2007/08/29

Adiaux Japanio

Jen la fino de mia vojagxo. Post du horoj mi ekveturos al Narita flughaveno kaj tio estos la fino de mia unu-monata vojagxo en Japanio.

Mi multe gxojis. Mi vidis cxion - Esperanton, esperantistojn, familiojn, trasporton, vivmanieron, civilizacion, lingvon, pejzajxon, kulturon, heredajxon ktp ktp.

Mi plej parte volas danki al Japana Esperanto-Instituto kaj miaj prizorganto ges-roj Doj, kaj gastigintoj Sino Aikauxa, S-ro Harada, ges-roj Oshioka, kaj S-ino Hujxioka. Kaj ne lasu al mi doni cxiujn nomojn kiuj helpis min dume. Mi memoros cxiujn.

Kaj en miaj okuloj cxiajm estos la verda flago surb Japana cxielo, kiu dauxre instigos min labori por la Espernto-movado kaj freneze revi ke iam iel okazos Universala Kongreso en Nepalo...

Kaj, fine mi hazarde trovis iun forumon kie oni diskutas pri japana vivo en la alngla. Mi aldonis iom pri mia sperto en Japanio kaj ankaux utileco de Esperanto en japana societo. Jen la adreso:
http://www.japanforum.com/forum/general-discussion/7375-esperanto-japan-im-impressed.html#post219973

Adiaux!

2007/08/28

Japana mangxado tipa, luksa

Hodiaux estas la fino de mia vojagxo do mi ne volas fari ion. Mi jam ests tre laca.

Vespere ni iris al iu tipa resturacio kaj gxuis la vere japanan tipan, luksan mangxajxon. Estis tiel bonguste kuiritaj ke ecx la plej mangrandan pecon havas valoron. Kaj, pri aspekto, cixu peco, cxiu plado estis artajxo. Belaj koloroj, formoj kaj kunmetadoj. Same, etis bona audoro, kiu tiras miajn manojn al la pladoj. Jes, la cxambro kaj kalnerino en tradicia vestajxo ankaux aldonis la valoron de la mangxajxo. Mia lastas tago jen estsis memorinda.

Mi ne povas klarigi gxin. Eble poste mi aldonos la fotojn kiuj pli bone parolas ol la internacia lingvo.

2007/08/27

Jen fino de mia vojagxo

Hodiaux estas la lasta tago de mia monata vojagxo en mirinda lando, Japanio. Vojagxonte, mi timis ke unu monato estos tro por mi. Mi nur ne povis sangxi lasta momente kaj decidis toleri gxin. Sed vidu, kiam mi estas tie cxi, mi pensas ke mi ankoraux nenion vidis en tiu cxi bela lando, kaj ankoraux nenium renkontis. Restas tiom da gravaj esperantistoj...Mi ne plu volas fini mian vojagxon!

Sed, vere, mi ja soifas mian landon, mian familion (ne demandu al mi pri mia laboro).

Dank' al S-ino Hujixkauxa Jxunko, mi alvenis gxis Shin Jokohamo kaj tie estis S-ino Doi preta por akcepti min. Estis kontenta.
Mi atendis en la hejmo (ja, gxi preskaux estas mia hejmo) vespere kaj ripozis. Antauxe mi havis planon renkonti al Pooja aux aliaj Nepalaj amikoj cxi tie, do poste ne havis kuragxon cxar mi ne volas denove perdigxi.

Nun mi nenion volas fari. Kiam mi diris al mia koro ke jen estas la fino, do estis la fino. Devas estis tiel. Mi dormos hodiaux kaj domormos morgaux. Kaj poste petos pardonon al Pooja.

Kaj ? Rekte al Nepalo!!!

2007/08/26

NOVAJXO EL NARA

DO, HODIAUX ESTAS MIA LASTAS TAGO DE MIA VOJAGXO. MI BONE TURISMIS EN LA ANTIKVA URBO DE NARA, PRI KIO MI MULTE LEGIS KAJ ECX DUM MIA VOJAGXO MI NE ESTIS CERTAS CXU MI POVOS PARTOPRENI AUX NE.

MORGAUX POSTTAGMEZE MI REIROS AL MIA *HEJMO*, EN JOKOHAMO KAJ DORMOS GXIS LA TEMPO KIAM LA AVIADILO POR MI ESTOS PRETA. MI VERE ESTAS LACA. NUR SE OKAZOS KE ONI NE LACIGXOS POST VOJAGXO, MI VOJAGXUS DUM MILOJ DA JAROJ.....

MI MULTE PREMENIS AL TODAI-JI TEMPLO, NIGACU-DO TEMPLO, KANSUGA\TAISXA TEMPLO, KVIN ETAJXA PAGODO DE NARA. JES TUTE HAZARDE MI POVIS VIDI *KARNIVALAN* DANCON SUR STRATO KIU ESTIS LA CELEBRADO DE BASARA (?) FESTIVALO.

DANKON AL S-RO NAKACU MASANORI KIU AKOMPANIS MIN GXIS LA FINO DE HODIAUXA TURSIMO EN NARA KAJ AL S-INO HIJIKAUXA JUNKO CXE KIE MI HODIAUX GASTIGXAS.

MI SRKBOS DETALE POSTE CXAR TIU CXI KOMPUTILO NE PERMESAS UZI MIN MINUSKLAJN LITEROJN. MI NE VOLAS GXENI VIAJN OKULOJN.

2007/08/25

Transporta muzeo en Osaka

Mi hodiaŭ vizitis al la muzeo pri trasporta evoluo de Japanio. La muzeo situas sub iu ferfoja stacio de Osaka kaj nature ĝi plej parte montras la evoluo de la kulturo de ferfojo de Japanio.

De 1872, kiam Japanio havis sian unuan fervojon de Tokio al Jokohamo, ĝi daŭre laboras por la meĥanismo de fervojo kaj por doni la plej bonan servon al la popolo. Jam pasis pli ol 100 jaroj de fervojo (pli malnova ol Esperanto mem) en Japanio kaj kompreneble la laboremo de japanoj ankaŭ estis la kialo ke ĝi nun fieras kiel unu el la plej bonaj fervojoj de la mondo.

Kiel ano de Nepalo, kie ekzistas nur muzea peco da fervojo, mi tre ĝuis la muzeon kaj lernis multe pri la historio de fervojo. Samtempe estis ankaŭ informoj pri evoluo de aviadilo, aŭtomobilo kaj ŝipoj. Mi kaptis ŝancon fotiĝi antaŭ la aviadilo de Ashahi shimbun.

Antaŭe ni havis planon viziti tiel nomata akvarion sed kiam mi hararde vidis la afiŝon de la muzeo, tio allogis min kaj tuj ŝanĝis la planon. Post la vizito al la muzeo, ni vizitis la urbo-centron kaj iom fotis. Poste ni kune iris al vendejo de foto-aparatoj kaj aĉetis denove eron por mia nova fotilo. Mi haste aĉetis ĝin kaj en la buso, mi pentis ke mi tro multe uzis la monon denove.

De mateno mi sentis iom malsaneca, eble pro laceco aŭ varmeco. Ne multe volas blogi hodiaŭ. Morgaŭ mi veturos al Nara kaj do, je la fino, al Jokohamo.

2007/08/24

Okazas tiel en Osaka

Mi alvenis en Osaka hodiaux. Mi eits tre nervoza cxar mi ne havis horlogxon kaj estas tiel malfacila vivi en Japanio sen horlogxo. Kaj dank: al dio, S-ro Nakacu Masanori al venis cxe la kajo je la gxusta tempo. Malgraux la stulte granda valizo, mi antingis al la celo.

Trinkinte kafon, ni kune iris al lia hejmo. Estas tre agrable. Lia edzino estas tre scivola pri Nepalo kaj tio donis al mi sxancon paroli multe pri Nepalo kaj gxia kutimo ktp.

Mi gxojas ke la paro (maljunaj, laux nepala kutimo) tiom multe laboras en hejmo kaj preparas mangxajxon ecx por mi.

Mi iomete promenis en la cxirkauxo de lia hejmo. Ankaux cxi tie egale varmas sed cxe la riverbordo aux su la ponto multe ventas kaj do estis fresxa. Espereble, jam venis auxtuno en Nepalo kaj noktoj estas malvarmaj.

Morgaux ni iom promenos kaj poste iros al Nara kune. S-ro Nakacu diris ke iu Mongolo ankaux volas estis kune, do nia vojagxo estso pli interesa.

2007/08/23

Miraklo de Miyajima


Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmangxo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaux.

Kun ges-roj Okioka, tagoj nur povas esti gajaj. Post matenmanĝo, ni iris al la insulo Miyajima hodiaŭ.

