2009/07/30

Kio pri UK? Mi soifas...

Mi tre bedaŭras ke mi ne povis partopreni en la Universala Kongreso de Esperanto ĉi jare.

Mi sopiras...Mi soifas...

Mi tre deziras legi mallongajn raportojn aŭ blogojn. Ĉu vi scas iu blogas ĉiutage el Bjalistoko? Mi same volas rigardi fotojn. Mi vidis kelkajn en Ipernitio.

Kvankam mi ne ĉeestas, vi povas renkonti tri samlandanojn el Nepalo: Indu, Poshraj kaj Himlal. Bonvolu parolu kun ili, kuraĝigi ilin. Neniu el ili jam skribis al mi rekte, sed mi havas ŝancon legi pri la kongreson, nur iomete.

Vi vidos min en la kongresejo en du budoj: en la Budo de UEA kaj tio de KAEM. Ili vendas mian unuan Esperanto-libron: "Vojaĝo al Muktinath". Ĉu vi vidis ilin en UEA-budo aŭ KAEM budo? Ĉu vi vidis ke homoj aĉetis ilin? Kaj vi? Se vi ne volas aĉeti ilin, ne gravas, nur tuŝu ilin. Mi sentos vian kareson!

Mi multe esperas ke kelkaj el vi (tiuj kiuj partoprenis en ĝi) aĉetis mian libron. Estas mia unua provo kiel libro-verkado kaj eldonado. Nun atendas mia libro pri mia vojaĝo al Japanio. Mi scias ke homoj malmulte aĉetas E-librojn nuntempe, kaj tiuj kiuj volas aĉeti ankaŭ ne povas ĉar afranko kostas pli multe ol libroj. Super ĉio, eldoni libro estas granda investo de mono kie profito estas nulo. Do, eldono de E-libro estas simila al produkti senutilaĵon kaj meti ĝin sub la tablo dum dekoj da jaroj, kiel donaco al musoj. Tamen, mi ne jam rezignis.

Pri la Nepali-Esperanto vortaro, mi ne povas diri ion ajn. Mi nur aŭdis iomete private, pere de miaj novaj kaj malnovaj amikoj, ke neplaj ili estas acxeteblaj en KAEM budo, bonvolu acxeti ilin ankaux.

Do, mi ne scias kiel nepalaj partoprenantoj planas pri la vortaro. Mi ne skribis iun ajn pri vortaro al KAEM aŭ UEA. Mi antaŭ longe dum kunsido proponis ke ni devas disdoni la vortaron al UEA kaj aliaj per kapo jesis. Poste oni ne diskutis pri tio en NEspA.

Antaŭ eble tri monatoj, mi nur skribis pri mia libro "Vojaĝo al Muktinath" al UEA Libroservo kaj mi jam sendis 15 kopiojn. (Eble vi vidis ĝin en la budo de UEA-Libroservo). Mi dankas al UEA libro servo.

Antaŭe mi petis al nia prezidanton (kaj KAEManon) porti 30 kopiojn de la libro sed ŝi post du semajnoj diris ke ŝi havas ion por doni al KAEM kaj ne povos porti la librojn. Do mi petis al alia amiko Poshraj kaj danke, li portis eble duonon de ili. Mi antaŭe ne pensis ke miaj libretoj povas esti tiom pezaj.

Intertempe mi eksciis ke S-ino Franciska Reisel el Germanio aĉetis la vortaron kaj donacis al UEA. Tre agrable!!! Koran dankon de mia koro al ŝi. Tio estas ŝia amo al Nepalo. Mi multe espeas ke mi iam brakumos ŝin.

2009/07/26

Ni praktikis Esperanton en la lernejo

Hieraŭ mi ne iris al la asocio. Mi scias homoj ne venos kaj ne diskutos pri io ajn. Anstataŭ, mi iris al la lernejo kie mi insturas Esperanton. Tie mi promesis ke mi helpos ilin praktiki la lingvon. Venis 4 el ili. Do, ni ĝoje praktisis pri -ant, -int, -ont, kaj -at, -it, -ot. La gelernatnotj konfuziĝis ĉar ili tro multe lernis en mallonga periodo (14 lecionoj) kaj estas malfacile memori ĉion.

