2008/12/25

Felicxan novan jaron 2009!


Estimataj/karaj,
Jen venas fino de la jaro. Tiel rapide pasas tempo. Sxajnas ke mi hierux sendis al vi karton de nova jaro 2008, kaj nun ni adiauxas gxin.

Venis kelke da malfacilajxoj cxi jare. Sed gxi benis al mi ankaux per fino de la Espernato-vortato. Tiukaze, gxi estas la plej frutodona jaro por mi en pasintaj 17 jaroj de mia esperanto-vivo. Mi dankas al Dio ke mi vivas hodiaux por vidi sukceson.

Do, mi volis iomete laobri por Esperanto preter mia landlimo, kreante la reto-revuo Azionia. Bonvolu igu vin parto de www.azionia.blogspot.com kaj forgesu landlimojn, almenaux virtuale.

Mi deziras ke la venonta jaro alportu al vi felicxon, sankon, sukceson kaj amon.

Kore,
Razen Manandhar (el Nepalo)

2008/12/22

"Registara" atako al ĵurnalaro



Aktivistoj de la reganta Komunista Partio de Nepalo (Maoistoj) hieraŭ atakis al unu el ĉefaj ĵurnalejoj. Ili vundis unu ĵrunaliston kaj rompis oficaĵojn de Himal Khabarpatrika.

Ili estis "laboristo"-aktivistoj de la partio aŭ, iu sence, la registaro mem. En la plej nova numero de la ĵurnalo estis artikolo pri Maoisto-laboristoj kiuj nur kreas problemojn en ĉiuj fabrikejoj kaj ĝi fifamigas la mondskalan movadon de la laboristoj. Ĝuste pro iliaj agadoj, multaj fabrikejoj jam fermiĝis.

La aktivistoj serĉis tiun raportiston kaj kiam ili ne povis trovi lin, ili rompis tablon kaj ankaŭ vundis alian ĵurnaliston. La ĵurnalisto tie diris ke estis simple spertaj militistoj kiuj atakis ilin. Ili estis bone disaranxitaj, malgranda grupo venis supre kaj serĉis la ceteran ĵurnalistoj kaj rompis ĉion kiam ili ne povis trovi lin. La atako dum 15 minutoj estis tre bone planita - ekzakte kiel ili atakis al policejo dun tiel nomata "popola milito".

Ironie, la ĉefministro (kiu prezidas la Maoistan partion) poste diris ke atako al ĵurnalejo estas nur "unu aŭ duono" de agadoj de socia trasformado kaj oni devas pensi pri verkado de konstitucio, anstataŭ serioze peni pri la bagatelaĵoj. Li samtempe diris ke libereco de ĵurnalaro estas grava kaj lia partio ĉiam honoras liberan ĵurnalaron. Li diris ke li jam odornis la ministro pri hejmaj aferoj por bone traserĉi pri tiu afero kaj nur hodiaŭ posttagmeze, la policanoj bastonbatis al la demonstraciantaj ĵurnalistoj.

Iu veterana ĵurnalisto ĝuste diris ke labori kiel ĵurnalisto nuntempe estas pli malfacila nun ol dum la milito. Antaŭe, policanoj atakis al milistioj kaj militistoj atakis al policanoj do estis duflanka milito kie ĵurnalistoj bone savis sin. Sed nun, ĉiu estas ĉies malamiko kaj ili ne sukcesas, kiam ili akuzas/atakas al ĵurnalistoj.

Hodiaŭ ĵurnalistoj okazigis demonstracion en Katmando kontraŭ la barbara atako de la reganta partio al libera ĵurnalaro. Kaj, la policanoj tre severe batis al ili.

Nature, la policanoj kritikis la aferon kaj diris ke estas nur unu el paŝoj de la Maoistoj, starigi senpartian sistemon kaj kapti ĵurnalaron. Ili ja havis bonajn vortojn. Kutime, ili ripetas la saman vorton ĉiam kiam atako okazas al ĵurnalo (eble por trovi sian vorton aŭ vizaĝon en ĵurnalo aŭ televido). Sed vere mankas politikaj promesoj. Neniu partio ĉi tie estas fakte libera aŭ helpema al ĵurnalistoj. Ĉar ili scias ke ĵurnalistoj vivas por kritiki al la malbonaĵo.

Jam la laboristoj de Maoistoj atakis en ĉiuj ĉefaj ĵurnalo-eldonejoj kaj minacis al ĵurnalistoj multfoje. Oni kredas ke la aktivistoj atakas nur por "instrui" al al ĵurnaloj ke ili ne skribu ion ajn kontraŭ la reganta partio.

2008/12/20

NEspA skribos al KAEM pri la vortar

Mi estis kun geesperantistoj dum tuta tago hodiaux. Je la tagmezo mi atingis al Thamelo. Estis Poshraj, Philip kaj Sri. Poste venis Narendra, Bharat, Indu, Ajit kaj aliaj du lernontoj. Je la fino venis Parashar.

Philip volis ke unue ni decidu pri la vortaro. Bharat regais kiel cxiam...

Post longa kverelo, ni decidis ke Sree zorgu pri la presado. Li tuj kalkulos kaj diros al NEspA kiom gxi vere kostos kaj "NEspA" petos monon al KAEM. Ni diris ke ni eldonos gxin je la fino de februaro. Bonge. Cxio estas bona se finas bone.

Pri partopreno al UK. Venis mono de Indu kaj Poshraj (por depeni al NEspA) kaj gxin NEspA akcpetis kiel lauxregula. Do, la partoprenanto-petantoj estas Himlal, Indu kaj Poshraj. Nepalo ricevos helpon je aligxo kaj logxado por unu persono kaj tiu helpo estos dividita inter la tri personoj kaj alian monon ili mem arangxos. Estas bone ke cxi foje ankaux partoprenos tri personoj el Nepalo.

Pri renkontigxo. Venis la sinjoro kiu zorgas pri turismo de Ghalegaon, la celo-vilagxo de venonta renkontigxo. Li klarigis pri liaj servoj kaj tio kontentigis nin. Ni poste iris al Hotel Tradition (http://www.hoteltradition.com/), kie ni gastigos la partoprenantoj de IHR. Estis alta sen lifto, sed mi kredis ke estis bona elekto. Mi revenis hejme je la 5a vespere.

2008/12/19

Jen la fino de la laboro!

Hodiaŭ estas speciala tago. Ni sukcesis deklari ke ni finis la laoron sur la Nepali-Esperanto-Vortaro. Hieraŭ vespere mi, Narendra kaj Poshraj diksutis pri la restintaj vortoj, pri la ordo de nomoj kaj vortoj de redaktintoj. Mi verkis longan artikolon nome de la redaktintoj kaj petis sugeston de la du. Ili konsentis kaj donis kelke da sugestoj al mi pri ĝi. Kaj, ni ankaŭ diskutis kia maniere ni helpu al NEspA peti financan subetenon de KAEM. Poste ni telefonis al Jacob por hodiaŭa renkontiĝo.

Matene mi kaj Poshraj iris kune al MS Nepalo oficejo kie Jacob atendis nin. Poste venis Narendra. Ni diskutis pri la rolo de NEspA je peto de mono al KAEM. Ni ankaŭ diskutis kiel ni povas meti malfermecon de alveno de la mono kaj ĝia travidebla uzo.

Ni unue verkis leteron al NEspA, informante al ĝi ke la vortaro estas preta nun. Kaj petis ke ĝi skribu al KAEM por la financa helpo. Ni kvin membroj de la vortaro-komitato -- mi, Narendra, Poshraj, Jacob kaj Philip -- subskribis sub ĝi. Ĉar Philip ne povis ĉeesti en la kunveno, mi iris al lia oficejo kun la letero kaj li volonte donis lian subskribon. Ni sendis la kopion de la letero al KAEM, por ke ĝi traktu la leteron iom pli haste.

Ni volis ĝin fari iom urge, ĉar eble KAEM bezonos pli da diskuto por aprobi la subtenon de ĉiuj anoj. Kaj daŭras longa tempo por veni la mono al ni (mi ne sicas en kiu konto la mono venos ĉar la konto de la ascio jam ne funkcias ĉar la ekseksa prezidanto ankoraŭ ne transdonis la rajton uzi la konton al nova kaj denove nova prezidanto). Super tio, nun mankas elektro en Katmando, la presmaŝino povas labori nun kelkaj homoj en tago kaj la laboro en ĉiuj presejoj abundas.

Ni ĉiuj deziras le la voratro estos en manoj nia dum la Internacia Himalaja Renkontiĥo! Kia bela sonĝo!!

Estis planita ke ni sidu kune kaj festu vespere, sed tio ne povis okazi. Moragaŭ tagmeze Jacob vojaĝos al Thailando kaj mi tre esperas ke tiam ni havos la monan subtenon preta.

Vesprere, Jacob, Narendra kaj mi diskutis kiom da mono ni petus. Mi proponis ke la sumo estu 1400 dolaroj kiom mi antaŭe proponis laŭ la antaŭa kalkulado, kvankam nun la prezo multe altiĝis intertempe. Ni vidu kiel la plej bone ni povos utiligu la financan subtenon kaj ĝi daŭre helpu nin eldoni aliajn Esperanto-librojn. Aŭ ni sukcesos resendi almenaŭ duonon da la subtenon al KAEM post disvendado de la vortaro.

Nun mi volas verki longan artikolon pri mia rilato kun la vortaro, eble por mia blogo.

2008/12/15

Ni memoris Zamenhofon

Ni celebris Zamenhoftagon ĉe la oficejo de NEspA hodiaŭ vespere. Venis en tute 12 samideanoj kaj 4 lernontoj. Estis Mukunda, Narendra, Poshraj, Nabin Lal, Bharat, Philip, Jacob, Navaraj, Shree, Binita kaj mi. Binita forlasis frue kaj Parashar venis malfrue. Kvar aliaj volis lerni Esperanton, de Shree.

Komence, Philip lumigis kandelon antaŭ la portreto de Zamenhof. Li rakontis pri la hebrua lingvo, Zemanhof kaj la etnoj de Sataroj. Bharat rakontis pri Ramajana, Nararaj dankis al Zamenhof ke li kreis la internacian lingvon. Mukunda memoris ke patro de Zamenhof bruligis liajn verkaĵojn sed li finfine sukcesis krei la lingvon. Mi legis paragrafon de la parolado de Zamenhof, dum la unua Esperanto-Kongreso: "...En nia kunveno ne ekzistas nacioj fortaj kaj malfortaj, privilegiitaj kaj senprivilegiaj, neniu humiliĝas, neniu sin ĝenas; ni ĉiuj staras sur fundamento neŭtrala, ni ĉiuj estas plene egalrajtaj; ni ĉiuj sentas nin kiel membroj de unu nacio, kiel membroj de nun familio, kaj la unuan fojon en homa historio ni, membroj de plej malsamaj popoloj, staras unu apud alia ne kiel fremduloj, ne kiel konkurantoj, sed kiel fratoj, kiuj, ne altrudenate unu al alia sian ingvon, komprenas sin reciproke, ne suspektas unu alian pro mallumo ilin dividante, amas sin reciproke kaj premas al si reciproke al manojn ne hipokrite, kiel alianaciano, sed sincere, kiel homo al homo."

Mi esperas ke tia situacio baldaŭ venos en nia ascoio, almenaŭ 103 jaroj post la la prelego de D-ro Zamenhofo.

Poste, Jacob montris kiel lia tradukmaŝino el la angla al Espranto funkcias. Kaj li disdonis kopiojn de la Nepali-Esperanto-vortaro al ĉeestantoj. Mukunda, Bharat kaj aliaj ricevis ĝin. Mukunda trovis tajperaron en ĝi kaj montris ĝin al Jacob. Li diris ke la laboro estas jam 98 procento finita kaj ni povas doni ilin baldaŭ la finan verkaĵon.