Sperto de ŝipeto estis bona. Kaj post 10 minuta sajlado, ni iris al tiu ekzotika insulo, ĉefe pro la Ŝintoisma templo de Itsukushima, ankaŭ nomata kiel mondheredaĵo de UNESCO. Ĝi estis unue konstruita en la unua duono de la a jarcento kaj poste ĝi venis en nuna formo dum 1168. Ĉiuj temploj havas ĝian signifojn - kaj kulturan kaj religian kaj arĥitekturan. Kaj ĝi estas konata ĉar ĝi estas konstruita ĉe la marbordo kaj ĉefe per lignoj. Kaj mara akvo jam estas pruvita malforta ol la ligno. Kaj por aldoni beleco, ĝi havas grandan pordon ruĝan, tn, O-Torii, kiu staras el la maro mem.

Proksime estis kvin-etaĵa pagodo tre elstara antaŭ la aoro kaj ĉirkaŭigita per malaltaj domoj kaj verdaj pinoj. Ĝi vere ne estas tiom granda kiom estas la Nyatapola de Bhaktapur, sed ĝi estas bone konservita kaj do allogas pli da turistoj kaj religianoj. Poste ni promenis en la tipa japanstilaj vendejoj de memoraĵoj. Mi antaŭe decidis aĉeti nenion sed mi denove volis iom pli grandigi mian valizon, kiel kutime.

Poste ni veturis al iu monta banejo kie ni banis sin per varma akvo. Etis nepre agrable.

Do, morgaŭ posttagmeze mi veturos al Oosaka.

2007/08/22

Honore al Hirosximo


Mi felicxe alvenis en Hirosximo, unu el miaj gravaj celoj en Japanio. Mia sorto aux dank' al plano de s-ro Oshioka, mi rekte povis iri al tiu mondfama Paco Parko kaj tusxi la muron de la atombomb-atakita konstruajxo.

Mi poste iris al la Paca muzeo, kie kun helpo de auxdilo-gvidilo, vidis kaj komprenis kiel kruele oni atakis al homaro per helpo de scienca fidonaco. Mi jam legis multe pri la atako, gxia viktimo kaj gxiaj rezultoj sed mi sentis ke miaj okuloj malfermigxis kiam mi vidis la partojn de la vfestajxoj, subterigitan tri-ciklon, sxtoptan horlogxon, kaj detruitan statuon de la Budho mem. Tre bedauxrinde, la budho, kiu donis solvon de paco al la mondo forgesis doni la samon la kelkaj homoj...

La rakonto de Sodako kaj paperaj gruoj turnis min vere emocia. Mi vidis ke kelke da virinoj havis malsekaj okukloj. Kial ne? Por mi ili estis rakontojn kaj por ili, gxi estis vera vivo. Kaj mi ne scis cxu miaj okuloj ankaux ekrespondis al la bildoj kaj enhavoj.
Poste ni trovis S-ro Popov el Bulgario kaj kune rerisis al bela Esperanto-centro de ges-roj Osioka. Nepre, la vespermangxo estis bonkusta!

2007/08/21

Cxe Himeji kastelo


Ankaux estis interese hodiaux. Preskaux ne atendite, venis al mi propono ke mi vizitu al Himeji, naibara urbo al Himeji.

Antaux kelkaj tagoj, mi hazrde skribis al S-ro Mine Yoshitaka ke mi ne povis longe paroli kun li dum UK. Kun li mi longe korespondis. Lia eldono "Riveroj" tre placxis al mi sed nun gxi dormas. Kaj, li subite kontaktis kun iu kaj arangxis tiel ke li akceptus min hodiaux por promeni cxirkaux la kastelo en lia urbo.

Estis 25 minuta veturo al Sinkanshen aux la superexpressa trajno. Mine estas tuj cxe la stacidomo kaj li kaptis min. Ekstere estis lia edzino kiu veturigis gxin. Sxi suficxe bone parolis Esperanton. Ni kune iris al iu bela konstruajxo kie venis ankaux alia s-ino.

Ni kune iris al la kastelo sed du sinjorinoj devis iri kaj mi tre eksciite ekis al la enirejo de la kastelo. Nia promenado en tiu kastelo, ankaux unu el la mondheridagxo, dauxris dum du horoj kaj ni revenis por mangxi. La kastelo estis mirinde konservita. Oni devas lerni el japanoj kiel konservi kulturajn heredajxojn kaj admiri ilin. Mi tre gxojis vidi ke centoj da japanoj estis inter la turistoj.

Samtempe, mi havis sxancon dikuti kun S-ro Mine pri la renaskigxo de "Riveroj". Li konsentis kaj diris ke li nur ne havas kontribuantoj. Mi diris ke mi helpos lin kolekti kontribuajxon el divesaj aziaj landoj. Nepre, gxi estu vere kultura gazeto en Esperanto kiu malfermos la fenestron pri la manoramo de aziaj kulturoj.

Poste ni sercxis baterio-resargxilon kaj sxi reiris al hejmo. Do mi kaj Mine denove promenis el la vendejoj kaj li adiauxis min gxis la pordo.

Poste, en iu "kuirarto lernejo" okazigis kunvenon de Okayama Esperanto-Societo. Ni multe mangxis kaj ankaux donis al mi oportunon klarigi aferojn pri Nepalo. Estis nepre agrabla vespermangxo. Kaj venis temoj pri Joakimo Verdeno kiu jam gastigxis cxe S-ro Harada kaj ankaux ni memoris S-ro Marc Ono, kiun mi ne povis trovi ecx en Japanio. Sed mi neniam forgesos lian kontribuon por nepala Esperanto-movado

2007/08/20

Okazo en Okajama



Jen mi lasis la Espernato-domon hodiaŭ matene. Venis Dennish Keefe hieraŭ vespere sed kun mi ne povis longe paroli.

Jen mi kaj S-ino Aikaŭa al la stacidomo de Shinkansen kaj ŝi lasis min ĝis la ĝusta vagono. Mia vojaĝo al Okayama estis tre facila. Mi nur timis kiel mi povos trovi S-ron Harada sed li estis ĉe la ĝusta angulo kaj trovis min. Per taksio ni iris al lia hejmo kaj montris al mi la ĉambron. Mi devas diris, estis vere luksa.

Kaj ni unue iris al la lernejo (oh, mi forgesis la nomon). Ĉirkaŭ 10 knabinoj lernas Esperanton tie kaj kelke de ili ankaŭ vizitis al UK en Jokohamo. Mi kredas ke estis tre bona ŝanco por ili vidi la esperantan etoson. Ili komprenas kion mi diris sed estis kutime malfacila por ili paroli aŭ respondi Mi mallonge rakontis al ili pri Nepalo, kun helpo de desegnado.

Kaj ni iris al la kvartato Kurashiki. Estis am fama por rizo-komerco kaj ankaŭ estis granda fabrikejo de kotona ŝtofo. Poste, laŭ la tempo ĝi sanĝiĝis kaj nun la historia loko kaj konsruaĵo servas kiel bela loko por resturacio kaj vendejoj por belaj donacoj.

Poste ni iris al la Okayama Korakuen Ĝardeno. Estis vere granda, bela kaj bone organizita ĝardeno. Mi ne povas nur klarigi kiel ĝi estas bela. Kaj post vesperiĝo, aperis nekredeblaj lumo-radioj kaj la tuta verda sceno fariĝis tiel bela kiel estas ekranoj por dramo. Drikinte bieron, S-ro Harada, S-ro Arai kaj D-ro Nakamura diskutis pri la signifo de Espernato en multlingva kulturo kaj multlingva mondo.

2007/08/19

Cxirkaux Kioto

Hodiaux estas iel mia speciala tago en Kioto. De mateno gxis vespero, mi estis cxirkaux la belaj, historiaj kaj kulturaj lokoj de la antikva urbo. Dank: al s-ino Michukawa Sumiko, la lerta gvidantino por ni.

Antaux ol nia komenco, ni iomete vidis kiel homoj celebras specialan Budhisman tagon por infanoj. Ili kolektas monon el najbaroj kaj prenas multe da amuzigiloj por infanoj kaj invitas ilin por ludi. Kaj fine ili ankaux ricevas mangxajxojn. Interese. S-ino Aikauxa krarigis ke iam. Laux legendo, estis tie iu rivero kie fluis la idolon de Budho kaj la lokanoj konservis gxin. Do tiel komencis la festivalo.


Je la 10.30 matene ni eliris kaj kaptis la buson. kaj iris al la Ora Templo *Kinkakuji*. Estis ege bela, trankvila loko, ankaux nomita kiel mond-heredajxo de UNESCO. Bone, ni promenis cxirkaux la gxardeno.

Poste ni iris al proiksima la sxtona gxardeno *Ryoanji Temple*. Estas tiom vasta regiono kun precize antikva konstruajxo kie estsa flanke mond-fama sxtona gxardeno. Estis trankvila kaj sankta gxardeno kiun la zen-budhistoj tre honoras.

Mangxinte en in iu universitato, ni iris al granda Sxintoisma templo, apud kutima rugxa pordego. Oni ricevis *specialan* benon de nigra-vestita bonzo. Mi preferas simplan, ordinaran benon de dio. Estis suficxe bela, sed oni ne rajtis foti la internan parton.