Unu el ili hazarde skribis letereton en la angla ke li estas komencanto kaj li bezonas helpilojn. Li ricevis du gvidlibrojn el Svislando. Feliĉe!

Poste venis Shree Prasad Pokhrel. Ankaŭ venis lia filino Alinka kaj du parencoj. Ili rakontis pri ilia Esperanto-vivo. Estis tre interesa sesio. Miaj lernantoj povis aŭdi Esperanton de aliaj buŝoj. Tio estas grava dum lernado, tiel mi kredas.

2009/07/23

Kion ni acxetu: medikamentojn aux armilojn

Kiam centoj da homoj mortas en malproksimaj vilagxoj, la politikistoj en la cxefurbo planas acxeti armilojn en Nepalo!!!

Tio estas la kialo ke homoj mortas pro malsanoj en aktuala Nepalo. La politikistoj ne havas tempon por pensi pri malsanuloj, malricxuloj aux senlaboruloj. Sed ili ja estas suficxe lertaj por pensi pri ia ajn planoj kiuj donos al ili suficxe grandan sumon.

Karaj, diru al nia registaro, kiu estas pli valora por Nepalo hodiaux, cxu medikamento aux armiloj?

2009/07/21

Kiu fakte estis la malsano?

jam mortis 200 homoj en sep distriktoj de mezokzidento de Nepalo en du monatoj. 143 estis mortita en la sama distrikto, Jajarkot. Ministroj gxojis luksegan flugon en helikopteroj sed, la registaro ankoraux ne povis dir kiu fakte estis la mansano! Tio estas Nepalo.

Multaj homoj ne povis celebri festivalo 'Gathanmuga' hieraux pro mondvarmigxo. Eble vi miris. Fakte okazis tiel. Fakte, la festivalo devis okazi post rizplantado, sed cxifoje gxi la tago de la festivalo multaj homoj jam ne plantis rizon, cxar ankoraux ne pluvis. Do, ili lasis la festivalon. Tre bedauxrinde.

2009/07/20

Ne okazo de kunveno ne estas novajxo en NEspA

Ne okazis estrara kunveno ankaux hieraux. Ne-okazo jam fairiĝis kutimo. Mi iris al la asocio, pensante ke almenaŭ io okazos ĉar estis la lasta sabato antaux la forflugo de bravaj geesperantistoj al Bjalistiko, kaj tio donos al ili sanĉon celebri ĝin aŭ al ni, adiaŭi ilin. Sed kiam mi iris en la ĉambro, mi unue vidis ke musoj manĝis tapiŝon kaj ankaŭ parton de la pordo, kaj ene estis du-vicprezidantoj kaj ĝenerala sekretario.

La kongreso okazis en novembro 2008 kaj nun estas la 8a monato de nuna estraro. Laŭ mian scio ili nur povis kunveni du foje. Laŭ la statuo, ili devas kunveni unufoje en monato. Do? Kie estas la estraranoj? Ili eĉ ne povas sidi kune unu foje en monato kaj ili povas tiel plani por la movado?

Mi, kiel tiel nomata konsilanto por la asocio, iris al la asocio por esti ĉe la estrara kunveno sed tiuj estraranoj ne memoras ke li estas membroj de la gividanta komitato. Restas tiom multe da aferoj farendaj:La banko-konto jam ne estas transdonita al la nova prezidanto de la ascio de eks-eks prezidanto (Mukunda Pathik pasigis du jarojn sed li ne trasdonis la banko-kontojn al mi, dum mi prezidis la asocion de novembro 2006 ĝis novembro 2008). La eks-eks kasisto (nuna prezidanto Indu Thapaliya. Ŝi ne donis monon al la eks-kasisto kaj li finfine tute ne veis al la asocio). La ĝenerala sekretario ne povis doni sian raporton dum la kongreso antaŭ 8 monatoj kaj promesis le li sendos al ĉiuj rete, sed li ankoraŭ ne disdonis ĝin al ni. Oni jam ne findiskutis pri la profito de la 8a Internacia Himalaja Renkontiĝo kiun ni okazigis antaŭ 4 monatoj kaj la agento ankoraux akuzas al NEspA ke gxi trompis lin...