Mi pensis ke ni ĉiuj kune sidos kaj ĝuos drinkadon (fakte mi ja vidis botelon da viskio tie). Sed poste kelkaj homoj volis iri kaj Bharat ankaŭ diirs ke ĉiuj kiuj volas iri povas iri. Do, ne inids starti tie kaj mi ankaŭ lasis la ĉambron. Je fino, Parashar volis ricevi unu kopion sed mi ne havis ĝin. Mi diris ke oni povas trovi ĝin en reto kaj ankaŭ diris ke mi donos al li fotokopiite poste. Li poste petis ĝin la Jacob.

Nun mi volis demandi: Kie iris la kopio de la vortaro kiun Narendra donis ekzakte antaŭ unu jaro al la asocio, dum ĝia jara kongreso? Li fakte donis tri kopiojn: unu al Alinka, alia al Philip kaj tria al la la asocio. Ĉu iu legis ĝin? Donis iun korekton/komenton pri ĝi? Mi kredas ke almenaŭ post tiu solena deklaro kaj disdono de vortaroj, neniu en internaciaj forumoj anoncos ke li aŭ ŝi ne havas informon pri la vortaro.

Bone, post unu jaro da laboro, hodiaŭ matene mi iris al MS Nepal oficejo por labori kun Jacob sur la vortaro. Programo de Jacob multe helpis nin trovi erarojn. Mi jam sendis al li tri paĝojn da vortoj kiujn la tajpisto antaŭe forgesis tajpi. Estas nun 7,071 vortoj, en 60 paĝoj de A4, kun enkonduko de Esperanto kaj simpla gramatiko de ĝi. Ĉio estis bona post tuttaga laboro kaj nun restas ĉirkaŭ 10 vortoj pri kio ni diskutos.

Mi petis al Philip ke ni sidu almenaŭ unu foje en tiu ĉi semajno, ĉar sabate Jacob vojaĝos al Bankoko.

Mi esperas ke kun granda helpo de nuna nova NEspA estraro, la vortaro aperos antaŭ la Internacia Himalaja Renkontiĝo. Kiel ĝoje ke KAEM jam konsentas principe helpi al ĝia eldono. Ne demandu kiel mi sentas hodiaŭ.....

Aliflanke, mi malĝojis ke nur malmulte da homoj povis veni al la oficejo por honori al Zamenhof, kiu fakte ligis nin. Mi miras kial homoj volas vojaĝi eksterlande por vidi, aŭskulti, flari aŭ tuŝi Esperanton kiam ili ne povas partoreni en lokaj kunvenoj. Kial homoj vojaĝos al Bjalistoko por renkonti Zamenhofon kiam ili ne volas renkonti lin en Katmando? Estraranoj ne kunvenas dum estrara kunveno, homoj ne iras al Esperanto-kunvenejo dum sabatoj; kaj vi subite trovos ke preskaŭ amase homoj volas partopreni en kongresoj internaciaj?

Nu. Tre interese, kontraŭ mia imago, neniu vere petis helpon de Nepala Esperanto-Asocio por subteno por partopreni en la venonta Universala Kongreso. NEspA decidis antaŭe ke tiuj kiuj bezonas subtenon por aliĝi al la venonta UK petu al NEspA kun 10,000 rupioj ĝis hodiaŭ. Tio teknike ne okazis. Estis nur Himlal, kiu sendis monon (ne peton) al Poshraj kaj li transdonis la monon al la kasisto. Sed kie estas aliuloj? Tio signifas ke neniu fakte bezonas subtenon por vojaĝi al UK, aŭ aliuloj jam ricevas promeson por ricevi privatajn subtenojn.
Aŭ la gravuloj de la asocio sanĝos ĝian decidon, nur ĉar "iliaj kandidatoj" ne povis sendi peton ĝis la datlimo?

Neniu parolis pri tio dum la kunveno. Poste, mi demandis al la kastisto kaj li diris ke nur unu perosno sendis la monon. Bone, mi tuj skribos al Francika pri tio, ŝi esis nevoza ke eble ŝi ne povos aliĝi nepalanon antaŭ la Kritnaskfesto

Felicxan Zamenhoftagon!


Jen mi deziras al vi felicxan Zamenhoftagon.
Ni memoru ne nur la personon sed ankaux lian agon kaj dedicxon al disvastigo de la internacia lingvo. Ni realigu lian revon. Por tio, kunlaboro kaj harmonia vivo estas gravaj.

Permesu min citi kelkajn liniojn pri Zamenhof, el la libro de Privat.
"
Zamenhof tre klare vidis la materian flankon de la baroj. Tial li proponis rimedojn praktikajn por ebligi amon. Tial li disdonis al la homoj tiun lingvon interligan, la mirindan frukton de genio harmonia. Sur miloj da lipoj li metis ilon fratigan. Al miloj da vivoj li donis ĝojon, sencon, utilon. Ne prediki li volis, sed helpi.[1] En tio li montriĝis siatempa. Granda kuracisto de l' homaro. Li kliniĝis ame super ĝia korpo malsana, venenita. Li komprenis la kaŭzojn. Li vidis kaj respondis la bezonojn. Ne nur parolojn, sed faktojn. Ne nur konsilojn, ankaŭ serumon.

Lia cerbo estis ekvilibra. Nur lia koro batis varme kaj rapide. Lia menso estis saĝa kaj trankvila. Tiun trankvilecon oni rimarkis ĉiel en lia persono. Simpla, pensema, vera, li abomenis ĉian frazistecon. Kiu, eĉ plej humila Esperantisto, ne parolis kun li ĉe kongreso? Kiu, parolinte kun li, ne lin amis kaj respektis el tutkoro? Eĉ per verko lin koninte, multaj homoj tra la mondo lin rigardis kiel majstron la plej karan. En vilaĝoj de Karpatoj, en urbetoj amerikaj, en urbegoj sub tegmento, lia portreto staris en popolaj hejmoj, amate, homfrate. Sur nigraj kampoj de Eŭropo, en frakaso batala, multaj homoj falvunditaj vidis lian bildon reve.

Nun, tiu skriboĉambro lia, ĉe domo varsovia, estas malplena. Pie ĝin konservas netuŝitan la nobla vidvino. Kiom vastega la manko. Kiom doloriga. . . . Tie li sidadis. Tie liaj libroj. Tie la iloj okulistaj. Tie la paĝo nefinita. Silentas la horloĝo.

Iel regas en la ĉambro atmosfero potenca, impresa, eterna. Altiga pureco. Nedirebla grandeco. . . . Jes, granda estis tiu homo. Granda publike. Granda private. Kio estis ni, kun niaj malgrandaĵoj, niaj malaltaj disputoj, niaj krimaj malkuraĝoj?

Li tamen amis ĉiujn nin. Li lasis al ni devon: konigi tutan lian proponon al homaro. Tie sur la blanka paĝo kuŝas lia plumo. Ĝi batalis por la bono kaj la belo. Sed la tasko estas nefinita. Kiu ĝin daŭrigos? Kiu plenumos lian volon? Jam la morto liberigis lin. Jam ĝi donis flugilojn al lia penso. "Nun de loko flugu ĝi al loko. . . ." Nova mondo devas konstruiĝi. Morto kaj naskiĝo. Homaro sopiras je rompo de baroj. Ĝi bezonas absoluton. Li alvokas. Ĝi alvokas. El tomboj, el ruinoj, el mizero ĝenerala krias la sama voko, urĝa, korpremanta . . .
"

2008/12/11

Aligxu al Azio nia

Join me on Azio nia
Ni parolu pri Azio, pli azie
azionia
azionia has:
1 friend
Saluton. Bonvou aligxi al jena grupo. Estas bonege se ni povas montri kune amon al Azio. Antauxdankon.
Razeno
Members on Azio nia:
Song Ho-young Song Ho-young Bernardo Bernardo azionia azionia Razen Manan... Razen Manandhar Rogener Pav... Rogener Pavinski
About Azio nia
Estas komuna diskutejo, babilejo kaj retejo por azianoj por diskuti pri Espernto-movado kaj aliaj aferoj. Mi invitas vin bunte partopreni.
Azio nia 10 photos

To control which emails you receive on Azio nia, click here

2008/12/09

Bonvenon al Azio

Azio estas kontinento de diverseco kaj bunteco. Laŭ grandeco, varmeco, alteco, koloro, etno, religio, ekonomio, socio ktp. De multaj jaroj Esperanto servas kiel ligilo inter la diversaĵoj. Jen, mi klpodas ion fari malgrandan por utiligi Espearnton kaj diskonigi la buntecon de Azio inter esperantistoj aziaj kaj aliaj.

Estis mia revo eldoni espento-revuon pri kulturaj aferoj. Ja estas bona ideo sed postulas tempo por realigi ĝin pro financaj malsufiĉoj. Intertempe, mi prezentas pli facilan vojon - por atingi al la celo de esperanto-revuo.

"www.azionia.blogspot.com" estas tiu paŝo. La vorto Aziano estas kunigo de "AziO" kaj "nia". Ĝi estos la paĝo kiu akceptas ideojn, opiniojn, vidpunktojn kaj rakontojn de aziaj landoj de aziaj landoj. Ĝi enhavos artikolojn pri: arto, kulruto, religio, socio, modo, juna vivo, amo, politiko, lingvo,literaturo, forlkrakonto, manĝaĵo, edukado, konstruaĵo/arkitekturo kaj aliaj.

Per simpla Esperanto, vi povas verki artikolojn pri supre menciitaj temoj. Viaj vidpunktoj, surbaze de via lando, kulturo kaj socio estas grava por legantoj de aliaj aziaj (kaj ankaŭ aliaj landoj). Ĝiaj legantoj en unu paĝo komprenos la geografian kaj kulturan diferencon inter aziaj landoj.

Do, mi petas vin verki ion kaj sendi ĝin al mi. Kun via artikolo estu ankaŭ via eta foto, via mallonga enkonduko, fotoj rilate al la artikolo ktp. Sendu ilin al : razeno(a)gmail.com aŭ azionia(a)gmail.com

La artikoloj aperos laŭ la dato mi ricevos ilin. Nova artikolo venos surpre kaj malnovaj restos malsupre. Krome, troviĝos arkivo de malnovaj artikoloj laŭ monato.

Aliflanke, mi gxus malfermis ankaux jenajn retpagxojn:
http://azionia.ning.com


http://sites.google.com/site/azionia/

http://azionia.blogspot.com

2008/12/07

Laboro kaj kunveno pri vortaro

De mateno mi estis ĉe NEspA oficejo hieraŭ por labori sur la restnataj paĝoj de Nepali-Esperanto Vortaro. Post unu jaro de diskutado, restis tri pagoxj da malfacilaj vortoj: Estis tiaj vortoj kiuj estas tipe nepalaj kaj estis malfacile trovi Esperanto-egalaĵojn. Por tio jam ni laboris unu kaj duonhoro vendrede ĉe mia hejmo.

Estis Narendra kaj Poshraj en la oficejo kiam mi atingis. Daŭris longa laboro - kapturniĝoj kaj diskutoj kaj sensencaj ekzemploj post ĉiu vorto. Oni ne povas imagi kiom multe mi laboris sur ĉirkaŭ 7,000 vortoj dum pasintaj 16 jaroj. Jes, ĉio estas bona kiam fino estas bona. Je tagmazo venis Bishwa, Shri, Jacob kaj Bharat.

Mi montris la Esperanto-dokumentarion pri Tamang en poŝtelefono. Estis interesa produkto de Esperanto.