Kaj poste ni iris al tiel nomata Kioto Urba Biblioteko, kiu bedauxrinde estis fermita. Do ni turnis sin al proksima Kiota Muzeo de Tradiciaj ''kraftajxoj''. Estis abunda kolekto de plej belaj artajxoj -- metalaj, lignaj, tolaj, sxtonaj ktp. Mi miris tiom multe kosta manefaritaj artajxoj.

Kaj antaux ol nia forlaso, ni iris al Yasaka Pagodo - tre mirinda mezepoka kvartalo kie estas tgradiciaj domoj, vendejoj de kuriozaj kaj tradiciaj donacoj ktp. Mi vidis rikxojn kie oni rajdigas turistojn kaj klarigante pri la gravaj vidindajxoj.

Poste ni iris al tiel fama kvartalo Gion kaj vidis homojn atendantan al *belulinoj*. Reveno al logxejo trans la strato Sxijxo plena je luksaj vendejo ankaux estis interesa.

Antaux la fino de nia tuttaga promenado, ni hazarde estis en tradicia domo *Shijo Kyomachiya*. Agrable oni konservis la preksaux 100-jara domo kiel muzeo kaj ili bonvenigas vizitanto senpage.

2007/08/18

Mi prelegis pri Nepalo hodiaux


Estis interesa hodiaux mi prelegis pri sociaj problemoj de Nepalo. Estis honoro por mi ke Kioto-Esperanto-Societo elektis min por prelegi pri Nepalo. Granda gxojo, kompreneble.

Mi prelegis pri diversaj aferoj pri Nepalo kaj gxia popolo. Mi parolis pri etnoj, lingvoj, virinoj kaj aliaj.

Estis pli ol 10 partoprenantoj kaj ili interese demandis pri diversaj aferoj. Sxajne, ili scias cxion pri Nepalo kaj nur volis nur klarigon. Ili cxefe volis scii pri kasta sistemo, kaj mi respondis tiom kiom mi sciis.

Kaj antauxe mi estis cxe la kunsido de esperantistoj el Kioto kaj Jxojo kaj Nara, kiie ankaux venis kvin Bulgaroj.

Kaj pli antauxe mi estis cxe la fama palaco sed mi ne rajtis eniri. Temen, kiam mi revenis, mi iris en iu florvendejo kaj la vendistino hazarde monstris intereson pri mi, kaj mia celo viziti japanion kaj do ni multe parolis pri Esperanto. Mi donacis al sxi la Orienta Revuo, eble sxi iam iel kontaktos kun Espernatistoj tie cxi kaj sxi lernos gxin.

2007/08/17

Mi estas en Kioto nun

Jen mia restado en Jokohamo finigxis kaj nun mi alvenis en Kioto ~ la bela, kvieta urbo de Japanio. Mi spertis tiel nomata super express trajnon kiu veturas 300 kilemotroj po horo. Estis interesa sperto por mi. Kaj pli interese, mi entrajnigxis en malgxusta trajno, sed kiu veturis al la sama direkto. Mi devis esti en la sekvanta trajno. Tamen ne gravas, mi uzis la saman trajnon cxar estis vakaj lokoj kaj bone atengis al Kioto.

Dank' al Tahira, sxi jxuste venis cxe la kajo kaj akceptis min. Sen sxia helpo, mi tute ne atingos al la domo. Sxi gvidis min gxis la Esperanto-Domo de Kioto. Mirinde, etas agrabla ideo malfermi tian domon kie esperantistoj de tuta mondo povas veni kaj tranokti. Estis nia ideo fari tion en Katmando, eble en 1995. Mi revis pri tio kun S-ro Kim eble en 1995 kaj cxio nun malaperas. Tamen restas espero cxe mia koro ke mi tiel iel faros similan. Mi de kore dankas al S-ino Aikauxa Secuko pro sxia dauxra laboro.


Estas malgranda tri-etajxa domo kie homoj venas kun dormo-sako kaj dormas. S-ino Aikauxa ankaux donas matenmangxon al la vizitantoj. Tio vere estas lauxdinda praktiko de Esperanto. Mi kredas ke tiaj homoj en la mondo vivigas la kreajxon de Zamenhof. Mia restado tie cxi estos ne forgesinda en mia tuta vivo.

Kaj, mi promenadis cxirkaux la stratoj kaj venis en la cxambro. Gxuste estis la tempor por la itala paro por reiri hejmen. Mi iomete babilis pri nepla movado kaj UK gxenerale. Ili bone renkontigxis kun Mukunda dum lia vojagxo al Germanio dum la Internacia Festivalo.

Poste mi ripozis en la cxambro. Mi estas tre felicxe ke mi partoprenos en la babila kunsido de Kiota Esperanto-Societo kaj denove al la Espernato-Domo por prelegi.

2007/08/14

14. Mia donaco al Japana Jxurnala Muzeo



Estis interesa tago hodiaŭ je multaj anguloj. Etis nia plano viziti Kanagawa Simbhun hodiaŭ. Ni atingis al la oficejo je 11.00 kaj iu s-ro R Kamata rakontis al ni pri la historio kaj aktuala afero de la ĵurnalo. Li rondvojaĝigis nin al la oficejo. Etis grandega oficejo kun eble 200 komputiloj kaj multaj faksiloj, kopiiloj ktp.

Mi volis scii pri la ĵurnalisma demokratio en Japanio.

Mi pensis pri la Maoistoj kiuj malhelpas disdono de ĵurnaloj en Nepalo. Mi ne plu volis paroli pri nepala ĵurnalismo.

Poste ni iris al Newspark, la Japana Ĵurnalo-Muzeo. Same kiel ĉiam en japanio, la muzeo esas bone aranĝita kaj bela klarigita (sed ne multe en la angla). Japanoj vere havas pli kaj pli longa historion kaj rakonton pri rapida evoluo ol Nepalo.

Subite mi memoris ke mi volis donaci mian ĵurnalon "The Himalayan Times" al la japan ĵurnalo kie mi vizitis. Mi bonsanĉe forgeis tion kaj nun mi volis donaci ĝin al la muzeo. Mi hazarde proponis al iu gardisto pere de s-ro Doi kaj li tuj telefonis al lia oficejo kaj venis iu virino kiu ĝoje akceptis mian donacon. Kaj ŝi diris ke nia ĵurnalo aperos en la ekspozicio laŭ la vico. Kaj, mia ĵurnalo estis la unua ĵurnalo kiu iris al tiu muzeo el Nepalo.

Manĝinte ni vizitis al bela parko aŭ arte farita insulo, Hakkeizima "Sea Paradise". Ni multe ĝuis la ne konatajn, ne viditajn kaj kuriozajn marbestojn.

2007/08/13

Tirusmo en Kamakura




Estis "okupita" dum tuta tago hodiaŭ. Matene mi iris al la moaro kun Prwaaz kaj multe ĝuis la akvon. Kiel ano de montara lando, mi ĉiam soifas vidi amason da akvo sur la tero - tiom vasta kiom tero povas esti. Kaj mia koro malfermiĝas kiam mi vidas senliman akovo-amason.

Mi multe ĝojis serĉante konkaĵon en la marbordo kaj vidante kiel homoj prenas iliajn gefilojn al la maro por ĝojigi ilin. Ni eĉ trovis tiujn specojn de tribo ke homoaj timu nin.

Poste ni tagmanĝis kaj preparis sin por turismi en malnova parto de la Kamakura, gvidite de gs-roj Doi. Ni vizitis al tombejo de Jui Ĉuunoŝin, la esperantisto el Jokohamo kiu sinbruligis ĝis morto, protestante kontraŭ la milito en Vjetnamio. kaj samtempe mi povis viziti al la tombejo de familio de Doi.

La loko kaj sistemo de tombejo plaĉas al mi. La loko vere etis bela, paca kaj agrabla. Kaj tombejo donas al ni specifikan lokon kie vi povas saluti, danki, plendi kaj grumbli al viaj gepatroj forpasintaj kiam vi ne sukcesos fari tion kion vi volas.

Jen poste ni vizitis al la antikva templo kaj zen-stila ĝardeno de Zuisenĵi, konsruita en la jaro 1327. Estis mirinde agrabla templo kun verdaĵo ĉie. Ili tiom bone zorgis la antikvaĵon kaj vizitantoj ne mankas. Mi vidis ke estis groto farita de fama Zen budhisto.

Poste ni iris al alia templo sur la monto - la ŝintoa sanktejo de Curugaoka-Hiĉiman-guu. Estis egale bela. Estis fondita en 1063 kaj 1191. Kaj la nuna konstruaĵo estis rekonstruita en 1828.

Survoje ni renkontis knabinon kun tradicia vestaĵo. Ŝi volis estis fotita kun ni kaj ankaŭ kelke da vortoj de saluto sur ŝia noto-libro. Tio plaĉis al mi.

