Dankon al vi cxiuj, danaj samideanoj

Estimataj/karaj gesamideanoj en Danio,
Saluton.
Jam estas 10.20 nokte kaj morgaŭ matene mi veturos al la flughaveno. Eble morgaŭ matene mi ne havos tempon por skribi al vi.

Mia restado en Kopenhago ja estis agrabla. Mi ne havas aliaj pli belajn vortojn por esprimi mian ĝojon.

Mi sincere dankas vin por via helpo, subteno, promeso kaj kuraĝigo por min vizitigi tiun ekzotikan landon. Sen via laboro, helpo kaj deziro, mi ne povus estis tie ĉi.

Mi gratulas vin por la sukcesa kongreso. Ĝi fariĝis pli sukcesa ol imago de multaj homoj. Mi gratulas vin ĉiujn por via bona laboro. 

Mi ja deziris rendevuon kun kelkaj de vi post la kongreso. Sed mi ja ne povis fari tion ĉar vi estas okupitaj kaj mi ankaŭ ne bone havas scion pri la urbo. Mi petas pardonon por tio kaj mi volonte estos en kontakto kun vi per la reto.

Mi precipe dankas al s-ro Peter Wraae, kiu gastigis min dum pluraj tagoj, veturigis min en lia aŭto kaj ankaŭ donis al mi bojan danajn manĝaĵojn. Mia memoro pri tiu ĉi vizito, gastiĝo kaj lia gastigamo estos en mia koro ĝis kiam estos Esperanto en mia kapo.

Dankon al vi ĉiuj,
Razen Manandhar


-- 
Razen Manandhar
--

2011/08/09

En Kopenhago

Mi revenis al Kopenhago hodiaux, antaux tri horoj. Multe pluvis kiam mi piedrevenis al hejmo de Peter.

Sxajnas ke ankoraux aliaj nepalanoj logxas cxi tie. Mi atendas Nabinon por kune flugi morgaux.


2011/08/08

En Frankurto, kun Franciska

Estis agrable ĉe Franciska.

Ni ĝoje matenmanĝis. Ni povis ankaŭ gustumi nepalstilan nutelon, kiun mi portis kune.

Posttagmeze ni kune veturis al la stacidomo kun s-ino Saito kaj s-ino Kimie, kiuj ankaŭ gastiĝis ĉe s-ino Franciska. Post etas atendado venis Ursula.

Francika iris al stacidomo kaj al flughaveno por adiaŭi la gapanajn gastojn. Mi kaj Ursula havis ŝancon vagadi en moderna kaj historia partoj de Franfurto.

Ni promenis en Franfurto, unu el grandaj urboj de Germanio. Grandaj urboj ne multe allogas min, sed mi ĝojis vidi alian etoson de Germanio, post paca restado en la vilaĝo de Fachingen. Estis kvartalo kun multaj modernaj magazenoj. Ankaŭ homoj kantis sur strato por disvendi iliajn kompaktdiskojn. Tiu kvaratalo apud la stacidomo estis plenplena de eksterlandanoj. Koreoj kaj Cxinoj havis ecx iliaj propraj vendoj kie oni uzis siajn literojn. Interesis min la vendejo de armiloj. Pafiloj estis dekoraciitaj en la fenestro de la vendejo.

Kaj surprizis min almozpetantoj, eĉ en tiaj riĉaj landoj vivas mizeruloj. Ursula diris ke ĉiu civitanoj ricevas sufiĉe multe da monsubvencio por senlaboruloj kaj handikapuloj. Do kial peti almozon? Eĉ etis paro de gejunuloj kiuj havis grandan hundon kun ili.

Poste ni promenis ĉefe al la kvartalo Römerberg, okiu iam estis la parto de la Roma Imperio. Multaj mezepokaj konstruaĵoj estis rekonstruitaj. Multa el ili etis detruitaj dum la mondmilitoj. Ni ankaŭ gustumis tradician manĝaĵon de Germanio. Apud la rivero Maino. Estis bonŝance ke okazis gaja festo por ĝui. Ni spertis kelkajn aventurajn ludojn.








Plenigu la glasojn....
Frankurto




Poste mi aĉetumis denove antaŭ ol ni reiris al la stacidomo, kie atendis nin Franciska. Ni kune iris al restoracio por vespermanĝi. Regalis nin Ursula dum nia lasta kunmanĝado en Germanio. Mi vere trinkis el la gralso, kiu estis tiom granda kiom estas botelo. La mongola plado estis vere bongusta.