Mi ĝoje renkontis al S-ro Poshraj Subedi. Li pretis kunporti paketon de miaj libroj "Mia vojaĝo al Muktinath". Li donos 15 kopiojn al KAEM. S-ro Lee Jungi promesis ne oficiale vendi ilin dum UK, danke al li. Kaj aliajn 15 kopiojn li aŭ disvendos aŭ disdonos.

Antaŭ du semajnoj mi skribis al nia prezidantino petante ŝin porti kelke da kopioj de mia libro al UK, ĉar S-ro Lee jam petis min. Mi tre esperis ke ŝi kunportos ĝin ĉar ŝi mem estas memro de KAEM. Nur post du semajnoj, ŝi respondis ke ŝi ne povos porti ilin!

Poshraj vojaĝos post morgaŭ, la 20an kaj mi ne scias pri aliaj vojaĝontoj. Mi eble ne povos adiaŭi lin ĉe la flughaveno. Mi proponis aranĝi malgrandan celebradon sed li ne povos eble aranĝi temon.

Ĉi jare vojaĝos tri personoj al Bjalistoko: Indu Thapaliya, Poshraj Subedi kaj Himlal Parajuli. Ili mem plagas iliajn vojaĝon kaj ili trovas subtenon de Franciska, Ursula kaj Hans (tion mi scias...). Mi ne scias detale pri iliaj planoj, sed mi kredas ke afablaj gegermanoj bone helpos kaj gastigos ilin. Indu facile ricevis vizon sed estis iom malfacila por Poshraj kaj Himlal. Ili ricevis vizon nur post kiam UEA aŭ LKK en Bjalistoko kaj zorgintoj de ili plurfoje petis al la pola ambasadoro en Nova Delhio. Intertempe mi legis ke iuj aliaj du nepalanoj petis vizon por vojaĝi al Bjalistoko kaj la ambasadoro en konfuziĝis kaj la vizo malrapide venis. Antaŭ ses jaroj, eble unu el partoprenantoj al IJK en Pollando el Nepalo, Prakhas Bhattarai, fuĝis en Eŭropo konraŭleĝe kaj li ankoraŭ ne revenis al Nepalo.

Poste venis Nabin Subedi, Shree kaj alia s-ro kiun mi ne konas. Li estas tiom malofta vizitanto. Li mem diris ke li venis al la asocio post du jaroj. Ne estas tiom malofta tamen, ĉar ĉe ni eĉ estraranoj ne venas post sep monatoj.

Poste mi iris al la lernejo kie mi instruas Esperanton. Tie okazis praktikado de nia Esepranto-kurso. Venis kvin. Mi rememorigis ilin pri estintaj lecionoj kaj praktikis. Laŭ mia invito venis Philip. Li ĝoje rakontis kiel li konatiĝis kun Esperanto. Tio eble estas bona stimulo por miaj gelernantoj. Poste, ni kune rigardis filmetojn pri Esperanto-movado en Azio, farita de Joakimo.

=
Nepalo nun suferas pro manko de pluvado. Oni atendas pluvon por planti rizon. Eble, tio estas pro mondvarmiĝo ke ĉi jare ne sufiĉe pluvis dum tiu ĉi sezono. Ie oni edzigis ranojn kaj ie virinoj plugas - tio estas la plej eksterordinaraj kutimoj oni faras por voki pluvon. Oni kredas ke se oni faras tion, pluvas. Dio mia, tio simple montras ke homoj freneziĝas kaj imagas ĉion ajn por vidi pluvon. Mi opinias ke anstaraŭ sekvi stultaĵojn en vilaĝoj, oni devas laŭte peti al riĉaj industriaj landoj ne multe ĵeti malpurajn fumon en la aero, tiom ke txi helpas mondvarmiĝon kaj tio malhelpas ni malriĉajn nepalanojn.