Denove ni vizitis al la templo de la fama grandega Budho en Kamakura. Antaŭe ĝi estis detruita en la granda templo sed ŝtormeĝo de 1369. Ĝi havas 11.4 metroj da alteco.

Nature, ni volas aĉeti donacojn por hejmo. La artaĵoj multe kosta kaj tio nur pli pezigas niajn valizojn. Pli ol ĉio, la ligno-cizitaĵo estas tre fama ĉi tie, sed mirinde multekostas.

Poste ni veturis al la insulo kiu situas ĉe la plej suda parto de Jokohamo. Devis veturi dum du horoj por atingi ĝin. Kaj ni tuj eniris al iu resturacio kaj mendis. Estis la loko por manĝi mar-bestojn kaj mi ankaŭ trovis ion strnagan kiun mi antaŭe neniam vidis. Ni revenis hejmen lace kaj sate.

2007/08/12

Tre bedauxrinde...

Hodiaux estas eble la plej malgxoja tago dum mia vojagxo. Etis tiel planita ke hodiaux okazos kajto-flugigado kaj ankaux trinakdo de nepala suko "Kwati" kun nepalanoj kiuj laboras tie cxi. De mateno mi estis eksciita.

Sed mi unue malfruigxis pro dormanta horlogxo. Mi haste iris al la stacidomo de Kanajawa-Bunko, kie mi nun logxas. Kaj kaptis la trajnon al Yokohama, kiel ni planis matene. Mi do eltrajnigxis preskaux je la gxusta momento. Sed mi ne povis vidi iun ajn tie. Mi sercxis s-ino Gyanu Didi, kiu devis atendi min tie. Mi multe sercxis sed neniu ne-japana vizagxo estis tie. Mi eksteren iris por telefoni post 15 minutoj. Kaj strange la mi ne povis kontakti sxin. Iu vocxo auxdigxis en la japana, kiun mi tuute ne povus kompreni. Mi petis al nekonata japano kaj li volis helpi min sed nur estis neebla. Mi cxefe folas acxeti iun ludilon.

Kaj poste mi iomete promenis en magazenoj proksimaj kaj finfine reiris al hejmo, laca, malsukcesa kaj malfelicxa.

Iomete ripozis kaj uzis reton kaj do poste mangxinte blogas nun.

2007/08/11

Jen la fino de UK


Estis malfacile adiaŭi sed tio estas la regulo. Matene mi vekis sin frue ĉar restis iom da pakado. Mi ne sukcesis manĝi sufiĉe. Neio plaĉis al mi. Simple, mi evitas manĝi kaj preferis trinki sukon.

Mi sukcesis telefoni al Gyanu Diri kaj subite memoris ke mia programo kun Newa amikoj ne estas hodiaŭ sed nur morgaŭ! Dankon al ŝi. Mi tiom okupiĝis kun kongresaj aferoj ke mi ne povis memori la daton...

Iris al salona halo kun Vjetnaminoj. Estis preskaŭ preta. La programo estis mallonga sed sufiĉe signifoplena. Post la raporto de la ĝenerala sekretario kaj kongresa rezulucio, la membroj de LKK venis antaŭe kaj ni havis sanĉon saluti ilin. Post la fino, same kiel ĉiam, longe daŭris adiaŭo - la senfina laboro inter geesperantistoj.

Mi iris al la hotelo por ekzameni mian monujon ĉar ĝin hazarde lasis al mia valizo. Kaj poste mi iris al ZAIM, kie oni ĵus finis la ekspozicio kaj koncertoj. kiel antaŭ promesis, venis Ombro. Ni havis ŝancon helpi iomete al la Esperanto-pentristo kies pentraĵoj estis ekspozicitaj. Estis nepre honorinda ke tiu 70 plus jara pentristo ne nur amas Esperanton kaj tiel bone parolas sed ankaŭ donas koloron al bunta Espernato-evento per siaj pentraĵoj.

Per aŭto mi vojaĝis al hejmo de ges-roj Doi per la aŭto de Oshiaki. Estis mia plezuro denove esti ĉe tiu bela kaj komforta domo.


Estis mirinde granda manĝado - kvazaŭ bankedo. Kaj trinkante, ni babilis pri Esperanto. Ili demandis min pri la aktuala partopreno en Internaiĉia Himalaja Renkontiĝo. Samtempe ili sugestis min ke ni eldonu librojn. Mi proponis eldoni mian folkrakonton en Esperanto.

2007/08/10

Lastaj kunsidoj de UK

2007-07-10
Matene komencis la UEA Komitato 3 kie oni diskutis pri reformacio de regularoj ktp. Tio ne multe interesis min kvankam mi devis lerni la kernon de la UEA admnistracio kiel la prezidanto de la landa asocio. Mi ne plu povis toleri ĝin kaj tuj turnis sin al la kunsido de E@I.

Estis du junuloj kiuj respondecis pri E@I kiuj rakontis pri la historio de la projekto, disvastiĝo de la programo kaj denove pri iliaj planoj. Tio estis vere utila por mi. Mi provos labori kun aŭ por ili je mia nivelo. Mi scias ke mi estas stulta pri tiaj aferoj sed mi estos ĉe ili.

Post mallonga umado venis tempo por la kunsido pri indiĝenaj popoloj. Do mi volis lerni kiel Esperanto povas helpi la movadon de indiĝenoj kaj konservi iliajn rajtojn. Sed sekvis rakontoj pri kio mi ne interesiĝis kaj volis dormi. Jen finfine mi estis libera. Mi tuj iris al kongresa poŝtoficejo por sendi poŝtkarton al Ursula. Kaj mi ankaŭ havis kelke da katrojn kun speciala ŝtampo.

Mi tuj iris eksteren por manĝi kaj survoje trapasis biciklo-vendejon. Estis mirinde bonaj kaj belaj bicikloj (sed multekostaj). Mi certe aranĝus monon nur se ili ne estis pezaj. Mi havas limon de 20 kilogramoj da bagaĝo kaj la biciklo mem pezas 12 kilogramojn. Tre bedaŭrinde. Mi eble petosal iu vizitonta jananano por kunporti ĝin se li aŭ ŝi ne havas ne grandan bagaĝon. Post manĝado, mi vidis Lunon kaj aliaj knabinojn el Vjetnamio kaj kune revenis.

Mi volis solvi la problemon de mia valizo. Morgaŭ matene mi iros al solena fermo sed mi devos esti ĉe Yokohamo stacio je la tagmezo. Do, mi ne havas kuraĝon kunporti grandajn du valizojn dum mi sep foje sanĝos trajnon por Bhutumali flugado kaj kwati manĝado kaj denove vespermanĝo ĉe Anita resturacio. Estis mirinda koincidento ke ili aranĝas specialan programon kiam mi ankaŭ estas libera. Dankon al ili.

Aŭkcio estis interesa. Oni aĉetis raraĵojn. Sed mi ne povis teni mi dum longe - ne estas por mi.

Mi vizitis al la oficejo de kongreso kaj renkontis ges-roj Doi. Mi petis al ili ke estos tro granda valizo por mi por veturi en trajnoj dum tuta tago. Ili komprenis kaj promesis ke ili portos miajn valizojn al sia hejmo. Mi do estos libera moragaŭ kaj rekte iros al la hejmo nokte.

Vespere ĝuis ni la internacia vespero kaj reiris al la hotelo kun mallonga babilado kun Franciska, kiu forlasos Japanion morgaŭ matene.

2007/08/09

Gratulon al nova teamo de UEA

Mia hodiauxa kongresado komencigxis kun partopreno en la kunsido kie nova estraro de UEA prezentis sin. Estis fakte gxoja ke nova estraro anstatauxas la malnovan. Ili nature havis tre multe por paroli, promesi, por diri al la tuta mondo ke ili nepre bone laboros. Sed poste okazis tiel ke ecx partoprenantoj ne povis espremi ilian plendojn aux gratulojn cxar pli multe da tempo la podiumo mangxis. Estis tiel. Mi gxojis ke iu sinjoro havis kuragxon paroli pri la diskriminaco inter la maljunuloj kaj junuloj en la UK. Vere, la ejo por gejunuloj, tn, ZAIM, estis tre kompatinda, se ne estas mizera. Ili vere ne postulas lukson sed ili ankaux volas estis en preskaux egala loko.

Mi povis iri al la kunsido de Deligita Reto, la listo de nomoj kaj adresoj kiuj promesis helpi al gastoj. Mi informis al ili ke kelkaj amikoj ne volas estis delegito plu do ili devas havi sistemon forjxeti tiujn nomojn.




Poste mi povis iri por mangxi kun Onklo kaj Rose. Mangxajxo nepre estis bona. Kaj ni renkontis iun usonan paron kiuj multege gxois Esperanton kaj la viro diris ke li povis saluti en 30 lingvoj.

Poste mi iris supre sed trovis ke preskaux neniu interesigxas pri kongresado. La homoamaso ne estis tie. Kaj oni povis trovi pli multe da homojn surstrate. Ne gravas kiom ajn la kongreso estas, gxi tedigas homojn post unu semajne.