Kaj, je la 10 nokte, mi adiaŭis Ursulan, kun certa imago ke ŝi baldaŭ venos al Nepalo. Franciska akompanis min ĝis la ĝusta vagono de la trajno. Estis malfacile dormi en la trajno, sed mi ja ŝongis pri mia hejmo, mia familio kaj mia urbo.

2011/08/07

Adiaux Fachingen, mi turismis en Ruedesheim

Hodiaux matene mi lasis hejmon de Ursula kun mia valizo. Estis ja malfacila lasi tiun hejmon kiu donis al mi amon, komforton kaj felicxon dum kvin tagoj. Mi ricevis interesajn donacojn de sxi. Krome estis la plantojn de rubuso. Mi imagis ke mi sukcesos travivigi gxin en katmanda etoso. Ni fotis nin multfoje, sed ne suficxis. Kaj je la jxusta momento, la baterio de mia fotilo finigxis.





Ni kune veturis al bela urbeto de Ruedesheim, kontruax la fresxa aero kaj gxuante la bela pejzajxo de deklivoj, tradiciaj domoj kaj la vasta rivero. Ni trapasis la riveron Rejnon de nia dekstra flanko. Kaj maldekstre estis rokoj de Lorely/Lorelei/ Lorelejo. Ursula rakontis al mi interesan folkloron. Estis iu bela virgulino/niksino tie kiu cxiutage kombis sian oran haron sub suno kaj sxia beleco tiris atenton de maristoj, kiu devis trafi akcidenton kontraux la deklivo. Kaj jen komencis folkloro. La roko ankaux gajnis famon pro la poemo de Heinrich Heine el la jaro 1823Jen la kanto, kiun mi trovis en vidipekio:


Lorelej’
Ne scias mi, kial mi estas
Malgaja en la kor’.
Antikva fabelo restas
Por ĉiam en mia memor’.
Vespero jam ekmalheliĝas,
Fluadas la Rejn’ en trankvil’,
La supro de l’ monto lumiĝas
En vespersuna bril’.
Belega knabino jen tronas
Kun ora juvelar’,
La belan vizaĝon kronas
Mirinde la ora harar’.
Ŝi uzas kombilon el oro
Kaj dume kantas ŝi.
Mirige tuŝas al koro
Sorĉiga la melodi’.
Kaj sopiregon eksentas
Ŝipisto dum sia vetur’;
Rifaron li ne priatentas,
Al monto rigardas li nur.
Mi kredas, ke dronos finfine
Ŝipisto kun sia boat’,
Kaj tion kaŭzis feine
La Loreleja kantad’.
tradukita de Leopold Elb (mortinta 1912), kun postaj modifoj
Ni vagadis cxirkaux la homamasa strato plena je vendejoj de multekostaj donacoj. Post mallonga atendo en kafejo, ni gxoje renkontis Francika, s-ino Tume kaj s-ino Kikie en Rudesheim.

Rüdesheim ankaux estas komunumo en Germanio. Ĝi troviĝas en la distrikto Bad Kreuznach de la federacia lando Rejnlando-Palatinato. La 30-an de junio 2006 la komunumo havis 2366 loĝantojn (laux la vikipedio).





Ni veturis al la monteto de "Niederwald Pejzajxo-Parko( proksime de Rüdesheim am Rhein en Hesse, Germany) per sxnur vojo.






Sur la monteto estis granda statuo de diino de Libereco "Niederwalddenkmal". La monumento estis konstriita je memorod de fondigxo de la germana empiro post la fino de la  Franca-Prusia batalo . La unua sxtono lasis la 16an de septembero, 1871, de Wilhelm I. La skulptisto estis Johannes Schilling, kaj la arhxitektisto estis Karl Weisbach. Gxi kostis cxirkaux unu milliono oraj markoj . Gxi estis malkovita la 28an de septembro 1883. La 38-metroj alta monumento representas la unuigxo de cxiuj germanoj (laux la vidipekio).

Tre bedauxrinde, kiam ni estis tie, la monumento estis kovrita por renovigado. Tute ne gravas. Ni havis kvar belajn diinojn de libereco. Jen:


Survoje, s-ino Kimie rakontis pri sxia ekzotika vojagxo tra la Euxropo. Ni ankaux trapasis interesan groton de la sorto. Ni malsupren venis per pli dangxera sxnurvojo, kiu havis nur du segxojn.