Jacob informins ke eble MS Nepalo havas lokon por kelkaj Nespanoj en la kurso por lerni faradon de hejmpaĝon. Li proponis ke estus bone se iu venus lerni ĝin kaj fine preparu oficialan hejmpaĝon de NEspA. Nepre estis bona ideo. (Nur hieraŭ vespere Osmo Buller demandis al mi pri hejmpaĝo kaj retadreso de nia asocio). Nepre estas bonega ideo, sed por tio, gravuloj de la asocio devas unue akcepti ke hejmpoaĝo kaj malferma informo pri la agadoj de NEspA estas grava. Mi mem provis fari hejmpaĝon antaŭ du jaroj sed mi poste rezegnis ĉar ĝi nur invitis diskuton pri la tipa demando : Kial Nespa devas dissendi informon pri ĝia agado ktp al eksterlandanoj?

Bharat volis diskuti pri la "taŭga" hotelo por partoprenantoj de IHR. Tio estis la tempo por diskutis pri kelkaj gravaj punktoj pri la vortaro. De longe mi atendis ke ni ĉiuj anoj de vortaro-komitatano. Sed bedaŭrinde, Philip nuntempe estas tre okupita. Li sendis leteron ke li ne povos veni. Li ankaŭ proponis ke al kopiojn de la vortaro (ĝis nuna) estu disdonitaj al ĉiuj membroj de NEspA.

Tamen ni iris al apuda resturacio. Mi proponis ke ni ne havu kunsidon sen ĉeesto de Philip. Li de longa tempo estis kun la vortaro kaj nun, je la fino, ne estas bona fari decidon sen lia aprobo. Kaj venis ideo ke li ne malpermesis nin okazigi kunsidon kaj ni antaŭen iros nur se li ne protestos. Tio ankaŭ ne estas mabona kiam li havas konkretan kialon ne veni al la kunveno.

Intertempe, mi jam finis verkadon de longa enkonduko pri Esperanto kaj 16 reguloj kun sufiksoj kaj prefiksoj. Tio ankaŭ estas progreso. Mi ĝin jam sendis al ĉiuj membroj de komitato kaj ankaŭ al Sri. Mi diris al Jacob ke ni devas sekvi la tradician vortosekvon de Devnagari literumo. Poste ni findecidis pri kelkaj aferoj pri vorto-klaso

Mi devos skribi antaŭ-parolon aŭ dank'esprimon. Tion mi faros, sed en ĝi ni poste diskutos al kiuj ni danku.

Poste venis la grva, serioza, tikla kaj tabua demando: kies nomo kie aperu en la vortaro? Kompreneble, ĉiuj esperas ke sia nomo aperu je ĝusta loko kaj laŭ ĝusta sinsekvo, post tiom longa laboro. Mi petis al Jacob fari kelke da proponoj. Mi volas aŭskulti al ĉiuj antaŭ ol doni mian ideon. Mi kredas ke ĉiuj scias kiu kiom laboris dum pasintaj 16 jaroj, kaj ni akceptos juĝan proponon. Sed, ni ĉiuj estas certa ke ni ne donos spacon al tiuj homoj kiuj malhelpis al la vortaro.

Nuntempe mi laboras por fari blogon aŭ retpaĝon por aziaj aferoj. Mi poste skribos pri ĝi detale.

2008/12/05

Kaj jen malluma Katmando

Post multaj mal-, nun mi parolas pri malluma Katmando. La registaro decidis ne doni elektran fluon al Katmando dum 10 horoj cxiu tage. Imagu kiel vivas nepalanoj tie cxi.

De mateno gxis vespero ni atendas lumon kaj ni ne povas rigardi televidon, labori sur komputilo, kuiri kaj preskaux nenion. Vespere estas terure. Ni ne povas vivi en 17a jarcento, kun kandeloj, rekontante feinan rakonton al niaj infanoj kaj dormi je la 7a horo. Kion fari?

Ecx post demokratiigxo aux respublikigxo, la homoj en politiko ne agas serioze. Mi vidas ke kelkaj homoj vivas nur por akiri grandajn segxojn. Kaj, ili ne laboras cxar ili timas ke se ili bone laboras ne restos ion por promesi al la popolo. Aux ili simple ne estas kapablaj.

Onidire, Nepalo havas grandan eblecon generi akvo-elektron. Sed la vero nuda estas tia ke ni vivas per kandeloj.

Do, karaj, se vi vizitas al Nepalo, nepre kunporti kandelojn...:)

2008/11/30

Malpaco en Katmando

Dum pli ol unu semajno, Katmando restis malpaca.

Unu flanke, la studentoj (fakte studentaj filioj de politikaj partioj) demonstraciis en stratoj de Katmando, postulande malaltigo de veturkotizo.

Aliflanke, la laboristoj (aux denove, laboristaj filioj de Maoistoj) fermis pli ol 50hotelojn en Nagarkot, postulande altigo de ilia salajro. Miloj da turistoj en tiu cxi sezono devis suferi pro tio.

Kvankam Maoistoj estras la registaron, akvivistoj de la partioj dauxre kreas timgon kaj hxaoson en la urbo. La cxefministro finfine konfesis ke li ne povis fari bonon al la lando. Li ecx diri fari sxangxon en la registara sistemo estas pli malfacila ol Popola Milito.

Trie, du knaboj estis murditaj post forkaptado. La du knaboj malaperis dum du semajnoj kaj finfine, la policanoj trovis iliajn kadavrojn en iu malproksima gxangalo. La lokanoj demonstraciis, postulande konkretan legxan proceson kaj punon al la kriminaloj. Infansxtelado estas perskaux regula fenomeno en Katmando. Acxuloj sukcesis forkapti ecx filinon de eksministro kaj prenis grendegan sumon de mono. La eksministro pagis al kriminaloj cxar ili scias ke polico ne estos helpo al li. Do, nin savas nur dio, cxar registaro ne ekzistas en vero.
=

Estis kunveno hieraux en Thamel. Ni gxenrale cxiuj sambate kunvenas por (teorie) diskuti pri kaj en Esperanto cxe nia oficejo.

Estis Narenda kaj Philip kiam mi eniris. Poste venis Shri, Bharat, Indu kaj Mukunda.

Oni cxefe diskutis pri kotizo de IHR.

Narendra havis printan paperon pri la enkonduko kaj gramatiko de Esperanto, kiun mi skribis por la vortaro. Li montris al mi tajperarojn. Shri volis ricevi kopion de gxi.

2008/11/22

Konsilanto-komitato, UK kaj vortaro

Okazis estrara kunsido hodiaŭ. Estis Bharat, Shree, Narendra kaj Philip kiam mi alvenis. Daŭris longa krokodilado kaj dume venis aliaj.

La estrarao decidis ke estu jenaj homoj konsilantoj: Razen Manandhar, Mukunda Pathik, Philip Pierce kaj LP Agnihotri. Ili ankaŭ volis ke nun ili preparu laborplanon, kiun ili poste preparos.

Ili diskutis pri partopreno en a UK. Bharat diris ke Himlal jam sendis lian aliĝilon al NEspA kaj ankaŭ aliaj montris intereson partopreni en ĝi. Mi proponis ke tiu kiu volas partopreni kaj serĉas subtenon je aliĝo devas deponi egalan sumon al NEspA kaj ili ricevos tiun monon post kiam li sukcesos aranĝi vojagon. Tio estas tial por ke li ne rezegnu post aliĝo kaj la mono je aliĝo ne iru vane. Do, ili decidis ke la petoj kun mono alvenu al NEspA ĝis 15 de decembro. Kaj monhelpo venos al partorenantoj, tiu mono estis dividita inter a partoprenantoj. Mi kredas ke tiel nur seriozaj homoj petos aliaj homoj por aliĝi.

Pri vortaro, Indu diris ke ŝi ne sciis pri la vortaro kaj tion ŝi diris dum la UK. Bharat diris ke ĝi jam ne venis al la asocio. Sed ambaŭ diris ke estas grava dokumentoj kaj NEspA eldonos ĝin. Estas granda ŝanĝo, mi kredis. Li diris ke la komitato pri la vortaro donu al "li" la kopion, li decidos al kiu peti monon kaj kies nomoj aperu en ĝi. Li ankaŭ diris ke neniu alia persone skribu ion ajn pri vortaro. Mi memorigis lin ne uzi vorton kiel "mi, mia kaj al mi" ĉar estas la asocio kiu decidos. Ili decidos ke la preparado komencos post ni donos al la asocio finan rezulton en CD.

Mi baldaŭ devas aranĝi kunvenon kun membroj de vortaro-kunveno.

Ĉio okazis en Nepali lingvo kaj Shri skribis sur la protokollibro. Oni jam ne parolis pri transdono de mono al nova kasisto. Mi kredas ke post mia batalo, nun ĉiuj sekvos sistemon kaj nova kasisto havos rajton teni la kason.

2008/11/16

Mi estas libera! Nova estraro post la NEspA kongreso

Jen finfine okazis la 10a nacia kongreso de Nepala Esperanto-Asocio la 15an de novembro 2008. Mi atingis al la kongresejo je la 11.00 antaŭtegmeze kaj la programo komenciĝis je la 12.30 posttagemeze. Tio estas nepala kutimo, anoj venas je sia tempo.

Poŝraj montris al mi financan raporton kaj mi subskribis sur ĝi kiel prezidanto. Estas la unua mia subskribo kiel prezidanto (antaŭe, mi subskribis sur vojaĝbileto de kelkaj homoj por ke NEspA pagu post la elektiĝo antaŭ du jaroj).


Bharat, Poŝraj kaj mi planis ke estu malmulte da homoj en la podiomo kaj malmlute da homoj parolu. Laŭ ĝi estos Mukunda, Philip kaj mi sur la podiomo kaj Mukunda, Philip, Poŝraj, Bharat kaj mi parolos. Komence ni estis 27 anoj.

Estis solena programo, en iu klasĉambro de Kanya Lernejo. La anoncistino, Archana, sidigis min, al Mukunda kaj Philip. Ni kun Philip kantis La Esperon kaj poste memoris F-inon Apsana. Poste Narendra bonvenigis. Philip rakontis pri babela turo el Biblio. La eksprezidanto kaj direktoro de Nepala Esperanto-Lernejo Mukunda parolis pri la historio de movado.

Intertempe venis Subhas kaj Philip lasis la podiomon por ke li sidu.

Archana vokis al Bharat por prelegi pri liaj internaciaj vojaĝoj. Kaj Bharat legis bondezirmesaĝojn el diversaj homoj. Ŝi ankaŭ petis al Indu por prelegi pri ŝia vojaĝo. Ŝi rakontis ke ŝi partoprenis en Roterdama Kongreso kaj ankaŭ montris fotojn al ĉeestantoj.

Poŝraj prezentis la financan raporton. Ne venis mltaj diskutoj. Nur Nabil Lal diris ke ni havu nur unu poŝtkeston kaj ĉiuj konsentis.

Sekvis vico de Bharat prezenti sekretarian raporton. Ironie, li vokis min kiel "prezidanto" kontruax lia antaŭa deklaro ke mi ne estas la prezidanto. Li ne havis raporton, kaj diris ke li ne preparis ĉar ne okazis gravajn decidojn kaj due, multaj homoj ne konservas la printitan raporton. Anstataŭe li prelegis kiel Mukunda komencis la movadon kaj kiel Subhas helpis al la movado. Li prelegis pri vojaĝoj de Mukunda, li mem, al UKoj kaj al IJK. Li dankis al tiuj kiu helpis aĉetis la grundon. Shri Prasad diris ke la ĝenerala sekretario devas doni sian rapoton. Kaj aliaj ankaŭ postulis kopoion. Bharat promesiske li sendos ĝin al tiuj kiuj volas, per reto.

Mi, je la fino, petis pardonon ke mi ne povis prezidi pro interna konflikto kaj dankis al ĉiuj partoprenantoj. Tio estis fino de unua sesio kaj la antaŭa estraro. Philip, Mahenda kaj Sadhana estis selektitaj kiel membro de elekto-komitato.