Ankaux ni trovis nian vojon. Mi Indu kaj Shri sukcesis grimpi en tiu ludejo kaj kaj gxoji ke oni ne mortigxas.

Aligxis al AK. Mi hazarde pagis 50 Euron. Mi certe partoprenos en gxi kaj dauxrigos mian agadon serioze en la regiono. Estas jam la mandato de tiu cxi partopreno.

Kun granda surprizo mi renkontigxis kun Iela, mia iama koresondantino. Mi tute ne povis imagi, la sorto havis tiel. Mi iomete parolis kun Ombro (la esperantisto el Bhusan) kaj sxi kaptis min. Mi ne povis kredi miajn okulojn kakj orelojn ke sxi bone memoras min. Mi tre bedauxras ke mi kvankam bone komencis la korespondadon, lasis je la mezo. Kaj mi gxojas ke sxi memorigis min. Mi certe skribos al sxi poste.

Vespermangxo estis interesa kun Jeol, Iela kaj Ombro. Mi ne volis mangxi tamen. Iela nuntempe laboras por teo per sovagxaj floroj kaj la brosxuron redaktis Joel. Do Ni ekbabilis kaj mi gxojas ke ili havis multe da intereson pri Nepalo. Mi klarigis la aferojn tiel kiel mi povis.

Nokte mi iris al ZAIM, sed ankaux ne placxis al mi kaj revenis.

2007/08/08

Mia vizito al JEI


Hodiaŭ estis speciala tago por ni. Ĉar estis la eksturso-tago, mi ne devis kongresi kun mia peza sako. Kaj, kiel ĉiam, la ekskursoj estis multe-kostaj kaj mi preferis eviti tion. Do, mi volis plani promeni en la tuta urbo (almenaŭ tiom kiom eblos). Matene mi aŭdis ke JEI havis specialan programon por invititoj. Ni ĉiuj estos bonvenigita de Japana Esperanto Instituto (JEI). Bonege - estas la loko kie mi tre tre volis iri - mi fakte volis ŝteli la sekreto de ĝia sukceso.

Sur la strato mi trovis kafejon "Esperanto". Estis interesa kaj laŭ mia opinio, tio helpos homojn pensi pri la vorto kaj eventuale ili mem serĉos la signifon.

Je la naŭa ni trovis Tahira atendanta kaj ni per trajne iris al JEI, estis ĉirkaŭ la centro de Tokyo, en la strato nomata Shinjuku. Estis tre okupita larĝa strato. Kaj la domo estis ne granda sed estis ĉe la strato kaj havis malgrandan fenestron sur teretaĵo kun ekspozicio de Espernato-libroj. Ankaŭ estis metala vorto Esperato super la pordo kaj sama vorto estas en drandaj lieroj sur fenestra vitro.

Mi miris ke ĝi estis tute alia mondo!!! Estis ĉirkaŭ 20,000 liboj, tri komputiloj, eble tri kopiiloj, giĉeto, teo-farejo, kunsidejo kaj kaj kaj. Oh, kiel ili povas aranĝi ĉion. Ne nur temis pri la loko - ili ne havis grandan lokon sed vere zorgas pri ĉio - en malgranda loko ili havas lokon eĉ por vendotaj glumarkoj.

Post iomete da babilado kaj fotado, mi okulumis ĉirkaŭ la libraro. Mi vidis nekredeblan amason da libroj - aranĝitaj laŭ litere, laŭ lande, laŭ temoj ktp. Trikinte glacian kafon, ni iris supre kie estis ilia klasĉambro. Ni ĉiuj kolektiĝis kaj S-ro Ishino prelegis pri la historio kaj nuna situacio de JEI.

Estis kvazaŭ tute alia mondo, ilia instituto evoluis ĉar ili vere laboris, ne nur babilis kaj trompis homojn per falsaj raportoj. a JEI establisiĝis en 1919 kaj ili sukcesis aĉeti terenon 150m3 da terenon en centro de Tokyo en la jaro 1932. En 1978, ili sukcesis konstrui la domon kaj translokiĝis tien. Ĝi havas kvar etaĵon kaj ili luas du etaĵon por ricevis monan subtenon. Ĉion alion ili faras per la mono ili ricevas per membro kotizo. Kiel mirinde, ĉu ne?

La JEI nun havas kvar personojn dungitajn. Inter alie S-ro Ishino estas tutatga laboranto, kiu laboras kvin tagojn en semajno kaj aliaj estas pagataj minimume. Krome ili havas 12 estraranoj, 2 revizoroj, 13 konsiliantoj kaj 1350 membrojn. Nature oni bezonas almenaŭ kelke da laboristoj por zorgi pri cixo sed eĉ tiam la estas en ordo kaj neniu en estraro povas esti hejme seninformitarinte.

Plej grave, mi lernis ke la sekretario (aŭ direktoro, laŭ nova sistemo) mem ne ĉiam respondas leterojn. Anstataŭe, li ricevas ĉiujn leterojn kaj resendas ĝin al respondeca estraro de tiu fako kaj igas lin aŭ ŝin respondi ĝin. Kaj, ĉiuj estraranoj ne nur havas rajton legi oficialajn leterojn sed ili devas legi ĉiujn laŭ la temo kaj graveco. Sammaniere, ĉiuj gravaj leteroj estas konservitaj en la oficejo kaj se venas per la reto, ĝin li presas kaj konservas almenaŭ dum ses monatoj.

La membroj elektas konsiliantojn kaj la elektita konsiliantoj devas kunveni 7 foje en du jaroj ili preparas ĉiujn vojojn sur kiu la estraro devas iri por atingi al la celo. Kaj tiu aro ankaŭ elektas estraron por du jaroj. Sed la elekto de la konsilantoj kaj estraro ne okazas en la sama jaro por ke ĉiuj povas facile labori kun nova teamo. La estrara kunveno okazas ses foje en jaro kaj por tio la direktoro dissendas informon per poŝto. Neniu estraro ne rajtas ne veni sed ili devas skribite peti pardonon se ili vere havas gravan aferon farendan.

Mia dio, kial mia asocio ne havas regulon? Mi demandas sin.

Kaj sekvis nia prezentado de propraj landaj asocioj. Shree prezentis iom kaj mi prezentis al ili nepalan movadon en gxenerale.

Post mangxado, ĉiuj preferis viziti al elektronika bazaro sed mi elektis iri al besto ĝardeno. Min gvidis Tahira. Survoje mi povis iomete babili pri la situacio de nepala movado kaj ankaŭ pri la interna administracio de UEA kaj KAEM.



La ĝardeno estis belega. Eble tio estis mia plej bona tago en mia restado en Japanio. Estis vere ampleksa elekto de animaloj, birdojn fiŝoj kaj aliaj. Denove, estis tiel bonege metitaj ke ĉiuj vizitantoj tiel facile povas vidi. Mi neniam imagis ke mi povos vidi kangaruon saltante tiel facile. Sed, bedaŭrinde, mi povis promeni nur duonon. Mi ŝi pensis ke ni povos promeni ĝis la 5.00a sed tie ĉio malfermiĝis je 4.30 ĉar ĉio devis fini je la 5.00a. Mi elkore dankas al S-ino Tahira por gvidado kaj helpo al mi per acxeto de biletoj.

Mi certe venos denove por ĝui ĝin se mi povos havi tempon, mi pensis. Mi ne forgesis aĉeti malgrandan elefanton kaj du belaj foliaroj por Jivitesh. Estis certe multe kostaj sed mi ne povis eviti ilin.

2007/08/07

Budhismo per Esperanto



Landaj agadoj

Post longa atendo mi sukcesis paroli kun Atilio hodiaŭ. Mi unue donis la donacon senditan de Narendra kaj poste temis pri nepala Esperanto-movado. Mi ne devis diri al li ion ajn ĉar li mem bone scias kio helpas/malhelpas nepalan movadon. Fakte li bone ricevis leterojn de Bharat kaj Mukunda kiujn ili skribis al Atilio.

Mi montris la manuskripton de la vortaro kaj li promesis tralegi la Esperantan parton post kiam li estos en lia hejmo. Kaj, mi ankaŭ diris al li ke mi verkis vojaĝrakonton kaj folkrakontojn. Espereble li serĉos eldonistojn por miaj aliaj du libroj kaj mi ne devas multe pensi pri la vortaro ĉar ĉi finfine estos eldonata de Nepala Esperanto-Asocio. Poste mi povis paroli pri la sama afero kun Franciska. Ŝi nur multe timas.

Mi poste iom restis ĉe tiel nomata "UEA respondas" sed ne povis longe resti ĉar baldaŭ finiĝis. Mi tuj ion volis manĝi ĉar mi nepre volis esti dum tuta periodo en la kunsido pri landaj agadoj. Mi tuj kuris al manĝejo sed trovis min Faro kaj ni iris kune manĝi kun Onklo. Faro regalis min per la manĝaĝo. Dankon.