Poste ni veturis per sxipeto laux la rivero al urbetoj Bingen kaj Ruedeshimer, kaj gxuis la belajn bienon de vinberoj kaj antikvaj kasteloj. Dume ni babilis pri vivo en Nepalo kaj ebleco por emeritoj vivi en Nepalo cxirkaux bela vetero kaj gajaj esperantistoj.





Vespere ni vizitis la hejmon de Profesoro Rukuro Makabe, 81, kiu logxas apud Frankfurto. Lia pasio al Esperanto en tiu cxi agxo, dum malsano donis al mi novan energion vivi s . Li abonas Esperanto-revuon kaj ankaux la japana gazetaro. Li mendis iun precipan Esperanto-libron! Mi demandas min, cxu mi memoros Esperanton kiam mi estos sur la lito? Miaj sinceraj salutoj al tiuj kiu dum tuta vivo, vivis por Esperanto. Tial nia linvo vivas ankaux hodiaux.


Mi komforte gastigxis en hejmo de Franciska.

2011/08/06

Pikniko

Matene mi estis preta iom malfrue ĉar ni nur je la 11a foriris. Ni vizitis la laborejon de Ursula. Estis simpla domo ĉe la strato; estis ege pura kaj bone aranĝita.

Poste ni iris al la piknikejo. Post atendo dum kelkaj minutoj venis ŝiaj kolegoj kaj klientoj.
Unu el ŝiaj kologoj jam vizitis al Bharato, Haridwar kaj Gangrotri ktp. La azia vivstilo plaĉis al li. Kaj li diris ke oriento nur kopiis malbonan flankon de Eŭropo. Mi aldonis ke ni lernis uzi plaston sed ne lernis kiel ĝin aranĝi.

La klientoj venis kun siaj familianoj.

Estis ja plezuro partopreni en la eŭropstila pikniko. Ili aranĝis fajron kaj rostis viandaĵon. Ene estis salatoj, fruktoj kaj trinkaĵoj.

La pikniko finis kaj samtempe pluvis. Tuj poste la plovo vnis kun flmo-tondro kaj ankaŭ hajlis. Oh, ŝi povis veturi je rapideco de 70 kilometroj eĉ dum tia pluvego. Ŝi havis planon iri al ludejo Minigolf sed ni ne povis ludi pro la pluvo. Tamen mi ĝojis regardi ĝin el ekstero.

En la hejmo, ni rigardis filmo pri Katmando Valo. Kaj sekvis filmo Kundun, pri la vivo kaj ekzilo de Dalai Lama. Mi etis tiom laca ke mi dormemis kaj venis malsupren. Poste Ursula venis kun bileto por Kopenhago kaj ankaŭ donacojn por mi.

Mi povis paroli kun Navaraj. Li diris ke li ekos el lia urbo matene kaj devis atingi en Frankfurto je la 12.30. Ursula diris ke Navaraj kaj Hans estas invititaj al la sama progamo – renkonti ie, boatumi kaj grimpi monteton per kablo-veturilo. Bonega ideo.

Do mia plano:
Jen la fino de mia vojagxo. Baldaux mi veturos al Frankfurto
7an mi promenos en Frankfurto kaj dormos cxe Franciska
8an mi promenos kaj ekveturos al Kopenhago, dormos en la trajno
9 an mi estos en Kopenhago kaj dormos cxe Peter
10an mi flogos al Katmando!

Post manĝo, ni denove regardis la filmon. La filmo montras ke Tibeto estas Tibeto kaj Ĉinio perforte kaptis ĝin.

2011/08/05

2011/08/04

Vizito al Limburg en Germanio

Limburg (http://www.limburg.de/) (ankaux nomigxas Limburg an der Lahn) estas proksima urbeto de Fachingen. Mi kaj Ursula promenis hodiaŭ tien ekde manteno. Post mallonga aĉetumado survoje, ni estis en al centro de la historia urbeto.

Onidire, antaŭ 35,000 jaroj homoj ekvivas kaj post multfoja laboro de diversaj regantoj ktp, civilizacio en tiu urbeto floris.

Dietkirchen estis la centra parto de la urbeto kaj ankaŭ eble la plej alta parto de ĝi. 

Sur gxi lokas la plej bela preĝejo http://en.wikipedia.org/wiki/Limburg_Cathedral. Oni ne devas pagi por eniri. Ĉirkaŭ as centoj de malgrandaj antikvaj domoj, kie situas nun luksaj resturacioj kaj vendejoj de memoraĵoj. Mi aĉetis kelkaj memoraĵoj por mi kaj por miaj geamikoj.