Ni paŭzis por teo - mi ĝojis ke venis multaj novaj vizaĝoj, kiel mi antaŭe konjektis. Ĉiam okazas tiel ke dum ĉiuj naciaj kongresoj (kiam okazas elekto), venas multaj novaj viĝaxoj kaj ili poste preskaxu ne apears en E kuvenoj. Kelkaj homoj volis aligxi al NEspA kaj ili preparis peto-leteron. Mi devis subskribi sur gxi por aprobi. Mi ne sciis cxu ili parolis/skribis Esperanton aux ne sed mi blinde faris por eviti hxaoson. Sed iu knabino refuzis skribi peton en Esperanto kaj faris tion en Nepali lingvo. Sur tio mi ne subskribis.

La elekto-komitato preparis la liston de voĉdonantoj. Mi memorigis ke ni antaŭe decidis ke tiuj homoj kiuj ĵus iĝis membro ne raotjs baloti. Estis akceptita. La kalkulado rezultis ke 34 homoj havis rajton baloti inter ĉikarŭ 40 partoprenantoj.

Kandidatoj estis vokitaj. Subhas montris al mi liston jam preparitan. Ĝi havis Indu kiel prezidanto, Bharat kiel ĝenerala sekretario ktp. Nur restis vako por membroj kaj mi elektu unu pozicion kaj evuti elekton. Tio mirigis min kaj mi respondis : aŭ mi kontestos por prezidanto aŭ mi silente sidos. Mi tute ne havis denove esti en la estraro kaj pupo de Bharat.

Mi instigis al junuloj ke ili ankaŭ kandidatu kaj laboru en la landa asocio, anstataŭ glui sin al NEJO. Ili estis preta sed, iu diris ke ili ne rajtos kandidati ĝis ili havos 30 jaroj. Mi miris. Se estos tial, ni neniam havos junulojn en nia landa asocio kaj ili mem fariĝos iel okupita de tiu jaro aŭ ili ne plu interesiĝos pri Esperanto.

Ĉiuj postenoj estis aranĝita kiel mi antaŭe vidis. Nur venis ses kandidatoj por kvin postenoj por membroj. Ili iris ekstere kaj unu lasis. Do, ni ne havis elekton.

Tuj post, Bharat diris al mi ke fakte ĉiuj malnovaj membroj devas lasi la postenon al novaj esperanstioj por daŭrigi la movadon. Tre paradokse, li ĵus kandidatis por la sama posteno kiun li servis dum multaj fojoj. Mi diris ke lia esprimo estas same kiel la eks-ĉefministro Girija Prasad Koirala (kiu restis prezidanto dum multaj jaroj, malgraŭ protesto de aktivistoj).

Tamen, mi petis al la komitato ĉu Indu estas taŭga kandidato, kiu ankoraŭ ne trasdonis monon kaj financan respondecon al elektita kasisto Rustam ek de du jaroj. Kaj mi ankaŭ demandis ĉu tiuj homoj estas taŭgaj kandidatoj kiuj elektiĝis antaŭ du jaroj sed neniam venis al la asocio kaj eĉe ne partoprenis en estraraj kunvenoj. Mi diris ke Rustam multfoje venis al la asocio sed forlasis la tutan asocion ĉar li ne ricevis la respondecon. Himlal diris ke estas hontinde ke dum du jaroj kasistino ne trasdonis monon al nova kasisto. Indu longe klarigis ke ŝi "tre tre" volis doni monon la kastisto ne venis por preni kiam ŝi havis tempon doni.

La komitato akceptis ilin kiel taŭgaj kandidatoj. Mi klarigis ke mi ne estas kontraŭ kandidatiĝo de iu sed mi volas ke oni sekvu la regulon kaj instruu al novaj komitatoj ke ni eraris.

Jen la nova komitatato:
Prezidanto: Indu Devi Thapaliya
Vic-prezidanto: Narendra Bhattarai, Poŝraj Subedi
Ĝenerala sekretario: Bharat Ghimire
Sekretario: Himlal Parajuli
Kaŝisto:Sri Prasad Pokharel
Membroj: Sakuntala Dhakal, Nabin Lal Shrestha, Bhagabati Adhikari, Nirmala Gautam, Rudra Adhikari kaj Prarasar Rijal

Interese, ĉiuj krom Nabin Lal, apartenas al kasto de Brahminoj.

Post la elektiĝo mi deziris bonon al nova estraro kaj petis al ili sekvi filozofion de Esepranto.

En la unua prelego de Indu, ŝi longe krikis tiujn homojn kiu skribas "malbonajn"leterojn pro kio homoj demandas al ŝi kial tio okazas en Nepal. Ŝi petis al ĉiuj ke ne skribu pri interna konflikto al aliaj homoj.

Sed mi ne povis aŭdi kian planon ŝi havas por prezidi. Aliaj elektitaj homoj ne devis diri kion li aŭ ŝi faros en venotaj du jaroj. Nniu parolis pri la vortaro, aŭ alia projekto nia asocio povas komenci.

Interese, Mukunda estasi tute silenta dum tuta dum tuta tago.

Mi kredas ke nun la estraro bone funkcios ĉar Bharat kaj Indu estis feliĉaj. Ili fariĝos bona paro por kunlabori kaj li ne denove minacos ke li ŝercos alian prezidanton...Por la asocio al kiu mi ligas dum pasintaj 17 jaroj, mi nur havas bondezirojn. Kaj, venas tempor por mi pensi kiel mi poavas labori por la Esperanto-movado.

10a NEspA kongreso : Fotoj

Okazis la 10a Nacia Kongreso de Nepala Esperanto-Asocio heriaux (15/11/2008). Jen kelkaj fotoj. La rakonto sekvos poste.
1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

2008/11/15

Pardonu min

Estimataj Nespanoj,

Saluton. Jen mi staras cxe la fino de mia dejxoro kiel prezidanto de Nepala Esperanto-Asocio.

Unue mi dankas al vi cxiuj kiuj vocxdonis min dum la baloto antaux du jaroj. Via subteno estis nepre valora por mi. Sed, nun venas tempo ke mi petu pardonon al vi. Mi petas pardonon ke mi ne povis fari tion kion mi promesis kaj mi palnis post elektigxo kiel la prezidanto.

Kiam mi venikis, mi kredis ke mi multaj aliaj atendis sanĝon same kiel mi sed mi ne povis plenumi viajn dezirojn.

Tuj post la rezulto de la baloto, mi proponis ke 1. La kunvenoj estu en Esperanto 2. La decidoj estu haveblaj al ĉiuj membroj 3. Niapropra retejo estos malfermita kie ni metos ĉiuj informoj pri sia agado kaj 4. La monataj kunvenoj okazu laŭ la internacia kalendaro.

La 18an de novembro okazis la unua oficiala kunsido. Mi kredis ke forgestinte cxiujn pasintajn miskomprenojn, oni promesos kunlabori. Mi proponis diskuti pri jenaj temoj:

1. Korespondi al UEA pri nova estraro, konto, retadreso, restrondo ktp
2. Oficejo kaj sekretario
3. Trasdono de oficialaj informoj al nova estraro
4. Banko-konto, meti ĝin en nemovebla konto
5. Kandidatoj al Jokohamo-UK
6. Eldono de Kalendaro 2007, kun nomo k adreso de membroj
7. Eldono de vortaro
8. Oficialaj kopioj de raportoj al UEA, KAEM, ktp
9. Oficialaj kopioj de senditaj kaj ricevitaj leteroj de NEspA
10. Renovigo de NEspA atestilo

Sed la gxenerala sekretario refuzis skribi gxin kaj diskuti pri gxi.

Li protestis ke li ne volas paroli en Esperion ajn dem iaj agendoj. Anstatauxe, li diris rekte ke li ne bezonas min kiel prezidanto kaj li ecx minacis ke li denove vokos kongreson kaj trovos alian prezidanton. Do, li staris kontarux cxiuj miaj punktoj sed mem ne donis ideon kiel la asocio antauxen iru. Do, estas la sumo de la du jara prezidado kie neniu rajtas ion ajn decidi sen konsento de la gxenerala sekretario kaj li dauxre kasxis cxiuj oficialajn dokumentojn de la asocio.

Unu monato post la elekto fondigxis nova instituto de Esperanto en Nepalo, kie ankaux tenis posteno NEspA estraranoj. Mi kredas ke tiuj samideanoj povis fari pere de tiu organizajxo tion kion ili ne povis fari per nia asocio.

Dum du jaroj, la ekskasistino ne trasndonis financan respondecon al la elektita kasisto kaj la eksprezidanto ankaux la asocian konton je lia nomo. Tio signifas ke tiu cxi estraro fakte ne estis estraro kaj tiu baloto ne estis baloto. Simile, la gxenerala sekretario ne monstris al mi oficialajn korespondajxojn de la asocio malgraux miaj petoj.

Mi ne povis malkovri sekretojn de gravaj Esperanto-vojagxoj de gravuloj de NEspA. La gxenerala sekretario vojagxis al Euxopo neinforminte al la estraro kaj ecx partopreninto al UK ne informis al la estraro antaux ol sxia vojagxo. Nia asocio devis helpi al tiuj homoj vojagxi al IJK kiuj jam ne estis membro de la asocio aux neniam partoprenis en niaj agadoj.

Simile, mi ne povis kreski travideblecon en finacaj aferoj de la asocio. Ni dauxre estis elspezema orgnizajxo. En unu jaro nia asocio elspezis 215,782 rupioj kvankam nia membrokotizo-kolekto estis nur 4,240 rupioj.

Eldono de Nepali-Esperanto vortaro ne realigxis en du jaroj, kvankam NEspA jam promesis eldoni gxin antaux kvar jaroj. Malofte okazas tiel el la mondo ke prezidando kompilas la vortaron laux la decido de antauxa estraro kaj la gxenerala sekretario malferme skribas al la mondo ke la asocio ne eldonos gxin. Mi esperas ke homoj iam komprenos ke vortaro ja estas fundamento de kresko de movado.

Tamen, mi fiere povas diri ke almenaux kelkaj personoj dauxre helpis min kaj komprenis ke miaj vocxo kaj batalo ne estas sensencaj. Sed neniu scias kion aliaj membroj pensas, cxar maujltaj ne aperis dum sabataj kunvenoj, ecx estraraj kunvenoj ne povis okazis regule pro manko de cxeestantaj estraranoj.

Konklude, mi povas esperi ke la venonta estraro sekvu la statuon kaj nia amata asocio ne estu plu en ies posxo. Mlgraux mia malsukceso, mi multe esperas ke la asocio de nun laboru por la gravaj celoj de nia internacia lingvo. Mi cxiam estas preta kontribui al la asocio je demokratiaj niveloj.

2008/11/11

Venis respondo de Koreio

Post mia blogo, venis respondo de
> MIN, Hyeonkyeong / gxenerala sekretario de Korea Espernato-Asicio. Li klarigis kiu kiel vojagxis al Koreio.
Mi volus citi enhavon de tiu leero por ke ne plu restu miskompreno.
On 11/10/08, Korea Esperanto-Asocio wrote:

"Unu nepalano partoprenis en la 40-a Korea Kongreso de Esperanto, Busan, la 18an kaj la 19an de okt. 2008. Li partoprenis ne kiel reprezentanto de Nepalo. Li persone demandis la invitleteron por la kongreso pere de s-ro NA ByoungDo(Joseph).

Sube estas la informo pri la partopreninto je la Korea kongreso de Esp.
> NOMO: Mr. SAMIR KUMAR SUNAR
>
> NASKIĜDATO: 1989/april/11
>
> ADRESO: V.D.C. CHAPAKOT-9, BAMDHI, KASKI GANDAKI, POKHARA, NEPAL
>
> TELEFONO: +977-9806512070
>
> PROFESIO: Studento de JANAPRIYA HIGHER SECONDARY SCHOOL
> INVIT-PERIODO: 2008 oktobro 11 ~ 25
>
> Mi pensas, ke la partopreno de unu persono en la KKE faros neniun problemon."