Miĉiko donacis al mi kelke da poŝtmarkoj por ke mi sendu ilin kun kongraaj markoj.

Estis jam la mezo de la programo kiam mi estis en la kunsido pri landaj agadoj. Venis mia vico paroli pri nepala Espernato-movado. Mi mallonge rakontis tion kion mi parolis hieraŭ. Mi ne povis tien longe ĉar mi devis iri al la fakkunsido pri Budhisma Ligo Esperantista (BEL).

La kunveno pri budhismo ankaŭ estis proskime al la fino. Mi certe volis paroli pri nepala Budhismo, sed ne havis tempon. Post la kunsido ni decidis iri al lu tempolo pri "Shin" buddhismo. Ni iris per trajne, kune estis polino kaj Ssvislandino kune kun japanoj kja koreoj. Estis agrabla loko. Eĉ en tiu moderna urbo, tiu kvartalo estis precipe kvieta kaj domoj ankaŭ estis pli malpli tradicia. Kaj, ĉiam paco kaj silento regas budhismajn templojn. La servantoj estis tre tre ĝentilaj.

Por la unua fojo mi aŭdis preĝo budhisma en Esperanto: "Al Budho mi refuĝas...". Kiam mi unue legis ĝin, mi trovis ĝin tre absurda kaj hodiaŭ, mi pensis ke nun ĝi estas tre taŭga metodo preĝi al la universala vero, anstataŭ per Pali aŭ Sanskrit. Kaj ankaŭ "la sutro pri ĉion ampleksana amo (Karaniyamettasutta, el Sutta Nipata 1-8" estis ankaŭ legita. Mi aŭskultis al la prelego de la ĉefo de tiu templo, kies onklo estis fama esperantisto kaj ankaŭ estsi ĉefo de Budhisa Ligo de Japanio. Dume, li diris ke "ne forĵetante nian pasion, mi povas fariĝi Budho". Tion ta ne povis digesti. Post la fino, mi rekte demandis ke ni Nepalanoj ne povas eĉ imagi pri fariĝi Budho. Ni kredas ke estas fenomeno okazas unu foje en miloj da jaro.

Poste ni revenis kaj multe diskutis pri Budhismo kun la polino.

Mi rekte iris al Zaim kun Bill kaj aliaj amikoj por ĉe esti en iu koncerto. Estis tre frua por ni. Do mi estis en librejo malsupre kie troviĝis senpagan retservon. Iom post la retumado, mi demandis supre kaj oni diris ke la koncerto fakte estas en alia Kannai Hall. Estis interesaj, belsonaj kaj energiaj prezentadoj. Post la kvieta Eŭropa muziko venis la tradicia japana kanto tio plej parte temis pri kamparana vivo. Kaj poste venis ŝatan japanaj drumoj. Ili havas kortuŝajn ritmojn, tertreman rapidecon kaj harmonian melodiojn. Krome ili bone scias kiel bele prezenti la sonojn de drumoj.

Fine veis kunmetaĵo de Japana kanto kaj okcidentaj muzikiloj.

Mi volis reiri al Zaim aŭ hotelo sed mi ne povis trovi iun ajn el Hotel Yokohama Escal. Poste mi trovis Shanshan kaj decidis kune iri al hotelo. Poste ŝi diris ke ŝi volis iri al Zaim por rigardi kinon. Kaj mi akompanis al Zaim. Sed kiam ĝi komencis mi trovis ke estis tediga kaj mi volis reveni. Mi serĉis por Shanshan kaj mi trovis ke ŝi jam foris. Dank' al helpo de Ishi Nagato mi sukcese atingis al la hotelo. Ishi estas japano sed post studo de ĉinaj literoj, li volas labori en Ĉinio. Mi invitis lin al mia hejmo kaj promesis ke mi gastigos lin dum kelkaj tago.

2007/08/06

Tago de Azia Movado



Mi havis interesan diskuton pri nepala Esperanto-movado matene kun Sri.

De matene mi estis en diversaj kunvenoj. Unue mi iris al iu ĉambro kie parolis iu ruso pri sia sperto en Japanio, poste mi iris al la komuna historio de Ĉinio, Koreio kaj Japanio. Poste mi iris al la kunveno pri aziaj religioj. Estis reprezentantoj el Sintoismo, Budhismo kaj Uŭonbulismo. Mi ne povis kompreni kial neniu el Bharato staris tien por paroli pri la hindua religio. Poste dum duon horo, mi iris ekstere ĉar mi devis manĝi. Mi sciis ke poste estas gravaj kunvenoj kaj mi ne havos tempon eĉ por manĝi.

Manĝite venis kaj estis komenco de Kleriga Lundo -Esperanto- Movado en Azio. Estis interese aŭdi pri la raportoj el diversaj landoj. En mia vico, ankaŭ mi parolis pri Nepalo.

Post unu-hora paŭzo komencis la malferma kunsido de KAEM kiam venis ĉirkaŭ 100 da homoj por scii pri Azia movado. En vicoj prelegis Bharato, Ĉino, Pakistano, Vjetnamio kaj aliaj landoj. Poste denove venis Mangolio kaj Indonezio.

Dume iu Usonano kritikis prononcon de kelkaj parolantoj kaj li opinios ke devas estsi internacia ekzameno al ĉiuj esperanto-parolantoj kaj tiuj kiuj ne sukcesas, ne devas havi rajton porti verdan stelon!

Onklo sugestis min eldoni tradukon de paroloj de Zamenhof. Venis deamndoj akraj pri kasisto kaj budgeto de KAEM el Horesnsio kaj S-ro Isino. Ili volis scii kiom da mono jam estas kolektita kaj kien KAEM ĝin elspexas. Mi ne povis komreni la respondojn. Jes, mi certe aliĝos al la Azia Kongreso ĉi tie.

Mi donacis la lingvo-gvidilon al kelkaj geamikoj.

Ni ĉiuj estis libera post la tri-hora kunsido. Mi trovis Franciska kaj ŝi invitis min al bankedo sed mi ne ŝatis tiajn programojn. Mi preferis al nokta programo de ZAIM. Plena petis min drinki vinon sed mi devis serĉi lion por reĉarĝi mian fotilon kaj petis al S-ro Nomra por helpi min. Li prenis min al la elektronika bazaro malproksime kaj mi sukcesis aĉeti ĝin. Samtempe mi ankaŭ aĉetis saketon por mia komputilo. Poste ni kune manĝis kaj veturs al la hotelo per trajno.

2007/08/05

UK en Jokohamo malfermigxis




Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo.

Estos aro de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko.

Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo.



Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM.

Poste mi renkontis al Plena kiu donacis al mi belan pendaĵon kun verda stelo.


Ni longe babilis kaj poste mi trovis s-ron Simo por plendi. Mi petis lin ke li havu tempon por viziti al Nepalo, aŭskulti al nepalanoj kaj iomete prizorgi la lokan movadon. Kaj mi ankaŭ petis ke li instigu S-ro Shrestha kaj S-rp Maskey pli aktive agi aŭ almenaŭ observi la movadon. Mi tre ĝojas paroli kun li ĉar laŭ mi neniu alia persono scias la koron de nepala movado ol li. Li jam estas en koroj de nepalanoj de pasintaj 40 jaroj.

Renkontado kun novaj samideanoj daŭris. Mi ne estas tiom eksciita renkonti novajn homojn kaj doni mian karton ĉar mi scias ke multaj el ili forgesos min post fino de la kongreso.

Vespere mi iris al la nacia vespero kie mi ĝuis la kremon de japana kultura prezentado. Estis muziko, danco kaj drum-ludado. Pere de Plena, mi vidis ke ankaŭ aliaj Koreinoj loĝas en Hotel Escale.

Poste ni iris por manĝi kun Budhanoj. Mi tre ĝojas ke Bill jam bone laboris pri budhanaj terminologio. Mi volus esti membro de Budhisma Ligo Esperantita. Estis mia feliĉo reveni al hotelo kun S-ro Gulmo, kiu hazarde loĝas en la sama hotelo.

UK en Jokohamo malfermigxis









Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo.

Estos arp de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko.

Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo.

Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM.

Poste mi renkontis al Plena kiu donacis al mi belan pendaĵon kun verda stelo. Ni longe babilis kaj poste mi trovis s-ron Simo por plendi. Mi petis lin ke li havu tempon por viziti al Nepalo, aŭskulti al nepalanoj kaj iomete prizorgi la lokan movadon. Kaj mi ankaŭ petis ke li instigu S-ro Shrestha kaj S-rp Maskey pli aktive agi aŭ almenaŭ observi la movadon. Mi tre ĝojas paroli kun li ĉar laŭ mi neniu alia persono scias la koron de nepala movado ol li. Li jam estas en koroj de nepalanoj de pasintaj 40 jaroj.

