La tuta mondo konas Nepalon kiel malriĉa lando, sed tio nur donas al ili iluzian bildon de nia lando. Kvankam en granda parto de Nepalo vivas malriĉegaj homoj, ankaŭ vivas homoj kiuj estsa riĉegaj. Ili ne multe laboras sed gajnas monon per corupto, komisiono por vendado de brokantaĵoj, kampoj aŭ domoj. Tiuj kiuj ne volas labori kaj vojas tuj riĉiĝi, ili iras en politiko. La politikistoj ne laobras sed en malgranda periodo ili iĝas riĉegaj. Kaj la leĝo ĉiam malsukcesas kapti ilin aŭ devigi ilin pagi takson.
Do, venis Dashain, la plej granda festivalo de Hinduanoj. Nun estas la tempo kiam ĉiuj volas elspezi monon je vestaĵo, domoj, aŭtoj kaj manĝaĵoj. Vidu la kontrasto: En vilaĝoj mankas mono eĉ por pano kaj en urboj, la bankoj ne povas redoni monon al la homoj. Kie iras la bankbiletoj?
Tiel oni diras ke pro timo de registaro, riĉuloj elprenis monon el banko aŭ ili ne sendis iliajn profitojn lastatempajn al bankoj. Anstatraŭe ili kaŝas bankbiletojn en siaj hejmoj kaj do la bankoj vere mankas bankbiletojn. Estis du kialoj: unue, la homoj gajnis tiom da monon kontraŭleĝe kaj ne volas diri tion al la registaro. Due, ili gajnis tiom da monon sed ili ne volas pagi takson al la regisaro. Eble tio ŝokas eksterlandanoj, kiuj ĉiam pensas ke nepalanoj estas simpatiaj kaj laboremaj ktp.
Antaŭe ĉiuj homoj kiuj venis en Katmando por labori, gajni monon reiras al siaj hejmvilaĝoj. Dum festivalo la stratoj fariĝas malplenaj ĉar preskaŭ nur la indiĝenoj vivas tie ĉi. Nun tio ne estas tiom regula. Plej multe da enmigrantoj nun havas siajn domojn en Katmando kaj celebras la festivalon aparte en Katmando kaj nur malmulte da homoj reiras al siaj vilaĝoj.
Mi deziras al ĉiuj feliĉan festivalon Daŝamion.
Mi memoras ke dum pasintaj jaroj, NEspA organizis kunmangxadon antaux ol la festivalo. Cxi foje, ohi ne havis tempon.
No comments:
Post a Comment