Mi kredas ke tio iom forigas miskomprenon kaj hxaoson. Do, Nepala Espernato-Asocio ne devas zorgi pri cxiuj kiuj invitas homojn je persona nivelo.

2008/11/07

Kiu nepalano vojaĝis al Koreio?



Mi iam blogis, ke nepalaj esperantistoj ne troviĝas en Nepalo, sed ilin oni trovas eksterlande. Simile okazis ĉi foje ankaŭ.

Iu nekonanta persono vojaĝis al Koreio antaŭ du semajnoj por partopreni en la Korea Junulara Kongreso, okazinta en 18a-19a de oktrobro. Kaj tre timinde, ke tiu persono ne ankoraŭ revenis. Nur dio scias, ĉu li volas migri tien kontraŭleĝe.

Venis ĉe ni la novaĵo tre malfrue ke iu viro, kiu nomiĝas Samir Suruar, vojaĝis al Koreio por partopreni la kongreson. Mi jen metas ĉi- informon, pri kiu mi aŭdis tie ĉi (vi povas sendi al ni ĝustan informon). La Korea Esperanto-Asocio (KEA) invitis iun junulon, kiun neniu konas en Nepala Esperanto-Asocio (NEspA) aŭ Nepala Esperanto Junulara Organizaĵo (NEJO). Li povas esti iu nova lernanto de Himlal (unu el la NEspA -estraro el Pokhara).

Je nomo de Nepala Esperanto-Asocio, li vojaĝis al Koreio, partoprenis en la kongreso, reprezentis NEspA-n kaj NEJO-n kaj nun li loĝas en Koreio!

Mi ripetas, ke sekretaj vojaĝoj esterlandaj de geesperantistoj estas unu el la kialoj, ke homoj ne volas veni al la asocio kaj partopreni en la movado. Unu persono profitas, sed 99 personoj restas en ĥaoso, kaj ili vole nevole kredas, ke movado estas nur por tiuj homoj, kiuj gajnas senpagan vojaĝeblecon. La ĥaoso lasas ĉe ni kelkajn demandojn:

1. Kial KEA invitis tiun personon, kiu preskaŭ ne parolas Esperanton aŭ kiu tute ne havas rilaton al la movado aŭ la landa asocio?

2. Kiel li sukceis ricevi tiun inviton, kiun neniu de nia asocio meritis?

3. Kial KEA sendis oficialan invitilon al iu persono individue kaj sekrete, se ĝi volis, ke Nepalo estu prezentata en la kongreso?

4. Kial tiu persono tute ne kontaktis NEspA-on aŭ NEJO-n, se li volas/ pensas, ke li reprezentos Nepalon?

5. Kio okazos, se tiu person ne revenos kaj se la Korea ambasadorejo ĉi tie en Nepalo pensas, ke ĉiuj Esperanto-vojaĝantoj estas migrantoj? En Nepalo, danco- kaj muziko-grupoj jam esats fifamaj, kiel agentejoj por migrigi homojn al riĉaj landoj, do, ĉu iu volas uzi ankaŭ Esperanton?

6. Post lia partopreno, li neniel raportis al ni pri liaj bonaj agoj dum la kongreso. Ĉu lia partopreno ankaŭ estas sekreto?

7. Kial KEA ne demandis al NEspA, ĉu tiu persono estas Esperantisto aŭ ne, se lin ĝi pretis akcepti kiel oficialan partoprenanton? Kiu en KEA respondecas pri lia invito, kaj ĉu KEA respondecos, se io malbona okazos al li?

Mi memoras, ke en la kongresa libro pri AK de 2002 troviĝis nomoj de 5 nepalanoj, kiuj ne estis esperantistoj. Ili estis Padam Bahadur Mgar Chaucha, Reena Shrestha, Prem Bahadur Budhathoki, Deep Bahadur Shrees Thapa kaj Chittra Kahttri. Ni ankoraŭ ne povis trovi, kiu helpis ilin aliĝi. Ĉu iu scias, ĉu ili vere partoprenis en la kongreso aŭ ĉu ili ja revenis post la kongreso?

Post serĉado, mi ricevis jenan rakonton. Estas iu Josep de Koreio, kiu loĝis en Nepalo (Mi ne estas certa, ĉu li estas la sama persono, kiu vizitis nin en 1993) kaj lia edzino instruas la korean lingvon en Pokhara. Strange, li neniam kontaktis iun ajn en NEspA aŭ NEJO dum sia restado. Liaj gefiloj ankaŭ estas en Nepalo kaj ilin instruis tiu viro. Eble, li volis vojaĝi al Koreio aŭ Josep volis kunvojaĝigi lin al Koreio? Do, li petis al KEA prepari invitilon por li. Por vojaĝi al Koreio, eble li lernis kelke da Esperanto-vortoj (pere de s-ro Himlal?). Estis bona aranĝaĵo. Sed poste, li devis peti leteron de NEspA por atesti, ke li estas esperantisto por ricevi la vizon. Sed li ne sukcesis. Ni jam ne ĉertas, ĉu iu vere preparis tian leteron nome de NEspA aŭ ne. Mi opinias, ke iu tamen jam preparis tiun leteron por li. Sufiĉe interese, ĉu ne? Tiuj estas nepalaj 'esperantistoj', kiuj neniam partoprenas kunvenojn, venas al kongresoj, korespondas nome de nepalanoj aŭ verkas ion ajn en Esperanto.

Ni, nepalaj geesperantistoj, ofte vojaĝas eksterlande sekrete, sed ĉi foje estas tro, estas preskaŭ mensogo. Ni vidu, kiel la misterio solviĝos. Iu ajn povas lerni Esperanton, uzi ĝin kaj ankaŭ vojaĝi persone, sed neniu havas rajton reprezenti nian asocion ne informinte aŭ sen permesoj. Samtempe, internaciaj esperanto-organizaĵoj ankaŭ eklaboru respondece kaj ne faru tion sekrete, kio povas disfaligi la kreskantan movadon en Nepalo.

2008/11/02

Kunveno ĉe NEspA

Okazis kunveno ĉe NEspA hieraŭ. Venis Bharat, Indu, Poshraj, Narendra kaj alia junulo, kiu nomiĝas Mahendra. Nature ni krokodilis. Estis nur ĝenerala kunsido kaj do ne venis gravaj decidoj. Venis multaj temoj pri politiko, reĝo, festvialoj - Daŝaio kaj Tiharo, mondmerkato, nepala ekonomio, agnosko de Nepala Kalendaro, malnovaj komputiloj, vetludo, monarĥio ktp ktp. Ni menciis pri venonta UK kaj ankaŭ junularo. Ni ankaŭ iomete volis diskuti pri IHR kaj nacia kongreso. Mi proponis ke ni diskutu hodiaŭ sed venis propono de Bharat ke ni denove renkontiĝu merkrede.

Laŭ la nova programo, okazos nacia kongreso 15an de novembro. Unue Bharat proponis ke ni okazigu ĝin tri-tagan kaj mi proponis ke ni faru du-tagan. Ni iru al iu malprosimeta loko kaj tranoktu tie, kun gajaj diskutadoj kaj varmaj disputoj; kaj sekvu solena kongreso venota tage. Kaj, nun ni denove kalkulis ke eble ne multaj homoj ŝatus tian programon. Venis ankaŭ propono ke ni aranĝu ĝin ĉe nia grundo, kun tendoj ktp. Ni esperis ke eble venos 50 da homoj(pasinta kongerso okazis kun 30-38 da homoj). Mia propono hodiaŭ estis ke ni kmencu ĝin tagmeze, kaj ni aranĝu vespermanĝon tie. Kutime mi donas ilin tagmangon kaj multaj homoj lasas la programon manĝinte. Pli oli tio, mi demandas min, kial ni devas regali la membrojn per tagmanĝo aŭ vesperamanĝo? Ili pagas 120 rupioj por unu jaro kaj unu manĝo kostas 200-400 rupioj. Kaj kiel vivtenos la asocio? Ni vidu.

Jam ni ne havas oficialan liston de partoprenontoj de IHR, sed ni imagas ke venos ĉirkaŭ 20 da eksterlandanoj. Tio estas bonega. Eble mi kolektos la nomojn kaj metos ĝin en la blogo por plua korektado.

Venis demando pro estonta estraro. Iu demandis ĉu ni tradicie (libere) elektos estraranojn. Kaj alia ĝuste respondis - ĉu ni havos sufiĉe da homoj por la estraro. Sed mi scias tiam venos multaj homoj kiuj preskaŭ neniam aperis en la asociaj kunvenoj, troviĝis en Esperanto-diskuto kaj verkado. Ili pli laŭte montros deziron esti estraro kaj promesos ke li/ŝi pli bone laboros por NEspA. Kaj, tiuj homoj post du semajnoj malaperos kaj montros viĝazon nur tiam kiam venas eblecon trovi profiton. Ni esperu ke vere venu "esperantistoj" kiuj kapablas uzi la lingvon kaj havas honorojn pri la temoj de Prago Protokolo (almenaŭ kiuj scias pri kio temas tiu ĉi lingvo).

Aliflanke, mi timas ke ne venos multaj homoj por estraniĝi ĉar nun nia asocio ne estas riĉa kaj ĝi mizere vivos ĝis la IHR. Kaj, tiuj kiuj serĉas profiton en NEspA eble ne interesiĝos pri ĝi.

Devas estis ke ni okazigu kongreson de NEJO (junulara sekcio de NEspA) en la sama tago. Sed mi timas, ke ne multaj junuloj venos. Mi aŭdis ke preskaŭ ĉiuj konataj junuloj jam vojaĝis eksterlande por studado kaj aliaj atendas iliajn vicojn. Do, kiu en la estraro kaj kiuj aliaj?

Junuloj de Nepalo estas ĉiam preter komprenoj. Mi skris al ĉikaru 10 konataj junuloj kaj proponis helpon por daŭrigi la movadon. Mi demandis al ili kian planon ili havas por estonto. Tre bedaŭrinde, neniu respondis. Tiaj estas ili.

Jes. Nun mi memoras. Antaŭ unu monato, mi legis kelkajn esprimojn pri graveco de junulara movado en retgrupo "Azio". Ili diris estas grava parto por ili. Mi, en mia lingvo, skribis kiel kaj kiom malfacila estas por ili lerni Esperanton kaj movadi por ĝi. Ilia vivo estas pli malfacilaj ol niaj kaj ni ne povas multe esperi de ili. Estis vero kaj do estis amara. Neniu resopndis al mia ideo.

Ni denove parolis pri serĉado de nova malmulte kosta ĉambro por la oficejo. Ni scias ke ni ne havas lumonon sed iu ne volas translokiĝi al malplimulte kosta ĉambro.

Mi redonis la sakon de varoj kiun donis al mi Apsana antaŭ ol mia vojaĝo al Japanio. Ŝi lasis ĝin al mia oficejo kaj ne povis kapti ĝin. Interese, neniu inter la junuloj petis min redoni ĝin al ili. Tio signifas ke neniu inter NEJO sciis pri tio. Ĉu vi komprenis ion?

2008/10/30

Festivalo de Tiharo kaj nova jaro



Ni ĵus finis celebradon de nia gaja festivalo "Tihar" aŭ "Sunti" de 26a ĝis 30a de oktobro. Dum tiu kvintaga festivalo, ni adoras al korvo, al hundo, al diino de mono, Laxmi, al niaj korpoj kaj al fratoj (de fratinoj).