Renkontado kun novaj samideanoj daŭris. Mi ne estas tiom eksciita renkonti novajn homojn kaj doni mian karton ĉar mi scias ke multaj el ili forgesos min post fino de la kongreso.

Vespere mi iris al la nacia vespero kie mi ĝuis la kremon de japana kultura prezentado. Estis muziko, danco kaj drum-ludado. Pere de Plena, mi vidis ke ankaŭ aliaj Koreinoj loĝas en Hotel Escale.

Poste ni iris por manĝi kun Budhanoj. Mi tre ĝojas ke Bill jam bone laboris pri budhanaj terminologio. Mi volus esti membro de Budhisma Ligo Esperantita. Estis mia feliĉo reveni al hotelo kun S-ro Gulmo, kiu hazarde loĝas en la sama hotelo.

Jokohamo

UK en Jokohamo malfermigxis


Estis la dua tago - la tago de solena inaŭguro de UK. Mi pretigis min fru matene kaj iris al la kongresjo.

Estos arp de prelego de vic-urbestro, UEA komitatanoj kaj tiel plu. La lasta prelego de Corsetti tuŝis mian koron, kiel ĉiam. Kaj venis tempo por reprezentantoj de landaj asocioj saluti je nomo de sia lando. Estis mia vico hodiaŭ saluti je nomo de Nepala Esperanto-Asocio. Tre bedaŭrinde mi ne povis miajn lokajnsamlandanoj ĉirkaŭ la loko.

Post la inaŭgura sesio mi manĝis kaj iris al la kunsido de KAEM. Estis Hori, Reza, Lee, Rao, Jialing, Sial kaj Indu. Venis tempo por diskuti pri la Azia Kongreso. Certe mi devas aliĝi sin ĉi tie. Venis temo pri Pakistana vortaro kaj mi demandis kio okazas al Nepala vortaro. Ne troviĝis respondo.

Estis bone ke oni parolis pri aliaj landoj pri kiuj ni ne ankoraŭ pensis. La Jarlibro de Azia Movado estis eldonita. Mi sugestis ke ni aldonu informon pri Singapura Esperanto-movado pri kio ni iomete scias kaj jam raportis al KAEM.

Poste mi renkontis al Plena kiu donacis al mi belan pendaĵon kun verda stelo. Ni longe babilis kaj poste mi trovis s-ron Simo por plendi. Mi petis lin ke li havu tempon por viziti al Nepalo, aŭskulti al nepalanoj kaj iomete prizorgi la lokan movadon. Kaj mi ankaŭ petis ke li instigu S-ro Shrestha kaj S-rp Maskey pli aktive agi aŭ almenaŭ observi la movadon. Mi tre ĝojas paroli kun li ĉar laŭ mi neniu alia persono scias la koron de nepala movado ol li. Li jam estas en koroj de nepalanoj de pasintaj 40 jaroj.

Renkontado kun novaj samideanoj daŭris. Mi ne estas tiom eksciita renkonti novajn homojn kaj doni mian karton ĉar mi scias ke multaj el ili forgesos min post fino de la kongreso.

Vespere mi iris al la nacia vespero kie mi ĝuis la kremon de japana kultura prezentado. Estis muziko, danco kaj drum-ludado. Pere de Plena, mi vidis ke ankaŭ aliaj Koreinoj loĝas en Hotel Escale.

Poste ni iris por manĝi kun Budhanoj. Mi tre ĝojas ke Bill jam bone laboris pri budhanaj terminologio. Mi volus esti membro de Budhisma Ligo Esperantita. Estis mia feliĉo reveni al hotelo kun S-ro Gulmo, kiu hazarde loĝas en la sama hotelo.

2007/08/04

komencis kongreso



Do la kongreso komencigxis

Mi iris al la kongresejo kun invitaj geamikoj. Reza gvidis nin. Estis bela pejzajxo kun la maro kaj aro da sxipoj/boatoj.

Mi povis renkonti novajn kaj malnovajn geamikojn. Rita salutaro okazadis. Inter alie, mi gxois renkonti Franziska, Onklon kaj Sxlosxilon. Poste mi vidis Atilion dum la komitato.

Franziska, kiel kutime, devigis mangxi multege...

Mi gxois esti cxe la budo de Budhista Ligo. Mi premesis cxeesti en la kunveno por ni.

Estis malfacila trovi tablon por nia budo kaj mi ne ecx estis preparita por tio. Tamen mi kaj Indu sukcesis fari ion.

Nokte ni havis planon viziti al ZAIM sed mi revenis kun Vjetnamaj amikinoj.

Mi renkontis invititojn



Matene mi lasis la hejmon de ges-roj Doi. Mi devis rekte iri al la hotelo Seaman's Club (Yokohama Escale) vespere. Mi ricevis la UK T-cxemizon de la Hirosxima paro kaj mi sukcesis donaci al idolon al la Doi. Mia nova vojo al la hotelo estis bone klarigita do mi ne timis pri la trajno.

Estis la dua tago cxe Nitobe Simpozio hodiaux. Mi trovis la lokon iom frue kaj iomete sole promenis laux la largxa strato. Estis bela loko kaj mi gxois la veturarton de lokaj homoj- tiom okupita strato kaj oni tiel patience veturas. Eble honoro al la regulo estas la eniro al evoluo.

Ankaux estis interesaj prelegoj kaj diskutoj - cxefe temis pri la disvastigxo de la angla en la aziaj landoj.

Jen estas la listo de la prelegtemoj kaj gxiaj prelegintoj:

4.1 La kultivado de fremdlingva edukado en la japana kultrura kunteksto - Marek Koscielecki
4.2 La nova lingvo-imperia ordo: lecionoj euxropaj kun tutmonda signifo - Robert Phillipson
4.3 Anlglalingva edukado kaj lingvopolitiko en Japanio - Kawahara Tishiaki
4.4 La rolo de la angla lingvo en Cxinio - Feng Zhiwei
4.5 Koloniismo, naciismo kaj la disvastigxo de lingvoj de plivasta komunikado - Joseph Errington
4.6 La angla en la lingvoekologio de Barato - E Annamalai
4.7 La angla en azia scienco - Amri Wandel
5.1 La vivanteco de la gepatraj lingvoj: uzi la tradukadon kiel kultivilon - Probal Dasgupta
5.2 La indonezia inter aliaj lingvoj en Indonezio - Totok Suhardijanto
5.3 Lingva situacio d ecxinaj naciaj malplimultoj - Yang Zhiqiang (?)
5.4 Defioj por Japanio kiel multlingva socio: helpo ne estas nur alilandanoj - Hirakata Fumiya

Fine okazis diskutetoj pri kunmetitaj rezolucioj. Venis tiom multe da komentoj. Mi tre gxojas ke japanoj mute monstri instereson pri la angla lingvo en Japanio kaj pri neceso de multligveco - kaj pri minoritatoj kaj pri enmigrantoj.

Tre gxoje, mi vidis al Hamjei post 14 jaroj. Li estas la afable iranano kiun mi konis dum UK en Seuolo. Mi gxois vidi lin. Kaj ankaux gxoje ke mi povis saluti al S-ro Renato Corsetti. Poste mi povis iomete paroli kun kelkaj gesinjoroj kiuj interesigxis pri Nepalo.

Kaj min hazarde salutis S-ro Nawa Katsuo, kiu venis en Nepalo por lia esplorado kaj bone parolas la Nepali ligvon.

Mi revenis al la hotelo kun Hamzei kaj estis denove interesa sperto en la trajno.

La kunveno de invititoj jam komencigxis kiam mi atingis tien. Mi gxojis vidi la homoj kiun JEI kaj lokaj geesperantistoj inviis kaj zorgis dum la partopreno. Mi gxoje renkontis Indu, Shree kaj Apsana. Kaj estis ankaux aliaj invititoj kun kiuj mi volis korespodi sed ne bone sukcesis. Krome mi gxojis renkonti S-ron Nomra Tadacuna. Li estas mia kunragxiganto por estis en Esperanto-movado. Mi recipe memoras lin pro lia dauxra kuragxigo al verkado de la vortaro Esperanta. Li multe maldikigxis kaj maljunigxis en lastaj jaroj. Estis ege malfacila por mi memori lin. Li ne estis tia kiam mi vidis lin (imageble antaux 14 jaroj).

2007/08/02

En la Nitobe Simpozio


Estis eksciita sperto hodiaŭ. Mi finfine trovis la ejon de 5a Nitobe-Simpozio. Mi lasis hejmon kun ge-sjoj Doi kaj ili montris al mi la trajnstacion. Kiam mi aŭskultis al la klarigoj de S-ro Doi hieraŭ vespere, mi tute ne povis imagi ke mi ekveturos. Mi nur volis ke mi evitu ĝin iel. Sed, samtempe, ankaŭ estis oportuno por mi sperti la sola vojaĝo - fakte estis minacon kiun mi volis akcepti. Doi donis al mi ankaŭ la biletkarton kaj telefonkarto. Do mi ne devis elspezi monon. Jes, mi iom da monon ricevis por elspezi intertempe.