Ankaŭ troviĝis kelkaj nepalaĵoj, kiuj terure multekostis.

Ni mariŝis laŭ la akvo-muelilo kaj poste sidis ĉe la rivero.  Ni iomete diskutis pri filozofio apud la rivero.

Ni ĝoje sidis apud la surstrataj seĝoj de iu resturacio kaj ni manĝis panon kaj trinkis bieron Kolsch (http://en.wikipedia.org/wiki/K%C3%B6lsch_(beer)). Tio estas ankaŭ la familia nomo de Ursula. Jen, temis pri familia nomo. Mi diris ke en Nepalo, edzinoj devas akcepti familian nomon de edzoj sed mia edzino ne akceptis ĝin. Kaj, ŝi diris ke ŝia bofilo eĉ akceptis familian nomon de ŝia filino! 

Poste ni iomete aĉetumis kaj iris al la kafejo. Tie trinkis ŝi kavon kiu nomiĝis Alfredo. Alfredo estas la persona nomo de edzo de Ursula.
Bonvolu rigardi malgranda video:


Venis Eva, por vizito al ŝia kuracisto. Ni babilis pri sistemo de naskado kaj tiama kuracado. Post tio, ni 
revenis al hejmo, iom ripozis kaj denove ni ekis al la lago. 

La lago, nomita Hertha-see (http://www.hertha-see.de/), estas unu el plej klaraj lagoj de la mondo. Centoj da homoj vizitas ĝin ĉiutage por naĝi, pikniki aŭ simple ĝui la verdan etoson. Ursula naĝis dum ĉirkaŭ unu horo kaj mi ripozis, kuŝante sur la benko. Esis ja freŝiga eksurso hodiaŭ.







2011/08/03

Fachingen, la paradiza vilagxo en Germanio

2011 08 03 Fachingen
Mia tago komenciĝis en Germanio kun brileco de la tago. Estis freŝa aero kaj bele vetero. Ni eltrajniĝis kaj denove veturis per loka trajno ĝis Limburg. Estis kvieta kaj bela urbeto denove. Venis Alfred, la edzo de Ursula por preni nin en lia aŭto. Ni veturis al Fachingen. Estis monta vojo kun multaj kurboj sed la aŭto rapidis ĝis 125 km po horo.

Ni atingis al la hejmo. Mi ne povis kredi miajn okulojn ke homoj povas vivi tiel romantike en moderna mondo. Estis preskaŭ parto de rakonto de utopia, klasika romano. Ekstere ĝi aperas tre normala, ordinara eŭropstila vilaĝa domo sed ene estis trezoro de dekoraĵoj, donacoj el preskaŭ la tuta mondo, kvazau la muzeo.

Post repozo ni vizitis al la vilaĝo. Estas malgranda vilaĝo kun ĉ 700 homoj. Estis ĉiam bonvenema kaj parolema persono en la strato. Ni poste ripozis al kiu benko de kie videblis alia parto de la vilaĝo, la akvo-fabrikejo kaj la loka trajnstacidomo. La akvo de Fachingen estas monfama pro ĝia kuraciga mineralo. Oni vendas ĝin el diversaj landoj kun tre alta prezo. La lokanoj, tamen rajtas preni 20 botelojn de akvo ĉiusemajne, tute senpage.


Ni poste denove vizitis al alia parto de la arbaro. Tie oni ne rajtas marŝi en ĉiuj partoj. Kaj la verdaj arboj ĉiam bonvenigis min. Tio ne estis sufiĉa por ni kaj ni denove iris al la protektita parto de la arbaro kie iam estis minoj sed nun oni ne plu elĉerpas mineralon sed estas bela lageto kiu donas loĝejon al kelkaj specoj de raraj birdoj.

Vespere ni iris al la proksima urbeto kiel loĝas Eva, la filino de Ursula, kun sia edzo. Ŝi estas graveda kaj atendas filinon en ventaj kvar monatoj. Ankaŭ estis kelkaj aliaj geamikoj, kiuj estis ĝoja vidi min. Mi estas la unua nepalano ili vidis. Mi ĝojas ke Eva ankoraŭ parolas Esperanton. Ŝi vizitis Nepalon, eble dum la Azia Kongreso en 2005 kun Ursula.

Post manĝado ni promenis ĉirkaŭe kaj mi havis babiladon kun kelkaj el ili per la angla lingvo.
Jam estis malfrue kiam ni revenis al hejmo.