Mi havas kvar fratinojn kaj ili invitas min por "adori". Ili donas al mi bongustajn manĝaĵojn kaj mi reciprokas per donacoj. Vi povas imagi ke mi estis tute okupita dum tuta tago kaj estis malfacile aranĝi donacojn por ili. Sed mi ĝojas ke ili akceptas min kiel "adorinda" frato. :)

Inter ili, la 29an de oktobro estis nova jaro laŭ la "Nepala Kalendaro". Post longega politika batalo, la registaro ĉi jare akceptis Nepalan Kalendaron kiel nia nacia kalendaro. La ĉefministro Pushpa Kamal Dahal "Prachanda" prelegis dum la novjara procesio ke Napala Kalendaro estas ne nur posedaĵo de la Nevaroj sed la tuta lando kaj ĝia popolo. Baldaŭ la registaro faros komitaton por studi kiel ĝin uzi je registaraj aferoj kaj por anstataŭi la nunan oficialan "Bikram" kalendaron.

Malmulte da homoj scias ke Nepalo estas eble unu sola lando, kie de miljaroj ekzitas kalendaro kun la nomo laŭ la lando. Antaŭe, ĝis antaŭ 70 jaroj la nepala kalendaro estis oficiala kalendaro sed poste tiama ĉefministro uzis Barato-divenan kalendaron "Bikram" por oficiala uzo. La politika kialo estas tio ke antaŭ 1129 jaroj, ĉio en Nepalo estis Nevaroj (estas la novo de la etno, la indiĝenoj de la Katmando-Valdo al kiu mi apertenas) kaj tiu persono kio ekis la kalendaro ankaŭ estis Nevaro. Kaj, nun, la plej multo de homoj en la registaro estas Bahunoj (enmigrantoj el suda kaj okcidenta parto) kaj ili pensas ke oficialigo de la "nepala" kalendaro donos pli da honoro al Nevaroj kaj ili resistis dum pasintaj 29 jaroj. Jen, je la fino, post respublikiĝo, la registaro ĝin akceptis.

2008/10/28

Felicxan novan jaron 1129



Nepalo estas bunta je diveraj anguloj. Gxi havas sian propran kalendaron, nomita laux la lando, kiun komencis iu persono kiu (lauxlegende) akiris subitan trezonon kaj finpagis sxulton de la tuta civitanaro. Jen gxi estas akceptita kiel nacia kalendaro cxi jare. En cxi tiu jaro, gxi komencas ekde 29a de oktobro. Gxi estas luna kalendaro kaj preskaux cxiuj festivaloj kaj religiaj eventoj estas arangxitaj laux la luna kalendaro. Mi deziras al vi felicxon okaze de nova jaro.

Okazas granda kultura procesio matene kaj tage okazas procesio de motorcikloj kie homoj partoprenas amase.

Krome, en tiu tago, homoj adoras al siaj korpoj.

2008/10/26

Kunveno de Estraro

Hieraux devis estis la estrara kunveno de Nepala Esperanto-Asocio sed tio ne povis okazi cxar suficxe da estraranoj ne povis cxeesti al la kunveno. Precipe, tiu kiu posedas la sxlosilo de la sxranko ankaux ne cxeestis.

Mi mem ne povis estis tie pro mia familia afero kaj tiun informon mi trovis per cxe estintoj. Mi auxdis ke venis S-ro Hans, Navaraj, Shree, Narendra kaj Nabin.

Post du semajnoj okazos la prokrastita Nacia Kongreso de Nespa. Mi kredas ke la preprado bone iras.

Hieraux mi povis esti cxe la "kongreso" de la Nepal Forum of Environment Journalists. Mi nature komparis gxin al nia amata NEspAn kaj mi konkludis kial do ni vere bezonas tiun cxi tiel nomatan landan asocion se unu persono rajas fari cxion kaj sistemo tute ne funkcias?

Jen estas la listo de gxisnuna partoprenontoj de IHR: Mi tuj gxisdatigos la liston.

1. s-ro Arai Tosinobu
2. s-ino Kikuti Noriko
3. s-ino Saitoo Tume
4. s-ro Hori Jasuo
5 s-ino Hori Tamae
6 s-ino Migihara Kimie.
7.s-ro Yamamoto Akija

Tatjana kaj mi

Mi kaj Tatjana promenis cxirkaux Patan, Bungamati kaj Khokna.

Ne okazis denove

Tre bedauxrinde, kiel cxiam, ne okazis la estraro kunveno ankaux hieraux. Devis gxi esti antaux unu semajno sed tiam ne povis okazi. Kaj hieraux ankaux gxi ne okazis. Kial? Cxar la gxenerala sekretario, kiu posedas la sxlosilo de la "sxranko" kun nia protokolo-libro ankoraux ne venis. Mi mem ne povis iri tien, danke ke mi ne devis atendi iun vane. Mi estis tiom okupita je mia familia afero. Estis Narendra, Navaraj, Nabin, Shree kaj S-ro Hans el Germanio. Ne demandu al mi kie estas aliaj.

Vespere mi tamen povis iri al la jara kongreso de Nepala Forumo de Etosaj Jxurnalistoj. Oni igis min membro de kontrola komitato - mi superrigardos la estraron kaj diros, demandos kaj punos kiam mi trovos ke iu de la estraro eraras aux ignoras la statuon. Mi hejme komparis la du orgnizajxojn. Kaj mi deamdis min - kian ni nomin nian grupeton da esperanto-parolantojn kiel "asocio"?

Post du semajnoj okazos nia kongreso kaj mi estos libera je la sorgxo de neakceptita prezidanto. Mi trovos ion interesan aferon por labori por la movado. Mi certe ne faros tion kion faris ka venkita eksprezidanto - malfermi novan orgnizajxon kaj dormi.

2008/10/18

Plej bona novajxo

La plej bona novajxo de la jarento de mia vivo estas tio ke mi
farigxis patro de filino. Dankon pro viaj bondeziroj!
--
Sent from Gmail for mobile | mobile.google.com
************************************************************************************
www.razeno.net - - - www.razeno.blogspot.com
~ PO BOX 3447, KATHMANDU, NEPAL

2008/10/12

Nova vivanta diino en Nepalo



Dum Dashain, la nova vivanta diino "Kumari" estis sanĝita. Kumari estas la titolo oni donas al la budhana knabino kiu iras al speciala domo apud historia reĝa palaco por vivi kiel vivanta iino. Tiu knabino, elektita inter centoj da budhanaj familioj, pozas kiel Hindua diino kaj benas al la lokuloj.

La nomo Kumari devenis de nomo de diino kaj laŭ la vorto ĝi ankaŭ signifas virgulino. Ŝin adoras kaj budhanoj kaj Hinduanoj de pasintaj miloj da jaroj. Ek de antaŭ 250 jaroj, ŝin oni sidigas en kvarrada ĉaro kaj tiras ĝin ĉirkaŭ la centraj partoj de la urbo - estas la kerno de la festivalo Indraĝatra.

Ŝi sidas tie dum ĉirkaŭ 5 jaroj - ĝis kiam ŝi ekspertas monatan menstruaĵon. Poste ŝi iras al hejmo por vivi kiel normala knabino.

Tuj post nova knabino eniris en la domo, oni portis al la malnomva knabiro en palankeno ĝis ŝia domo. Ŝi estis ploranta ĉar ŝi ne plu estos adorata de homoj.

De kelkaj jaroj, homoj, apartenantaj al aliaj etnaj grupoj protestas kontraŭ la sistemo de Kumari. Ili mem ne povas adori la knabinon sed diras ke la sistemo estas konraraŭ la rajtoj de virinoj aŭ geknaboj. Inteerse, ili ne tiom ofte paroas pri miloj da geknaboj kiuj ne povas iri al lernejoj, vesti dece aŭ manĝi ĝissate. Eĉ iu tiama eksparlamentanino ankaŭ diris ke ŝi malpermesos tiun sistemon. Sed ŝi mem mamvenikis en la lasta elekto.


Mi kune donis foton de maskdanco. Gxi okazas dum Dashain en la palaco de Patan. La budhanoj prezentas dancon de Hinduaj diinoj. Eble estas la rezulto de la Hinduaj regxoj kiuj devigas budhanojn vivi kiel hinduanoj. Sed la dancoj mem estas eksterordinare belaj.

2008/10/06

Felicxan Dashain al vi cxiuj



Dashajn (eble Dashajo)estas la plej grava festivalo por Hinduanoj. Mi deziras al vi felicxon kaj sanon al vi.

Dum la Dashajn, homj odoras al diinoj, pensante ke ili povas forpeli malbonajn aferojn "diabloj" de la mondo.

2008/09/28

Neforgesinda ekskurso en Jhor




= ==

Okazis neforgesinda evento en Nepala Esperanto-Asocio post longa tempo. Ni 10 esperanstistoj (kaj tri infanoj) ekskursis aŭ piknikis al monta akvofalo de Jhor, ĉirkaŭ 20 kilometroj norde de la urbo. Kvankam ne multaj NEspAnoj povis partopreni, ni multe ĝojis - kaj pejzaĵon kaj Espernato-etoso.

La ideo de pikniko venis en niaj kapoj kiam ni trinkis teon en Tokha antaŭ unu semajno, post nia vizito al la grundo. Mi sendis inviton al NEspAnoj per "nepalesperanto" kaj per privata letero-listo. Tiuj venis kiuj havis intereson pri Esperanto kaj pri piknikado. Mi povas imagi ke kelkaj ankaŭ estis okupitaj.

Estis nia plano renkontiĝi ĉe Ratna Park je 7.30 matene. Mi atingis iom malfrue kiam Shree kaj lia amiko Dip atendis min. Mi telefonis al Poshraj kaj Narendra kaj estis interkonsentite ke ni renkontiĝu ĉe Tokha. Veturado daŭris longe laŭ novaj kvartaloj de la urbo.

Ni atengis al Tokha eble je la 9a horo matere. Daŭris laŭta prelegprogramo de Maoistoj tie. Tie la parolantoj ĉefe parolis pri la kulturaj rajtoj. Ironie, la Maoistoj ĵus antaŭ kelkaj tagoj malaprobis la registaran subtenon al maskdancoj de Indraĝatra kaj rezultis protesto de du aŭ tri tagoj. Kaj vidu ilin - ili senhonte diris ke Maoistoj protektas kulturon kaj tion kio oni "aŭdis" estis nur famo. Mi ne volis estis ĉe tiu kvartato sed ni devis atendi al Narandra kaj Mukunda Chhetri. Aperis subite la ministriino de turismo Hisila Yami, kiun mi salutis kaj kun ŝi mi mallonge babilis.

La vilaĝo ja estas bela. Estis vicoj de tri-etajzaj domoj, konstruitaj per nebakitaj brikoj kun belaj fenestroj kaj pordoj. Kiel ĉie en nevaraj urbetoj, ĝi ankaŭ havas multajn belajn templojn. Ĝi estas fama por ĝia indiĝena produkto de dolĉa manĝaĵo, kiun oni konas kiel "Chaku". Estas ia aĵo kiun homoj konsideras kiel tre nutra kaj novpatrinoj multe manĝas por retrovi energion. Iam oni sugestis ke ĝin oni nomu kiel Monda Heredaĵo. Sed, ĉar mankis registara plano konservi ĝin, la tradiciaj konstruaĵoj pereiĝis kaj nun ĝi preskaŭ ne plu estas tradicia. Aliflanke, ĝi estas nun ĉirkaŭigitaj de novaj mondernaj konstruaĵoj.

Poste venis Narendra kun lia edzino Rajani, kiu ankaŭ lernis Espernaton antaŭ kelkaj jaroj, sur lia motorciklo. Sekvis Mukunda kiu estis sole, kontraŭ nia imago ke li vonos kun aliaj gejunuloj. Shree telefonis al Jacob, kiu diris ke li venos rekte.

Do, ni komencis nian marŝadon. Ni iris laŭ Sapantirtha, alia sanktejo. Eble ni maŝis dum 45 minutoj kaj ni sidis por trinki teon. Tiam venis Jacob en lia aŭto, kun lia edzino kaj du filoj, kune estis ankaŭ Navaraj. Mi petis veturadon en lia aŭto ĉar mia filo estis laca. Post veturado ni devis marŝi aŭ grimpi ĉirkaŭ 30 minutoj por atingi al la akvofalo de Jhor.