Mi estis vere timis uzi la trajnon por unua foje ĉar mi estis preskax certa ke mi perdos la vojon kaj mi nur sencele vagos laŭ la nenkonataj stratoj. Ne gravas. Mi memoris kion S-ro Doi diris - ke mi nenion perdos se mi ne sukcesos sed mi gajnos abundan kuraĝon travivi en Japanio se mi sukcesos. Certe mi sin kuraĝigis kaj iris en la vagono. Mi komencis el stacio de Kanazawa-bunko (proksime de kie mi loĝas) kaj iris al Shinagawa per la keikyuu-linio. De Shinagawa, mi iris al Kanda kaj de Kanda mia fina stacio estis Yotsuya. De Yostuya, mi povis iri ĝis la Sofia University (Joochi Daigaku) per piedoj. Mi staris en tri vagonoj dum pli ol 45 minutoj! Ĉirkaŭ la nekonatuloj, kiuj ĉiam kurioze rigardadis min, tiom ke mi ne povis eĉ demandi ilin. Policanoj helpis min kaj jes, iu sijoro demandis al mi ĉu mi perdis la vojon. Mi diris al li ke mi nur atendis iun trajnon. Do, estis afable en la homamaso, ĉu ne? Mirinde, ke japanoj vivas tiom ravidan vivon. Ili simple uzis la trajnon por dormi. Dormante ili vojaĝas - tio signifas ke ili ne povas trovi tempon eĉ por dormi. Mi pensis, sen mono, mi estas pli feliĉa ol ili.

Estis en la 17a etaĵo de la 2a domego de la universitato kie okazis la simpozio. Mi ne povis vidi Hamzej sed estis Giridhar kaj ankau mi povis saluti al Praval Dashgupto. Krom alio, la ejo mem estis interesa por mi. Mi povis vidi la urbo Tokion en panoramo.

Estis nepre interesaj prelegoj pri ligvaj aferoj -

Jen:

1.1.Unua tutmondiĝo - Eŭropa gramatiko en Azio - Jean-Claude Hollerich
1.2. La Nitobe-procedo en Azia kunteksto - Humphery Tonkin
1.3. La interponta idearo de Nitobe Inazo kaj helplingvo
2.1 Internaciaj lingvoj, fremdaj lingvoj kaj minoritataj lingvoj: inerrilateco de lingvaj problemoj - Kimura Goro Christoph
2.2 Sukceso kaj malsukceso en lingva plano por eŭropaj lingvoj en aziaj nacioj - Richard B Baldauf
2.3 Lingvaj Homaj Rajtoj (LHRj) en edukado - tro malmulte, tro malfrue? - Tove Skutnabb-Kangas
3.1 Kion siginfas "Eŭropa"? Hugo Cardoso
3.2 Rusa kultruro kaj Japana socio: La rusa lingvo en la komenco de la 20a jarcento en Japanio
3.3 Eŭropaj lingvoj kaj Mongolio - Zegiimaa Choidon
3.4 Reviviĝo de la portulala en Azio - Atsushi Ichinose
3.5 La franca lingvo en la japana socio - Izumi Kunihisa
3.6 Esperanto por venki Eŭropon: Soci-evoluisma interpreto en japanio - Usui Hiroyuki

Dum al tempo por tagmanĝo mi hazarde iris ekstere sur la strato por manĝi. Danke, mi trovis S-ron Nagase Yoshikatsu el Nagoya), mi povis iri en bela resturacio kie oni donis al mi bongustan japana manĝaĵon.

Do, estis mia saĝa decido ne eviti ĝin kaj sincere partopreni la simpozion.

Ankaŭ estas ineresa ke amikoj en Japanio volas renkonti min ĉi tie.Pli interese, mi trovis ke iu virino kiu lernis Esperanton en 1991 estas en Japanio kaj ŝi povas eĉ skribi kelkaj vortoj. Tre bedaŭrinde, ŝi ne povos viziti al la kongresejo. Nepre mi ankaŭ volas renkonti ilin kaj, kiel ili proponis, mi ankaŭ volus prelegi pri iu aktuala afero en Nepalo, sed realo en Japanio estas ion alia. Mi ne povas iri de unu loko ĝis ali loko. Swarna (eble ) proponis ke mi prelegu la 12an de aŭgusto. Estas ja libera tago por mi sed mi ne scias kiel mi povos trovi ilin.

Dum prezentado S-tas Tove Skutnabb-Kangas montris gxojon ke en multaj landoj homoj nun ekinstruas indigxenojn per sia gepatra lingvo. Mi diris ke nur instruado per gepatra lingvo ne portas signifon se ili ne rajtas uzi la lingvon en praktika vivo.

Mi renkontis ges-roj Fantom el Britio kiuj memoris s-ron Mukunda.

Je la fino de la simpozio mi renkontis S-ron Bill Mak. Li logxas en Hotel Tokyu.

Venis hejme iom malfrue cxar mi konuzigxis kiam mi eliris el la lasta stacio. Estis ge-sroj el Hirosxima. Ili estas amuza maljuna paro. Mi tre gxojas ke ili socie vivas per Esperanto. Jam ili havas historion.

2007/08/01

Jen Jokohamo!



Estis kiel mia sonĝo realiĝis kiam la virino ĉe la giĉeto kun rideto redenos al mi mian pasporton kaj diris, "Dankon. bonvolu trovi vian vojon malsupren ". Mi vidis ke mi vere eniris Japanion. Estis ĉirkaŭ 8.30 matene laŭ japana tempo. Mi malfermis mian pasporton kaj vidis kej ŝi jam donis malgrandan parton de la dokumenton. Jen sukcese! Mi forgesis mian lacecon kiun donis al mi sendorma vojaĝo. Mi senpatience atendis mian valizon kiuj venis antaŭ mi post eta atendo.

Mi puŝis mian valizĉaon kun kuriozaj okuloj eksteren kaj antaŭ ol mi serĉu konatajn vizaĵojn, kaptis min la granda esperanto-flago. Estis S-ro Doi, kaj li tuj konis min. "Ĉu Razen?" li demandis. Mi poste vidis ke S-ino Doi ankaŭ estis malantaŭe. Do mia ĝojo dekoblis ĉar mi nun povis atingi al UK senprobleme.

Mi tuj forgeis ke mi devis trapasis preskaux tuttaga flugo - de Katmando gxis Bankoko kaj denove tutnokata flugo de Bangkoko gxis Narita. Jen mi gustumis frukton de sukceso.

Estis freŝa veturado en la bela "hybrid" aŭto de ges-roj Doi. La flugaveno esis ĉirkaŭ 60 kilometroj for de Tokio kaj ni rekte celis al Jokohmo - la kongresurbo, kie vivas ankaŭ ges-joj Doi. Eble post unu horo ja duono ni atingis al la kongresjo kaj vidis ke la kongresaj libroj estis pretaj. Poste mi iris al la hotelo kie mi restos kaj denove vizitis la 24-hora oficejo kie oni laboris por eldoni ion por la kongreso. Mi kaptis ŝancon uzi reton kaj sendis malgrandajn mesaĝojn al mia familio kaj oficiejo pri mia sekura atingo al Jokohamo. Kaj mi ankaŭ informis al kelke da konataj esperantistoj pri tio. Ankaŭ estis ĝojinda ke vic-estro de la kongresjo mem eklernis Esperanto - tio nepre estos granda helpo por la movado.

Estis alia vizito al iu maljuna esperantisto kiu estis laboranta kaj mi tre ĝojis ke troviĝas maljunaj vizaĝoj en Espernato-mondo de tiu ĉi parto. Ni iris por tagmanĝi al itala resturacio Dolphin kie estis invitita S-ro Wajiku Iwanistky, kiu estis ruso sed vivas en Japanio de 20 jaroj en Jokohamo. Mi tre ĝois poste viziti al lia hejmo kaj babilis pri multaj aferoj pri Nepalo.

Finfine mi atingis al la bela mangranda hejmo de gs-roj Doi, kie mi vidis grandan afiŝon de UK ĉe la strato. Mia ĉambro estis preta. S-ino Doi montris al mi la belan domon kaj ŝian grandan oficejon - estis same kiel laborejo de granda kompanio komerca - kun du imac komputiloj, kopiilo kaj centoj da libroj ktp ktp. Mi vidis ke esperanto-libroj kuŝis exc sur ŝutparoj kaj aliaj lokoj. Post freŝiga duŝo, mi kuŝis kaj dormis feliĉe.

Poste mi havis sxancon esplori en la Esperanto-bibloteko. Estis kvazaux historio de Esperanto mem - mi vidis jarlibron de 1934! Kaj estis centoj da libroj ed diversaj anguloj de la mondo. Estas vere la atestilo de longa historio de japana E movado. Mi vidis ke la Orienta Revuo ekeldonisantau 50 jaroj.Historio instruas nin, mi kredas. O, jes. la vespermangxo estis bongusa.