Jes, antaŭ semajno okazis interese. Mi estas membroj de multaj retgrupoj de esperantistoj. Mi tamen ne regule legas ilin. Mi hazarde trovis invit-afiŝon pri Azia Kongreso en Mongolio en la grupo "uea-memborj". Mi legis tien serĉante informon pri Mongolio (ĉar mi ekrevas pri vojaĝo tie). Kaj mi vidis respondon de alia eŭropano, S-ro Andreas Kuezli. Ho! Mi trovis ĝin tre racia, insultinta al Azio. Li simple diris ke Mongolio ne estas bona lando ĉar ĝi estas komunista kaj ankaŭ oni praktikas morto-punon. Li tiel skribis ke Esperanto nun troviĝas nur "tiaj" landoj, eble malriĉaj. Mia kapo tuj varmiĝis kaj ĵetis rektan, kritiko-plenan respondon; mi simple ne povis malpermesi min. Mi estis emocia kaj poste mi trovis ke mia respondo estis iom kaprica, infaneca. Tamen, mi ĝoje ricevis kelkajn leterojn kiuj subtenis mian opinion. Ex S-ro Kuezli skribis al mi ke miaj ideoj vere plaĉis al li. Ho!

2009/07/10

Epidemio de diareo mortigis 91 homojn en okcidentaj montoj



Kiam politikistoj en Katmando luktas por la plej profito-dona posteno en alkutimiĝitaj ĉambroj, malriĉaj homoj en okcidentaj montoj mortas pro simpla malsano "diareo" kiu disvastiĝis en la distrikto kiel epidemio.

Jam mortis pli ol 91 homoj en la okcidenta distrikto de Nepalo Jajarkot pro diareo kaj aliaj per-akro malsanoj en pasintaj du monatoj. Dek homoj en la sama vilaĝo mortiĝis en unu semajno. Dum multaj tagoj, la registaro tute ne legis raportojn de ĵurnaloj kaj poste diris ke estis pro "stranga malano". Nun venas la respondo ke etis estis diareo. Laŭ la raporto, jam pli ol 2,000 homoj estis malsanaj tie.

Denove venis alia raporto ke la minisro de sano Umakanta Chaudhary flugis al la vilaĝo per helikoptero sed la medikamento estas trasnportara sur dorsoj de muloj. Vojoj al tiu vilagxo jam ne estas konstruataj. Kaj, videble, pli da homoj mortiĝos antaŭ la medikamento atingos la vilaĝon. Oni diris ke la vojaĝo per helikoptero konstas pli multe ol la ŝtato elspezis monon por la medikamento por la vilaĝanoj.

Venis aro da mono je nomo de malmultigi malsanojn en Nepalo. Sed plej granda parto de tiu mono finigxas je seminario en luksaj hoteloj kaj eldono de afisxoj sed ne por sanigi malricxajn homojn en tiu distrikto.

Mi havis ŝancon renkonti al nia ĝenerala sekretario apud la oficejo de la kasisto. Do, li diris al mi ke ĉiuj tri personoj - Indu, Poshraj kaj Himlal ricevis vizon. Bonege; gratulon al ĉiuj. Kaj, Shree opinias ke ĉiuj devas kune vojaĝi kaj prezenti ion konkretan de Nepalo. Tio estas nepre bona ideo, sed kiu bezonas kies sugeston aŭ helpon en nia asocio? Ĉiuj estas egale inteligentaj.

Post mi ne sukcesis renkonti nian prezidantinon en semajnaj kunvenoj, mi skribis al ŝi leteron la 29an de junio, petante kunporti librojn al KAEM, kunporti planton el hejmo de Apsana al S-ro Nomra kaj kolekti iomete da mono el li kontraŭ libro-vendo. Mi plu sendis la saman leteron al kelkaj aliaj amikoj. Venis respondo de aliaj amikoj sed ŝi ankoraŭ estas silenta.

Nun venas tempo de elekto de nova estraro de KAEM. Nun ni devas diskuti kion Nepalo havis per KAEM kaj kion Nepalo donis al ĝi.

Mi tre bedaŭras ke mi devas ĉesi mian retan gazeton "Azionia" ĉar mankas artikoloj por ĝi. Mi komencis ĝin kiel monata gazeto sed ĉar ne kolektiĝis sufiĉe da kavanto, mi igis ĝin tri-monata. Kaj nun ne venis artikolojn eĉ en tri monatoj....do, mi devas ĉesi.