Poste mi vidis Philipon, kiu venis per lia biciklo.

Mirinde!! Estis tiel bela akvofalo kiel poemo aŭ rakonto. Akvo falis de granda ŝtono al la ŝtona surfaco. Neniu povis estis seka ĉirkaŭ tiu loko. Mi ne povis imagi ke tia bela loko povas estis tiom proksime de brua Katmando. Mi sciis ke etos akvovalo kaj mi prepraris nur tiel ke mia filo ĝuu ĝin. Mi sendis lin al la akvo kaj fotis lin. Sed, kiam mi vidis la akvofaton, falante ĉirjakaŭ 30 metroj kaj homoj sube ĝuantaj, mi ne povis resisti. Do, kial ne? Mi ankaŭ staris sub la akvo...Mi plej multe ĝojis kiam la granda peza kvanto de akvo batis mian dorson kaj mi preskaŭ ne povis stari kontraŭ gixa rapideco. Intertempe mi prenis mian Esperanto-flagon (kiun mi kudrigis en 1992) kaj ni fotis nin. Kompreneble fotado daŭris longe. Ni vole ne vole lasis la akvovalon kaj iris al manĝejo.

Ni atingis al la resturacio post 15 minutoj da kruta grimpagdo. Estis agrabla loko por soleca manĝado post laciga grimpado kaj ekscita banado. Sed, ni cixuj malĝojis kiam ni trovis ke estis eraro. Poŝraj antŭen iris por mendi niajn manĝojn kaj li estis certa ke li mendis per telefono manĝaĵojn por ni. Sed nun ni komprenis ke la telefonvoko neiris al alia resturacio. Do iu alia resturacio havis manĝaĵojn por ni kaj ni estis tie malsataj.

Ni havis planon diskuti pri la restantaj vortoj de la vortaro. Jacob elprinntigis tri paĝojn kaj ni ekis diskuton. Sed, la estoso tiom multe plaĉis al ni kaj ni ne volis perdi tempon je diskutadoj. Ni ĉiuj lasis ĝin kaj ĝoje babilis pri multaj aliaj aferoj.

Estis preskaŭ la 3a posttagmeze kiam manĝoĵoj venis por mi. Mi plej multe suferis ĉar mi hazarde mendis kokidaĵon kaj mi devis atendi iom. La estro kiuris por ni ĉiuj sed nur ses vegeteranoj povis manĝi kaj ni (kvin viandon-manĝantoj) atendis. La viando estis kuritita sed mia manĝaĵo ne venis. Poste, mi komprenis ke ses homoj jam formanĝis manĝaĵon kuiritan por dekunu kaj do, estis nia vico atendi duoble. Mi estis malsatega, simple. Jen venis finifne manĝaĵoj kaj mi ne povis plu manĝi. Iel la manĝado finiĝis.

Ni ĉiuj estis lacaj kaj dormemaj post manĝado. Ni malrapide reiris al la loko kie la buso haltas aŭ kie parkis Jabob lian aŭton.

Poshraj kaj Shree rekte iris al Tokha. Mi atendis al Jacob. Poste ĉiuj venis. Narendra kaj Rajani veturis per motorciklo kaj Philip per biciklo. Ni ne povis decidi kiam ni renkontiĝos por la vortaro ĉar baldaŭ komencos la hindua festivalo Dashajn kaj ni iel okupiĝos hejme. Mi petis veturon al Jacob. Sed mi preferis uzi buson kiam mi vidis ke buso estis preta - mi ne volis lasi Mukunda kaj Navaraj kaj ĝui profiton de veturon per aŭto.

Jen estas kelke da foto por vi kiel nia memoraĵo.

La partorenintoj:

Narendra v
Rajani v
Poshraj v
Razen
Dip v
Shree v
Navaraj
Mukunda
Jacob
Anne Mette
Philip v

2008/09/22

Katmando postulas kulturan rajton de komunista registaro



La festivalo de Indragxatra - eble la plej bunta festivalo de Nepalo, kun multe da maskdancoj sur la startoj - malsukcese finis inter hxaoso. La nova registaro de Maoistoj decidis ne doni monon pro le festivalo kaj la lokanoj estis furiozaj kaj lasis cxion antaux la fino. Hondinte, la registaro, kiu tre malavare disdonas monojn por politikistoj el vilagxoj, volis sxpari 214 usonaj dolaroj kaj donis malgxojon al tiuj lokanoj kiuj de centoj da jaroj dauxrigis la festivalon. La finaca ministro diris ke la registaro malpermesis animaloferon al dioj dum festivaloj. Interese, la Maoistoj kiuj murdis 13,000 homojn por akiri politikan povon diris ke ili ne permesos animal ofertadon.


Nature, la lokanoj demonstraciis dum du tagoj - ili malpermesis veturilojn al malnova parto de la urbo kaj jxetis sxtonon al policanoj. Kelke da homoj estis vunditaj kiam la policanoj jxetis sxtonon kaj larmo-gason. Eble estas la unua fojo en nepala historio ke homoj devis demonstracii por konservi ilian kulturon. Oni memoru ke Katmando Valo estas en la listo de Mondheredajxoj pro la temploj, festivaloj kaj kulturaj agadoj.

Ankaux pasintaj registaroj estis faritaj de enmigrantoj sed ili toleris la lokan kulturon kvankam ili neniam honoris nin, kaj jen venas la epoko ke la registaro mem farigxas nian kulturon kaj gloron de la lando mon. Kaj finfine la financa ministro invitis al lokanoj por diskuti kial doni doni 214 dolarojn. Hieraux vespere, mi auxdis en televido ke la problemo estas solvita. Estas nur malgranda ekzemplo kion la Maoistoj faros al la kulturo de Katmando Valo en venotaj tagoj.

2008/09/21

Vizito al grundo kaj kunveno pri vortaro


Hieraux matene ni vizitis al la grundo, kiun Nepala Esperanto-Asocio acxetis antaux unu monato. Mi delonge volis vidi la terpecon kiun la asocio akiris post longega atendo. Mi pronois pri vizitprogarmo al Poshraj kaj li estis preta montri gxin al ni. Mi dissendis invitleteron rete al cxiuj membroj kaj ankaux donis posxtelefonnumeron de mi kaj Poshraj. Same kiel cxiam, ne multaj esperanstistoj montris intereson. Nur venis Shree, Narendra kaj Jacob.

Gxi estas iom malproksima, en la najbara vilagxo, cxe la norda limo de Katmando, cxirkaux 13 kilometroj de mia hejmo (mi logxas en suda limo). Kvankam gxi estas vilagxo, multaj homoj jam konstruas novajn domegojn kaj versxajne farigxos granda parto de la urbo post kelkaj jaroj. Gxi estas 3.5 kilometroj de la cxirkauxvojo de la urbo kaj la vojo al la grundo estas konstruata. La grundo nun estas je la mezo de rizkampo. Se mi ne eraras gxi estas 25 futoj X 57futoj granda kaj suficxas por konstrui malgrandan domon.

Post la vizito ni iris al proksima antikva vilagxo de Nevaroj, kiu nomigxas Tokha. Estis bela vilagxo kun tradiciaj belaj konstruajxoj kaj kamparana vivstilo. Sed mirinde, gxi multe sangxigxis intertempe, oni anstatauxis iliajn domojn per mondernaj konstruajxoj, kiuj nepre multe kostis sed ili ne povos gajni monon per gxi. Mi opinias ke la registaro devas komenci programon por konservi kulturon kaj heredajxon de lokanojn. Sed la problemo estas tia ke en registaro ne iras lokanoj kaj tiuj politikistoj, kiuj venis el vilagxoj malproksimaj regionoj.

Ni trinkis teon kaj planis viziti al apuda akvofalo Jhor venonta semajne. Estos interesa arangxi pikniketon post longa pauxzo.

Ni denove renkontigxis cxe hejmo de Jacob. Ni diskutis pri labormaniero de vortaro. Mi opiniis ke io mankas ia harmonio de pensmaniero iner membroj de vortaro-komitato. Mi diris ke videblis ke anoj nuntempe ne vigle laboras por la vortaro eble cxar ili ne sxatas konduto aux maniero de iu membro kaj ili simple lasas la aferon. Neniu rekte diras ion ajn - tio estas la problemo.

Samtempe ni ankaux diskutis kiel ni povas peti menhelpon de KAEM. Mi ne scias kio vere okazis dum KAEM kunsido en Roterdamo cxar mi ankoraux ne povis auxdi de gxia partopreninto. Sed mi kredas ke multaj membroj de KAEM estas pozitiva je gxia eldono. Gxi estas pretas helpi nin eldoni gxin sed kelkaj gravuloj de NEspaA ankoraus staras kontraux gxia eldono kaj ili ne estas sagxa agi kontraux ilia cxeesto. La esperanstisoj ja sentas ke gxi estas grava kaj utila tamen ni ne povis eldoni gxin. La laboro malrapide iras cxar psikologie ni ne ankaux estas certa kiam la afero estos glata. Kaj, tamen ankaux estas demando kiom longe ni povas atendi ke ili finfine konstentos helpi je eldonado. La vortaro laborata jam estas internacia temo kaj nun neniu povas sxotopi aux malhelpi gxian eldonon - nur restas la demando ke ni en historio skribu kiu kiel kiom longe helpis kaj malhelpis gxin. Mia laboro kiu komencis en 1992 finfine trovos lumon baldaux. Kiu povas esti pli felicxa ol mi?

2008/09/03

Mi havas tempon sed...

Nunteme, mi havas tempon sed iom maltrankvila por blogi.. Eble post unu semajno mi regule blogos. Mi timas ke ecx tro da libereco ankaux estas dangxera.

2008/08/24

Prelego de Tatjana


Devis estis estrara kunsido hieraux sed ni preferis auxskulti prelegon de Tatjana antaux ol la kunsido.

Jam estis la tempo kiam mi atingis al Thamel kun Tatjana. Mi ne vidis aliajn estraranojn krom Narendra kaj Poshraj. Bharat estis en la cxambro. Mi ne memoras ke ni iam havis kunsidon kun 13 anoj de la estraro.

La prelego estis arangxita por 12.30 sed neniu estis preta. Do, gxi ekis je 12.50. Venis cxikuraux 11 da homoj. Neniu povis babili pri aliaj aferoj cxar tuj komencigxis prezentado. Mi helpis per mia komputilo por la prezentado.

Bone, estis tre agrable auxskulti pri la transsiberia vojagxo - de Moskvo gxis Jokohamo. Ili en tute estis 22 personoj el 5 landoj. Ili ne nur vojagxis sed ankaux guxis vivon lokan kaj amuzigxis per lokaj mangxajxoj kaj muzikoj. Interese ili renkontis ecx Leninon, Gorvacxevon, Stalinon, Putinon kaj aliaj famaj politikistojn sur sratoj (nepre falsajn). Kaj en iu hotelo apud la rivero kelkaj el ili kuragxis nagxi en malvarma akvo. Mi estis felicxa ke ili etis akceptita de lokaj estperantistoj cxe kajo.

Post prelego, Tatjana regalis nin per speciala rusa mangxajxo kaj teo kaj kafo. Etis agrable kunmangxi en Esperanto-Oficejo post longa tempo. Kaj poste, iris aliaj homoj kaj ni - Tatjana, Indu, Philipiom intime parolis pri vivmaniero en Nepalo, Rusio kaj Usono.

Bharat montris al ni la registaran atestilon kiu pruvas ke ni akiris la grundon. Kaj, nun ni ne havas monon ecx por pagi lumonon. Ni devas lasi la cxambron tuj. Kaj, mi proponis ke se ni ne sukcesus trovi alian cxambron, oni povas kunporti cxiom da ajxojn ni havas al mia hejmo.

Bharat forlasis la diskuton kaj Tatjana sugestis nin ke ni devas pli demokrtie kaj malferme labori kaj esperantistoj ne devas trompi eksterlandanoj per malgxusta informo kaj per kasxa akiro de mono.

Mi poste acxetis malmultkostan saketon por mia fotilo kaj tuj iris por mangxi, je la 7a vespere.

2008/08/20

50,000 homoj perdis domojn en suda Nepalo

Cxirkaux 50,000 homoj perdis iliajn domojn kiam rompigxis digo lunde en sudorienta distrikto de Nepalo, Sunsari, proksime de la bordo inter Nepalo kaj Barato. Gxi lokigxas proksime de la urbo Itahari, kie ankaux estas Esperanto-grupo.

La digo laux la rivero Saptakoshi estis konstruita en 1963, antaux 45 jaroj, kun helpo de Barata registaro. Kvankam gxi estas en Nepalo, cxe la landlimo, gxi pli multe helpas al Barato por savi la landon el atakoj de inundo dum la pluva sezono. Kaj do, la respondeco rekonstrui kaj repri estas de la Barata registaro sed ili ne povis fari tion cxi jare.

La nova cxefministro Prachanda hodiaux flugis al tiu loko kun aliaj politikistoj por rigardi la damagxon kaj li jam promesis doni helpon. Sed la lokanoj multe suferas inter kreskanta akvo.

La registaro kaj multaj ne-registaraj organizajxoj dauxre sendas help-materialoj por la suferantaj lokanoj.



________________________________________________
Message sent using UebiMiau 2.7.9

2008/08/17

Ni celebris la festivalon Saparu

Homoj en Katmando-Valo celebris festivalon de bovinoj "Saparu" aix "Gai-zatra" hodiaux.

Estas la tago kiam homoj vestas sin kiel bovinoj kaj marsxas laux la tradicia vojo de malnova parto de la urbo, kun komikaj gestoj aux vestajxoj.

Ili ne nur gxuas sensence. Ili fakte estas membroj de la familioj, kies ano mortis en tiu cxi jaro. Ili tiel amuzigante sin forgesas al doloron ili akiris pro mortigxo de familianoj. Kaj, ili kredas ke tiel la mortinto trovas bonan lokon en paradizo. Almenaux de 400 jaroj la festivalo estas cxe ni. Simiaj eventoj okazas en aliaj urbetoj de Nepalo kiel vivas Nevaroj, la indigxenoj de la Katmando-Valo.

Mi kun Tatjana iris al la centro de la historia palaco kaj iom gxuis la etoson. Poste mi devis iri al mia laboro.

Bedauxrinde, ne nio okazis en oficejo de Nepala Esperanto-Asocio. Mi mem ne povis iri pro mia okupo kaj nur estis Narendra. Do, ne povis okazigxi la prelego de Tatjana. Unue sxi mem revenis el Lumbini tre malfrue kaj due, pli grave, ne estis auxskultantoj. Vi devas nun kredi ke ni, nepalaj geesperanstistoj, ne estas kun la asocio por auxskuklti al prelegoj ktp.

Tatjana versxajne gxojis dum sia vojagxo al Pokhara kaj Lumbini. Sxi sukcesis renkonti Yadu kaj Himlal.

Hodiaux matene telefonis al mi Jacob. Morgaux mi ne povos sed de venonta semajno, mi cxiu lunde iros al li kaj finos la laboron de la Esperanto-vortaro.

2008/08/15

Cxefo de rebeluloj igxis cxefministro de Nepalo

La cxefo de komunistoj,kiuj ekis batalo kontraux la registaro de Nepalo - Prachnda - nun estras la registaron. Li estis elektita kiel cxefministro hodiaux. Espereble tio estas la fina fino de batalo kiu mortigis 1300 0 homojn en 10 jaroj.
--
Sent from Gmail for mobile | mobile.google.com
************************************************************************************
www.razeno.net - - - www.razeno.blogspot.com
~ PO BOX 3447, KATHMANDU, NEPAL

2008/08/09

Laboro pri vortaro: Ni havas revojn

Post longa silento, hodiaux ni, la vortaro-komitato, sidids por finlabori la vortaron. Jakob kaj Philip estis diskutanta kiam mi eniris. Philip kunportis kelke da vortaroj por prilabori. Mi montris al ili kion mi kaj Poshraj jam laboris dum unu monato. Do, la laboro glate iris. Poste venis Narendra kaj la laboro dauxris.

Poste venis Poshraj kaj ni diskutis pri aliaj temoj laux la tagordo. Philip proponis ke ni ne hastu je eldono de laboro. Li proponis ke ni dauxre laboru sur gxi. Nepre estis bona ideo sed mi demandis min - gxis kiom? Mi kaj aliaj diris ke ja postulas multe da laboro sed ni diris ke unue ni finu tiun cxi parton kaj post eldono de gxi, ni dauxre redaktos gxin. Samptempe, ni ankaux planas labori sur Esperanto-Nepali vortaron (kiu laux mi estos amplekasa ka ni enmettoj cxijn vorton de PIV), posxvortaron kaj aliaj projektoj. Ni kredas ke nia laboro bone antauxeniros se neniu protestas kaj malhelpas nin.

Mi aldonis ke ni devas doni vorto-karigojn kaj ankaux estus bone se ni povos klarigi mallonge pri gramatiko/reguloj de Esperanto; tion mi preparos.

Mi miris ke Mukunda volis doni lian komenton. Mi bonvenigas cxiujn bonkorajn komontojn kiuj venos gxis la dato ni sendos ilin al la presejo. Sed, ni decidis, ke neniu krom ni povas estis membro de nia komitato nun.
Post venis Sergej por rakonti. Li ne sciis ke ankaux mi verkis artikolon pri lin en la angla en mia jxurnalo.
NEspa donis la rajton labori sur la mono kaj acxetado al Bharat.

Posxraj sugestis ke ni decidu pri la vortaro ankaux - KAEM atendas oficialan pet-leteron kaj Bharat kaj diris ke ni decidu post kiam ni sukcesos kunveni kun plena estraro.

Hodiaux matene mi promenis al Suajambhu kun Tatjana, estis interesa promenado kiam vehis miloj da homoj por pligrimi. Moragaux matene sxi vojagxos al Pokhara. Mi povis telefoni al Himlal kaj li estis preta gastigi, kaj poste sxi decidis ekveturi dimancxe kaj do Himlal prenos sxin el la hotelo.

2008/08/08

Hodiaux estas 08.08.08, cxu ne?

Hodiaux mi nur volas memorigi vin ke la dato estas 08.08.08. Interese.

Mi legis ke multaj homoj edzigxas, montras amon ktp ktp. Cxar ili pensas ke estas bonauxgura tago.

jen, iomete de nia flanko. Ni, la Nevaro, la indigxenoj de tiu cxi Valo de Katmando, konsideras la cxifero 8 kiel malbonauxgura. Kial? Estis la jaro 888, laux nepala kalendaro (te 1768 AD) kiam subite atakis nin la regxo de Gorkha kiam ni gxuis la festivalon de Indrajatra kaj li akiris nian amatan landon. Poste adis detruo de nia civilizacio 2,000 jara cxar li malpermesis nin nian lingvon kaj do, ni malrapide sklavigxis.

Morgaux okazos grava kunveno pri nia Nepali-Esperanto vortaro.

2008/08/05

Vojaĝo de eks-ministroj

Povas estis, ke internacia vojaĝo estas nacia sporto de Nepalo. De plej riĉa homo ĝis la plej malriĉa homo dum tuta tago serĉas kiel trovi senpagan vojaĝon al fremdaj landoj. Mi ne nur parolas pri nia Esperanto-rondo.

Hieraŭ vojaĝis la eks-ministro pri edukado, Pradip Nepal (apartenas al partio CPN-UML), kiel ĉefo de delegito al Ĉinio kun la sportantoj al la Olimikaj Ludoj. Li rezignis de lia posteno jam antaŭ tri monatoj, kiam li kaj lia partio malsukcesis en la elekto de la Konstitucia Asembleo. Li faris nenion kiel ministro (sed jes, li vere prenis la salajron kiel ministro!!!). Kaj, nun li ne volis perdi la ŝancon vojaĝi al Ĉinio kaj ĝui la Olimpikaj Ludoj. kaj, li ne forgesis aranĝi sidlokon por lia amata edzino por vojaĝigi.

Ne nur estas la ministro. Vidu, estis tute egale ke pli ol 22 homoj vojaĝis al Ĉinio por partoprenigi 8 ludantojn, kiuj mem scias ke ili ne kunportus iun ajn medalon, se miraklo ne olazus.

Nature, homoj protestis, kaj la eks-ministro devis preni helpon de policanoj por savi sin de atakoj de demonstraciintoj.

Aliflanke, la eks-ministrino pri internaciaj aferoj Shahana Pradan (de la sama partio CPN-UML) ne povis vojaĝi (aŭ ne volis) vojaĝi al Srilanko por partopreni en la kongreso de SudAziaj Asocio de Regiona Cooperatio (SAARC). Kaj pli hontinde, la ministro pri financo Dr Ram Sharan Mahat (de la partio NC) vojaĝis tien kie estis seĝo nur por ministroj pri internaicaj aferoj!.

Pli ol tio, la eks-ĉefministro Girija Prasad Koirala (de la partio NC), kiu jam rezignis antaŭ tri semajnoj estis la ĉefo de delegito al la kongreso de SAARC. Li faris ĉion ajn por ke ne vojaĝu la ĉefo de la plej granda partio CPN-Maoistoj. Oni dire, la registaro ne estis farita en pasintaj tri monatoj, nur ĉar aliaj partioj ne volis ke la ĉefo de Maoistoj vojaĝu al SAARC kaj kreu bonan rilaton kun la sudaziaj landoj.

Ĉu vi vidas, kvankam ni Nepalanoj ne estas tiom kapabla labori, fabriki kaj gajni monon je bona kaj sincera metodo, ni eble povas fari mondan rekordon je friponado, ruzeco kaj vere "politikado".

Intertempe, ankaŭ venis informo ke eĉ post deklaracio de respubliko, la eks-reĝo sendis lian sincerajn servantojn al la registara oficejo kaj petis lian salajregon de la nacia kofro. Post la deklaracio, li jam kunportis ĉiom da valoraĵojn de la palaco al lia propora domo kaj denove petis almozon al la registaro ke li havu unu palacon senpage kun arbaro. La reĝo ne hontas ke li estis forpelita, kio gravas estas ke li daŭre ricevu monon. Kia nepala!
=
Iom pri movado. Nia Nepala Esperanto-Asocio finfine decidis aĉeti teron en iu vilaĝeca parto, ekseter la urbo kun la mono ĝi akiris per la Internacia Himalaja Renkontiĝo kaj aliaj mondonacoj. Almenaŭ por aĉeti ĝin, ni kalkulos kiom da mono nia ascio vere havas kaj kiel ĝi estas - eble nia eks-kasistino kaj nuna vic-prezidantino Indu, kiu ĝisnun zorgas monon de la asocio bona havos respondon. Ĉio estos bona se ĝi finos bone.
Tatjana bone ĝojas ŝian restadon en Katmando. Ŝi jam vojaĝis al Chitwan kaj nun planas vojaĝi al Pokhara. Eble esperantistoj kaj Pasporta Servanoj de tie helpos ŝin. Kaj Murat Ozoizoar de Turkio ankaŭ estis en Katmando dun unu semajno. Kaj li povis vojaĝi al Chitwan kun Tatjana kaj Bharat.

Kaj Sergej, la ruso kiu vojaĝas "tra la mondo" denove venis al Katmando kaj Bharat donis lin resti en la NEspA oficejo. Tio estas bone se nur li bone kondukis. Mi vidis lin kun bluaj okuloj kaj oni diris ke li havis batalon kun la laboristoj de loka hotelo ĉar li ne pagis.